ยามเย็น เราพากันเดินเล่น
ช่วงนี้อากาศร้อนๆๆมากนะคะ ช่วงบ่ายๆๆจะพาเด็กๆๆไปเดินเล่นรับอากาศนอกบ้านด้วยค่ะจึงได้รูปดอกไม้ ธรรมชาติ มาฝากกันค่ะ
น้องเรียว กับน้อง เตรียมพร้อมครับ ไปกันเลยครับ
ยูริจับดีๆๆนะ พี่เรียวจะเข็นไปแล้วนะ
เด็กๆๆ ชอบมาก สนุกกันใหญ่
ครั้งนี้ ออกดอก เยอะมากๆๆค่ะ ต้นใกล้ตึกที่พัก
สีส้ม สีเปรี้ยวใจ ไปเลย ต้อนรับหน้่าร้อนได้ดีมากค่ะ
ดอกบานชื่น ชื่นใจจัง
สีเหลือง
สีขาว ค่ะ
สีส้ม จี๊ดๆๆค่ะ
ต้นนี้ใกล้ตึกข้างๆๆกันค่ะ สีเหลือง
เด็กๆๆ ร้อนกันรึเปล่า ไปกันต่อเลยนะค่ะ
ไปเที่ยวสวนกันนะคะ ดอกไม้ในหน้าร้อน สีเปรี้ยวใจค่ะ
วันนี้แดดๆๆ ร้อนๆๆมากเลยค่ะ
สีส้ม อีกภาพค่ะ
ลูก อะไรค่ะ คล้ายๆๆผลเงาะ จ้า
ติดผลเต็มที่เลย
สีม่วง
ดอกบอลลูน สีม่วง
เจ้านกน้อย บินมาเกาะิกิ่งไม้ เพื่อหลบแดดนะคะ
เจ้านกพิราบ นี่เอง
นี่ไง เพื่อนๆๆของเจ้ามารวมกันอยู่ตรงนี้เอง
บรรยากาศตอนยามเย็นค่ะ น่ารักไปอีกแบบนะคะ
คุณตาใจดี ให้อาหารเจ้านกพิราบค่ะ
แล้วเจอกันใหม่นะคะ ขอบคุณค่ะ บาย บาย
- บล็อกของ panatda
- อ่าน 8723 ครั้ง
ความเห็น
จันทร์เจ้า
23 กรกฎาคม, 2010 - 12:20
Permalink
ไม่ได้ยิ้มให้เธอคนเดียวนะ
น้องแพรเขาก็ยิ้มให้พี่เหมือนกัน ใจดีจังนะหลานสาว อิอิ
พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า
กระต่ายดำ
23 กรกฎาคม, 2010 - 12:34
Permalink
รอก่อนนะน้องป้อม
แล้วจะพยายาม Update ให้นะ
ช่วงนี้อยู่ในช่วงการเปลี่ยนแปลง กำลังพยายามทำให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง วุ่นวายพอสมควร เพราะเลี้ยงลูกกันเองสองคน ชีวิตครอบครัวเดี่ยวก็แบบนี้แหละ ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ทั้งเตรียมของให้เจ้าตัวเล็ก ซักผ้า ทำอาหาร ทำงานบ้านสารพัด หลังเข้าพรรษา แม่น้องแพรก็ต้องเลี้ยงลูกตามลำพัง ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ตอนนี้เลี้ยงลูกโดยใช้ Internet กับ Mobile เป็นอุปกรณ์หลัก ดีที่ว่าเจ้าตัวเล็กไม่กวน กินอิ่มก็นอน ยังไม่อ้อน (อีกหน่อยก็ไม่แน่เหมือนกัน)
ตอนนี้ขอเวลาตามอ่านบล็อกเพื่อนๆ ก่อนก็แล้วกันนะ ตกข่าวไปเยอะ แล้วจะ speed ให้ทันโดยเร็ว จะได้มีเวลา Update เรื่องราวของน้องแพรให้สมาชิกได้รับทราบกันต่อไป
จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ
ตั้ม
23 กรกฎาคม, 2010 - 19:23
Permalink
กระต่ายดำ..ช่วงที่เหนื่อย
ผมผ่านช่วงนั้นมายี่สิบปีแล้ว..เหมือนกัน..อยู่กันสองคน พ่อกะแม่ทั้งของผมของแฟนต้องทำงานที่ตจว. เราต้องดูแลกันเอง ช่วงแฟนลาคลอดใหม่ๆ..ผมก็เพิ่งเปลี่ยนงาน..ลาก็ไม่ได้..ต้องฝากกุญแจบ้านให้แม่ค้าอาหารตามสั่งแถวบ้านคอยส่งอาหารให้..กลับมาก็ซักผ้า ทำความสะอาด อาบน้ำให้ลูกด้วย (แฟนไม่กล้ากลัวทำลูกตก) กลางคืนต้องผลัดกันตื่นชงนม หรือดูลูกที่ร้อง ที่หนักหนาที่สุดคือลูกไม่แข็งแรง กินนมแล้วดึกๆจะอ๊อก แม้มีที่รองเปื้อน แต่หลายครั้งก็เลอะผ้าปูที่นอน เก็บรอไม่ได้ ต้องซักเลยตีสองตีสาม ดึกๆลูกตื่นขึ้นมาร้องแบบหาสาเหตุไม่พบ จะโทรหาใครก็เกรงใจ เปิดตำราหาอยู่นั่น (สมัยก่อนไม่มีเน็ต) ไม่ต้องหลับต้องนอน..เข้าใจเลย..พ่อแม่มือใหม่ที่ต้องเลี้ยงลูกเอง..ยังไม่จบด้วยนะ..พอแฟนหมดวันลาคลอด กลับไปทำงาน ต้องกระเตงลูกไปด้วย จนมาได้ รพ.เซนต์หลุย day care ช่วยเลี้ยงลูกเราแบบเช้าไปเย็นกลับ อุ้มลูกเดินผ่านตึกแถวถนนสาทร (แฟนทำตึกหุ่นยนต์) จนคนแถวนั้นรู้จักครอบครัวเราดี...เฮ้อ...เหนื่อยสุดๆ..ขอบอก
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
กระต่ายดำ
24 กรกฎาคม, 2010 - 10:12
Permalink
ขอบคุณพี่ตั้ม
ขอบคุณพี่ตั้มครับ ที่เอาประสบการณ์มาแบ่งปัน ผมจะได้เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ไว้ ตอนนี้ทำใจคิดว่าการเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องยาก ใครๆ เขาก็ผ่านมาได้ เราต้องทำได้ บอกแฟนว่าไม่ต้องกังวล เราก็ใช้ชีวิตให้เหมือนปกติ เพียงแต่ว่ามีงานเลี้ยงลูกเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างหนึ่งแค่นั้นเอง
หลังจากแฟนหมดวันลาคลอด คิดกันไว้ว่าจะเอาไปให้ญาติเลี้ยง ไม่อยากเอาไปให้คนอื่นเลี้ยง ก็อยู่ในเส้นทางที่เราเดินทางไปทำงานอยู่แล้ว คิดว่าลูกจะได้เป็นส่วนที่ทำให้ความสัมพันธ์ของผม กับ ญาติพี่น้องที่ดีอยู่แล้วได้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น มีแต่เรื่องบวกทั้งนั้น พยายามคิดบวกเข้าไว้ มีลูกคือกำไรของชีวิตครับ
จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ
ตั้ม
24 กรกฎาคม, 2010 - 20:52
Permalink
ดีมากเลยครับ..ถ้ามีคนรู้จักช่วยเลี้ยงลูก
ดีมากหากมีญาติหรือคนที่ไว้ใจดูแลลูกเรา..ฝาก day care จะมีปัญหาเรื่องลูกติดเชื้อหวัด คออักเสบ จากการเลี้ยงเด็กรวม ลูกผมถึงเป็นๆหายๆตลอดสามปีที่อยู่ที่นั่น (ใครว่ามีภูมิ ผมว่าไม่จริงดูจากลูกผม) อีกอย่างแม้จะเป็นความเหน็ดเหนื่อย..แต่ก็เป็นความเหน็ดเหนื่อยที่เราเลือกที่จะรับมันมา ซึ่งเป็นความสุขที่บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าเหนื่อยแต่มีความสุขมาก กระต่ายดำ..รู้มั๊ย..ทำไมผมและลุงพูนแนะนำให้เก็บภาพลูก..หลายคนอาจจะเก็บเฉพาะภาพที่มีความสุข ความน่ารักของลูก..แต่ผมไม่..ผมเก็บทั้งรูปที่ลูกไม่สบาย..ลูกอ๊วก..ลูกร้องไห้..ลูกงอแง..รูปที่แม่ป้อนนม ซักผ้าอ้อม..เรียกว่าแทบทุกช็อต (สมัยก่อนเป็นฟิล์มล้างด้วย หมดไปเยอะ) แต่คุ้ม..มีอยู่ครั้งนึงเมื่อสักสองปีก่อน (ลูกอายุ 17 ปี) เค้าเข้ามากอดผมด้วยน้ำตาคลอเบ้า..ผมก็ตกใจถามว่า ลูกเป็นอะไร มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า..เค้าบอกว่า..เปล่าไม่มีอะไร..หนูดูอัลบั้มที่พ่อทำให้หนู..แล้วทำให้หนูรู้สึกอยากกอดพ่อกับแม่ ผมเข้าใจเค้าเลยกอดพร้อมกับลูบหัวเบา..มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ..ผมถึงอยากให้กระต่ายดำเก็บรูปไว้..วันนึง..มันจะเป็นเครื่องยึดโยงเหนี่ยวรั้งให้เค้ามีความรู้สึกที่ดีๆ..อยากเล่าให้ฟังเพราะผมเห็นว่ามันได้ผลดี
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
กระต่ายดำ
24 กรกฎาคม, 2010 - 22:58
Permalink
จะปฎิบัติตามที่แนะนำครับ
ตั้งใจว่าจะเก็บรูปให้มากที่สุด ทุกช่วงวัยของน้องแพร แล้วจัดทำเป็นอัลบั้มเก็บไว้ให้ลูกดู ตามที่แนะนำมาครับ ตอนนี้กำลังศึกษาเรื่องกล้องอยู่ ถ่ายรูปออกมาไม่บันทึกวันที่ ทั้งๆ ที่ได้ Set ไว้แล้ว แต่ก็ถ่ายเก็บไว้เรื่อยๆ ครับ
เรื่องอัลบั้มภาพเก่าๆ เนี่ยผมก็ดูบ่อยๆ ดูแล้วคิดถึงแม่ น้ำตาคลอทุกครั้งไป ลูกโตขึ้นก็คงเป็นเหมือนกัน
ขอบคุณพี่ตั้มอีกครั้งครับ
จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ
มาย
23 กรกฎาคม, 2010 - 12:42
Permalink
น่ารักจัง
น้องแพรน่ารักจังเลยค่ะพี่ต่าย สงสัยต้องไว้หนวดแต่เนิ่นๆ แน่เลย
there is a will , there is a way .
panatda
27 กรกฎาคม, 2010 - 21:24
Permalink
น้องแพร น่ารักน่าชังจังค่ะ
ลุงต่ายได้ลูกสาว น่ารัก น่าชัง ขออุ้มน้องแพรได้มั๊ยค่ะ (เจ้าหมูหวาน จะงอนเปล่าเนี่ย)
ถ้าอยู่ใกล้ๆๆ จะชวนไปเที่ยวกันทุกๆๆรอบไปเลยนะเจ้าค่ะ น้องแพร
little finger
23 กรกฎาคม, 2010 - 20:04
Permalink
สนุก
รูปที่ 2 ดูท่าท่างซายูริจะสนุกมากๆเลยนะคะ
แต่...ดูแล้วพี่เรียวคงเหนื่อยมากเหมือนกัน อิอิ
panatda
27 กรกฎาคม, 2010 - 21:37
Permalink
เจ้าหมูหวาน ชอบเล่นๆเลียนแบบพี่ชายค่ะ
ชอบเล่นกันทุกๆๆวัน พี่ชายปิดเทอมหน้าร้อน ชอบกันใหญ่ได้เล่นด้วยกันไปเลย
แม่เหนื่อยๆๆแล้วนะคะ อากาศร้อนๆๆมากๆๆด้วย
เจ้าตัวเล็กเนี่ยจะอยู่ไม่นิ่งเลยค่ะ น้าก้อย
หน้า