การลงมือทำ..ได้แรงบันดาลใจของเพื่อนสมาชิกที่บ้านหลังนี้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ทุกอย่างที่เป็นรูปธรรม การลงมือทำ เรื่มต้นเมื่อเข้ามาที่บ้านหลังนี้ เมื่อตอนต้นปีมีอุปสรรคบ้าง ทดลอง เรียนรู้ ทุกๆอย่างที่ทำผิดเป็นครู ด้วยเวลาอันน้อยนิดของวันหยุดจากงานประจำ อาจไม่ได้เต็มที่ ไม่ได้เต็มกำลัง แต่ก็รู้สึกภูมิใจที่ได้เริ่มต้น มีเป้าหมายกับชีวิตข้างหน้าว่าเราจะเดินไปในหนทางไหน ตอนที่ได้รู้จักที่นี่ใหม่ๆ ตอนนั้นเมื่อได้อ่านวิถีชีวิต ที่มีความสุขของคนที่สามารถอยู่ได้ด้วยเศรษฐกิจพอเพียง เป็นนายตัวเองแล้ว

ใจมันก็อยากทิ้งสังคมเมือง กลับบ้าน แต่ถ้ามันไม่มีความรู้จริง ไม่ได้ลองทำ จิตมันคงไม่แข็งพอเพราะเป็นทำงานประจำมานาน อาจล้มลง ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพาให้ร่างกายและจิตใจมาเริ่มต้นอะไรได้อีก ซึ่งครั้งนั้นได้อ่านข้อคิดเห็นของคนที่เริ่มก่อน ลงมือก่อนหลายๆคน โดยเฉพาะหัวข้อ "เบื่องานประจำ อยากเป็นเกษตรกร ต้องทำอย่างไร"ของ คุณโสทรผู้ใหญ่บ้านหลังนี้ ทำให้เราคิดได้ว่า คำว่าพอเพียง คือพอดี ตามกำลังเท่าทีเราจะทำได้ ดังคำของพ่อหลวงตรัสไว้ตามแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง จึงเป็นที่มาของการลงมือทำ มาขอแบ่งปันรูปกันเลยดีกว่าว่าเริ่มอะไรกันไปบ้าง

 

 

มะนาวที่ปลูกไว้ในบ่อซีเม็นส์(ตั้งใจปลูกหนีหญ้า) 80ต้น ล้มลุกคลุกคลานสู้กันหลายรอบ ทั้งล้มตอนยังไม่หยั่งรากดี ทั้งหนอน ทั้งแคงเกอร์ เชื้อรา ขาดน้ำ ครบสูตร ไม่ยอมใช้ยาเคมีเลย แบบตายเป็นตายถือว่าเราเรียนรู้จริงๆ น้ำหมักไล่แมลง ปุ๋ยหมัก หมักเชื้อสู้เชื้อโรค ก็มีตายไปบ้างเปลี่ยนต้นบ้าง เวลาไม่ค่อยจะทันกันกับโรค ไม่ต่อเนื่อง และตอนนี้เข้าใจลึกซึ้งว่าต้นพันธุ์ที่ดี แข็งแรง ปราศจากโรค สำคัญมากที่สุด ตอนแรกกะว่าถ้าเหลืองแคงเกอร์ตายทั้งดง เอาไม่อยู่ ก็จะเริ่มปลูกใหม่ แบบตอนกลับไปอยู่ดูแลเองเลย แต่มันก็ไม่ยอมตาย เหมือนไม่ยอมแพ้มีลูกมาบ้าง แต่ก็ไม่โตช้ามาก ก็ประคบประหงมกันต่อไป ยังงัยไม่มีมะนาวขายก็มีมะนาวกินชัวร์ 555+

ขอแบ่งที่ไม่ค่อยดีของแม่ ปลูกมันประมาณ 2 ไร่ ลงทุนไปสัก 2 พัน ลงมือปลูกกันเองด้วยจ้างคนช่วยบ้าง เสียบมันไปประมาณ 2 แถว โอยจะเป็นลม หมดเรี่ยวแรง ก็คนมันไม่ค่อยได้ออกแรงกลางแดดอยู่แต่ออฟฟิตแอร์ มันไม่ได้ง่ายๆนะการทำการเกษตรเนี่ย นี่แค่ 2 ไร่ ใส่ปุ๋ยไปตอนปลูก 1 ครั้ง หลังจากนั้น ฝนตกให้ตลอด หญ้าขึ้นแข่งกัน ไม่ได้ทำไรต่อทั้งนั้น ปล่อยไปตามธรรมชาติ จริงๆแล้ว ไม่มีแรงทำอะไร555+ ไม่อยากเสียตังจ้างคนด้วย ปล่อยไปเลยตอนแรกไปหวดเถาวัลย์ ทำต้นมันที่ยังเล็ก กิ่งหักไปหลายต้นเลยเลิก ไว้สูงกว่านี้จะเข้าไปหวดเถาวัลย์ออก มันสำปะหลังนี้ปลูกไว้เป็นค่ากระเบื้องตอนปลูกบ้านปีหน้า ไม่รู้จะได้กระเบื้องกี่แผ่น

  สระน้ำ แหล่งน้ำต้องมี มีน้ำก็ปลูกอะไรก็รอด คิดว่างั๊นนะ ได้ฤกษ์เมื่อ พฤษภาคมที่ผ่านมา ขุดบ่อลงเงินกันคนละครึ่ง กับน้องชายเอาดินมาถมที่กันคนละบ้าน

มาแชร์กันแค่นี้ก่อนละกันค่ะ นำภาพก่อนและหลัง มาเพื่อดูและแบ่งปันข้อคิดว่า เมื่อเราเริ่มมันย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่มากก็น้อย และสิ่งที่เห็นเหมือนมันสมบูรณ์แบบแต่ระหว่างการเปลี่ยนแปลงนั้น มันก็มีความยาก ความเหนื่อย ความท้อแท้ มันใช้เวลาเพื่อเติบโตจริงๆค่ะ ลงมือทำทีละน้อย ก็จะเริ่มมีความเข้าใจและมันต้องอาศัยความเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำและความอดทนจริงๆ

ความเห็น

สวัสดีค่ะ คุณkankla - อืมมเน๊าะ ค่อยๆทำไปเหมือนกับเราได้เรียนรู้ไปที่ล่ะเล็กล่ะน้อย ที่ล่ะขั้น ที่ล่ะตอนกาลเวลาจะทำให้คุณkankla มากประสบการณ์เองล่ะ  บ่อน้ำก็มีแล้ว พืชผลก็เริ่มโตๆ อีกไม่นานก็ได้เก็บผลผลิตแล้วด้วย มาเชียร์ค่ะ สู้ๆๆ  Laughing

ชีวิตที่เรียบง่ายกับความพอใจในสิ่งที่มี

ขอบคุณค่ะคุณDauphin ยังคงเป็นการเริ่มต้นที่หนทางยังอีกยาวไกล

..ค้นหาสิ่งที่ใจต้องการให้พบ แล้วใช้มันเป้นเครื่องนำทางแห่งชีวิต..

มาเชียร์อีกคนค่ะ

 

ยอบคุณค่ะที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ

..ค้นหาสิ่งที่ใจต้องการให้พบ แล้วใช้มันเป้นเครื่องนำทางแห่งชีวิต..

สู้ๅครับ

ระหว่างทางมีอุปสรรคบ้าง แต่ความสำเร็จเป็นสิ่งที่ภูมิใจครับ

เป็นกำลังใจให้และรอชมความคืบหน้าต่อค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณ mutita

..ค้นหาสิ่งที่ใจต้องการให้พบ แล้วใช้มันเป้นเครื่องนำทางแห่งชีวิต..

เป็นกำลังใจให้ค่ะ งานใหญ่นะคะ สู้สู้...

ขอบคุณค่ะ คุณpriayaที่ทำพืชยืนต้นในตอนนี้ เพราะเหมาะสมกับเวลาวันหยุดส-อา ไม่ต้องดูแลทุกวัน
เหมือนพืชผักสวนครัว ขนาดการบ้านยังดองไว้เลยค่ะเพราะกลัวตาย ไม่มีใครสนใจดูแลให้ คนที่บ้านเค้ายัง
เข้าไม่ถึงแนวคิดการมีพืชผักกินเองโดยที่ไม่ต้องซื้อทั้งที่มีผืนดินว่างเปล่าเหลือเฟือ แอบเล่าให้ฟังว่าเงินซื้อผัก
กินเรายังต้องช่วยเหลืออยู่เลย แต่ก็ยังคิดไม่เป็น พึ่งตนเองไม่ได้ เราถึงได้อยากออกไปใช้ชีวิตให้เห็นทำให้ดู เพราะพูดไปก็เท่านั้น เหมือนระบายเลย555++

..ค้นหาสิ่งที่ใจต้องการให้พบ แล้วใช้มันเป้นเครื่องนำทางแห่งชีวิต..

ดีใจที่มีความเข้มแข็ง..สู้ทำงานหนัก เดินตามรอยเท้าพ่อ..ถึงระยะทางอันไกล "หากเราไม่คิดก้าวเดิน เมื่อไหร่จะถึงจุดหมาย" จะติดตามความคืบหน้าต่อไปค่ะ

หน้า