ทรัพย์บนดิน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ที่ดินที่ตั้งใจทำสวนผสมที่จังหวัดอุบลราชธานีเมื่อตอนที่มาซื้อมีไม้ป่าอยู่ค่อนข้างมากแต่ด้วยระยะทางทำให้ดูแลได้ไม่ดีนักต้นไม้ที่อยู่ลึกเข้าไปด้านในและริมห้วยด้านข้างถูกขโมยตัดเกือบหมดตอนหลังมีญาติขอเข้าไปทำประโยชน์ด้วยการปลูกปอ ปลูกมันสำปะหลังและช่วยดูแลไม้ที่หวงแหนของเราให้ก็เลยทำให้พอมีเหลือรอดอยู่บ้าง ไปดูกันนะคะ

ไม้กลุ่มนี้รุ่นราวคราวเดียวกันมีขนาดรอบต้น ๔๐ - ๖๐ ซ.ม.  เป็นส่วนใหญ่ มีบ้างที่ขนาด เกิน ๑ เมตร

 

มีทั้งประดู่  พยุง  ยางนา  กระบก  กันเกรา

 

ด้วยความหนาแน่นทำให้สูงสวย

 


นับจนเวียนหัวเหมารวมว่าประมาณ ๔๐๐ ต้น

 

คราวนี้มาดูต้นใหญ่ ๆ ที่มีอยู่ประปรายดูบ้าง ประดู่ต้นนี้อวดโฉมอยู่ด้านหน้าใครเห็นเป็นต้องเหลียวหลัง       ขนาดรอบต้น ๔ เมตร  ๓๒  เซ็นติเมตร 

 

กระบกค่ะ อยู่ด้านหน้าเลยเหมือนกัน ๓ เมตร  ๕๐ เซ็นติเมตร

 

ต้นนี้  ๒ เมตร  ๘๗ เซ็นติเมตร

 

นนทรีคู่

 

พยุง กับ ไม้เหลื่อม ( ชื่อภาษาถิ่น ) ภาษากลางชื่ออะไรไม่รู้

 

กระบก กับตีนนก

 


 


 

พยุงค่ะ เหลือต้นขนาดนี้อยู่ ๓ ต้น


 

 

ไม้เหล่านี้ไม่เคยคิดตัดไม่เคยคิดขายตั้งใจเก็บไว้ส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลานถ้ามีโอกาสจะนำมาให้ดูอีกค่ะ

 

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงอันแสนอบอุ่น

 


ความเห็น

:love: ปลูกเพิ่มแต่เอาต้นเก่าหลายปีมาทำประโยชน์ค่ะ

ตั้งใจจะเก็บไว้ค่ะแล้วปลูกใหม่เพื่อใช้ประโยชน์

:admire:เยี่ยมมากค่ะ คุณอ๊อดไม่ทราบว่ามีต้นนนทรีที่เห็นชัด ๆ ทั้งใบ ลูก ดอก มั๊ยคะ พอดีว่ามีต้นไม้อยู่ที่บ้าน 2 ต้น ไม่แน่ใจว่าใช่นนทรีหรือเปล่าคะ หาในเนตก็ไม่เจอซักที เจอแต่ นนทรี นิมิบุตร :sweating:

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ไม่มีรูปชัดขนาดนั้นเลยค่ะ เอาเป็นว่าปีใหม่ขึ้นไปอุบลจะถ่ายรูปส่งให้ดูนะคะ  สังเกตุได้นิดนึงดอกจะสีเหลืองคล้ายกับดอกประดู่ค่ะ

โห ดีจังเลยค่ะ มีต้นไม้เยอะขนาดนี้ น่าดีใจ ต้นใหญ่เยอะด้วย บ้านอารีย์ไม่มีไม้ใหญ่ขนาดนี้เป็นของตัวเองแล้ว หายากแล้วนะคะ อนุรักษ์ไว้ให้ลูกให้หลานค่ะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

ตั้งใจรักษาไว้เต็มที่เลยค่ะ  ส่วนไม้ที่จะให้ลูกหลานก็กำลังปลูกเพิ่มให้อยู่นะคะ

โอ้!  ไม้อย่างนี้ อย่าตัดเลย ไม่ใช่ว่าจะมีสวย ๆ ใหญ่ ๆ แบบนี้เยอะหลายต้น  กว่าจะโตขนาดนี้ ใช้เวลา ไม่ต่ำกว่า 50 -100 ปี

 

ไม้บ้านพี่เป็นไม้ขนาดกลาง โตไว ตัดได้ ขายได้ ไม่ได้ปลูก เม็ดปลิวไปตกที่ไหนก็ขึ้นตรงนั้น ต้องคอยสางออก กิ่งก็ต้องริดทิ้งมาเผาถ่าน ไม่งั้นไม่ค่อยโต ต้องคอยตัดแต่งทุกปี  ขึ้นอยู่แน่น ต้องคอยดู เอาออกเรื่อย  คนละเรื่องเลยกับของน้องอ๊อด  พยอม เขามาขอซื้อแพง ๆ  ก็ยังไม่ขาย แต่ข้างบนมีแมงกินลึกลงข้างใน อาจจะผุ หัก ก็ได้

ใช่เลยค่ะพี่นันท์ กว่าจะโตได้ขนาดนี้แล้วเดี๋ยวนี้หาดูยากแล้วด้วย ก็หวังนะคะว่าลูกหลานจะรับช่วงดูแลเค๊าต่อจากรุ่นเรา  วันก่อนนู๊นยังเข้าไปดูพี่นันท์ตัด เอ๊ย. พี่นันท์คุมคนตัดแต่งกิ่งไม้อยู่เลยสวย ๆ ทั้งนั้นเลยชอบมากค่ะ

ป่าสงวนนนนนนน

น่าคิดแฮะ  กำลังปลูกเพิ่มอีกด้วยค่ะ วันดีคืนร้ายมีคนมาบอกป่าสงวน... :sweating:

หน้า