ข้างเรินกับวันฝนตก

น่ารักมากๆ

ชุ่มชื่นดีจังเลยแถวภาคใต้ อีสานแล้งมากๆ

อ่านความเห็นจนครบทุกคนนึกในใจว่า โหมภาคอื่นอิหุ้นมั่งกะสาิอิลำบากไม่โร้อิแหลงพรือให้เข้ากับเรื่องกลัวว่าแหลงแล้วอิคนละเรื่อง พออ่านแล้วกะเห็นว่าเขาแหลงเป็นกลางๆกลัวอิหลุดหมก(ไม่ได้ว่าฮานเดี่ยวคิดมากอิน้อยใจล่าว)ยังแต่โหมเราเพเท่เม๊นต์ ไอ้โบ่ขบไม่พรื่อเขาว่า "เรากินข้าวหมันกินกล้วย ไ้อ้โบ่หน้าถ้วยยิกเราไม่ทัน"สาว่าน้องใจเราหวางอินาดอยู่ ไอ้โบ่มันยิกทันมันเลยขบเอา ฮ่ะๆ

ขออนุญาตน้องใจแปลเพื่อให้เพื่อนๆทางภาคอื่นที่กุบๆว่าอิเขียนแต่ไม่โร้อิเขียนพรื่อเพราะโร้สึกว่าน้องใจเราเป็นขวัญใจของโหมบ้านสวนภาคเอินๆไม่น้อย นะๆ

คำแปลสำหรับเพื่อนที่ไม่สันทัดภาษาใต้ครับ คุณใจเขียนดังนี้ครับ

ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน พาเพื่อนๆมาชมบ้านคุณยายแคล้ว แต่อย่าเดินตามมานะคะ ทางมันลื่นเดี๋่ยวจะหกล้มก้นจ้ำเบ้าเลอะเทอะไปทั้งตัว นั่งชมเฉยๆก็ดีใจแล้วค่ะ 

ได้บ้างล่ะซักเล็กน้อยที่ลงมือเองอิๆ(การบ้านป้าเล็กค่ะ) มาแล้วก็ทำงานเอาหน้าซักหน่อย ตัดลูกฟักข้าวขายครับ 

เผลอแป็บเดียว(ตรงนี้อินเนียร์เพิ่มเข้าไปเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านค่ะ)ไม่ทันระวังเลยโดนขุยไม้หรือไม่ก็ขนที่ตัวหนอนทำให้ลูกสาวยายแคล้วเกิดผื่นคันที่ผิวหนังแล้วค่ะพี่น้องขา@^@