เมื่อป้าแมวเตือนภัย

  สวัสดีค่ะ เหตุการณ์นี้เป็นประสปการณ์ตรงของป้าแมวค่ะ  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อคืน วันเสาร์ที่ 10 ที่ผ่านมา  เนื่องด้วยวันที่ 11 ป้าแมวมีนัดกับเพื่อนๆสมาชิกบ้านสวน ไปลุยสวนกล้วยบ้านพี่เหมียว ป้าแมวเลยต้องไปค้างบ้านพี่แหม่มในคืนวันเสาร์ค่ะ

    เย็นวันเสาร์ป้าแมวรู้สึกปวดหัวมากๆ เลยกินยาก่อนออกจากบ้าน ไปขึ้นรถที่ บขส.โคราช ปกติถ้าป้าแมวไปไหนมาไหนคนเดียว จะขอนั่งริมหน้าต่างค่ะ แต่ครั้งนี้ รถใกล้เต็มแล้ว  เลยไม่ได้นั่งริมหน้าต่าง ป้าแมวได้นั่งทางแทบขวาของรถค่ะ  ที่นั่งคู่กับป้าแมวก็เป็นผู้หญิงค่ะ อายุน่าจะประมาณ สามสิบกว่า  เค้าจะจัดให้นั่ง หญิงคู่หญิง ชายคู่ชาย รถออก ประมาณทุ่มนึงค่ะ พอรถออกป้าแมวก็ไลน์ไปบอกคนนั้นคนนี้ โทรบอกคนนี้คนนั้น และด้วยความปวดหัวมาก จึงหลับในเวลาไม่นาน  ตอนหลับก็มีตื่นมาครั้งนึงขยับตัว แล้วหลับต่อ  จนรู้สึกตื่นมาอีกที แต่ยังสะลึมสะลือ  มือรูดซิบกระเป๋าสะพายใบเล็ก หยิบมือถือมากดดูนาฬิกา เกือบสามทุ่มแล้ว ด้วยความที่กระเป๋าสะพายใบไม่ใหญ่ ป้าแมวใส่แค่ แท็บ กระเป๋าตังค์ และมือถือ พอเอามือถือเก็บใส่กระเป๋ารู้สึกแปลกๆโล่งๆ เนื่องจากแท็บก็จะมีขนาดพอๆกับกระเป๋า ถ้าเราล้วงเข้าไป ยังไงต้องโดนกระเป๋าตังค์ แต่รู้สึกโล่งๆ เลยคว้านๆหา...ไม่เจอ... พลิกแท็บดันมาด้านหน้าของกระเป๋า แล้วคว้านหา..ไม่มี  ที่นี้ป้าแมวตื่นเลย  เอาใหม่ๆๆ ตั่งสติ หาดีๆ เพราะป้าแมวจำได้ ตอนโทรคุย ตอนแชตไลน์  ป้าแมวเก็บแท็บ ,มือถือ, กระเป๋าตังค์ ให้วางเรียบร้อย ในกระเป๋าสะพาย เพราะเนื้อที่น้อย เลยต้องจัดเรียงให้เป็นระเบียบ ไม่ได้ทำหล่นหายที่ไหนแน่ๆ     ...ไม่มี!    หาบนตัก หว่างขา ด้านข้าง สลัดผ้าห่ม ที่ห่มตัว ก้มดูด้านล่าง ที่มีเป้ของป้าแมววางอยู่ตรงขา ...ไม่มี   ใจป้าแมวคิดตลอดถ้าไม่เจอ ป้าแมวสงสัยคนข้างป้าแมวแน่ๆ    แต่ก็ยังต้องการหาให้ดีก่อน  ป้าแมวลุกมายืนตรงกลางทางเดินเพื่อหาให้ละเอียด...ไม่เจอ

   ป้าแมวเดินผ่านเก้าอี้ไปสี่แถว  (ป้าแมวนั่ง แถวที่5 )บอกโชเฟอร์  “โชเฟอร์คะ รบกวนเปิดไฟให้หน่อยค่ะ กระเป๋าตังค์หายค่ะ” ได้ยินเสียงโชเฟอร์พูด

“เปิดหมดเลยๆ” ป้าแมวก็เดินมาที่เก้าอี้ ไฟสว่าง หายังไงก็ไม่เจอ ผู้หญิงที่นั่งข้างป้าแมวก็ถาม “พี่หาอะไรค่ะ” ป้าแมวก็ไม่ได้ตอบ เค้าถามสองครั้ง ป้าแมวก็มัวแต่หาๆๆ ก็ไม่ตอบเค้า  ใจคิดถ้าไม่เจอ จะให้เค้าค้นตัวผู้หญิงคนนี้  ป้าแมวสลัดผ้า รื้อไปรื้อมา สายตาไปเห็นกระเป๋าตังค์แวบๆ เลยเปิดผ้าออก  กระเป๋าที่ว่า วางอยุ่ใกล้ไปทางผู้หญิงที่นั่งข้างป้าแมวติดกับพนักเก้าอี้ ป้าแมวหาแค่บริเวณเก้าอี้ที่ป้าแมวนั่ง พอเจอแล้วก็ตะโกนบอกโชเฟอร์ว่าเจอแล้วค่ะ เด็กรถที่เดินตามหลังมาเดินไปทางท้ายรถ ก็เดินมา น่าจะเดินไปบอก บัสโฮสเตส  ป้าแมวรีบเปิดดูในกระเป๋าตังค์ ครบ ไม่มีอะไรหาย ...ขอบคุณโชเฟอร์

       เฮ้อ..โล่งอก  พอเจอก็คิดว่าตัวเองทำล่วงหล่นไปเอง ที่คิดว่าผู้หญิงที่นั่งข้างๆล้วงไปก็เลยไม่คิดแล้ว  สักแปปเดียวอาการเคลียดที่กระเป๋าหายออกเลย ป้าแมวมีอาการวูบวาบเนื้อตัว แบบว่าคงเคลียดมาก  เหมือนจะแย่ อยากจะอาเจียนมากๆ เกือบแย่เลย เฮ้อออออ....แย่จัง    จากนั้นป้าแมวก็มานั่งคิด ว่า..เอ๊ะ! เราหยิบยังไงนะ ถึงได้ล่วงไปทางด้านหลังและไปไกลอย่างนั้น   จากนั้นก็ไม่ได้หลับอีกเลย

จนเล่าให้พี่แหม่มฟังเมื่อไปถึงบ้าน “เธอโดนล้วงกระเป๋าแล้วล่ะแมว”  เท่านั้นล่ะ ป้าแมวก็ถึงบางอ้อทันที ภาพที่เจอกระเป๋าแล้วเราสงสัยว่า ทำไมมันไปหล่นอยู่ไกลตัว และไปอยู่ใกล้กับคนนั้น มันคงห็นเรารู้ตัว ก็เลยต้องแอบเอามาวางคืน จะวางตรงที่เราหาแล้วก็ใช่ที่  ถ้าไม่แอบวางคืน มันคงโดนค้นตัวแน่   โห... ป้าแมวเกือบไปแล้วเนอะ

ที่มันขโมยแต่กระเป๋าตังค์ ป้าแมวว่า เพราะบนรถ อย่างเราๆไม่มีธุระอะไรต้องใช้ หรือหยิบกระเป๋าตังค์ กว่าเราจะรู้ตัว คงลงรถไปแล้ว   พี่แหม่มคอยเตือนเวลาขึ้นรถคนเดียวแบบนี้ ให้ระวัง ป้าแมวว่าก็ระวัง แต่คงจะวางใจเกินไป

     พอขากลับ ป้าแมวซ้อตั๋ว ก็บอก พนง.ขายตั๋วที่หมอชิต “ขอริมหน้าต่างนะคะ ตอนมาโดนล้วงกระเป๋าด้วยค่ะ ก้เลยเล่าให้เค้าฟัง  เค้าก็เล่าให้ฟังว่าเค้าก็เคยโดน  เค้าใส่ทองสองบาท  แล้วก็หลับแบบนี้ล่ะ พอตื่นมา ก็นึกยังไงไม่รู้ ก็ไปจับสร้อยที่คอ .. หาไม่เจอ หายังไงก็ไม่เจอ เลยไปบอกโชเฟอร์เปิดไฟ แล้วก็มาเจอตรงตำแหน่งแบบที่ป้าแมวเจอ คือใกล้ๆกับคนที่นั่งข้างๆ

เหตุการณ์ของป้าแมว ฝากไว้เป็นอุทธาหรณ์ ด้วยนะคะ 

ในกระเป๋ามีตังค์ประมาณพันแปดค่ะ ใน 7 card มีอยู่ประมาณสามร้อย