วันนี้ขอเสนอ...สมาชิกในครอบครัว

สวัสดีค่ะ วันนี้หนูรักขอเสนอ...สมาชิกในครอบครัว เห็นในบล็อกของเพื่อนๆ พี่ๆ หลายๆ คนแล้วอดไม่ได้ วันนี้วันดีมีโอกาสเหมาะเลยอยากจะแนะนำสมาชิกในครอบครัวให้รู้จัก เพราะอยากแบ่งปันความสุขให้คนที่รักสัตว์เลี้ยงได้อมยิ้มมีความสุขกับความน่ารักของเด็กๆ ในบ้านบ้าง (มีหลายเรื่องหลายตอนที่อยากเล่าให้ฟังแต่มาทีละตอนละกัน เดี๋ยวเพื่อนๆ จะขี้เกียจอ่าน

เริ่มจาก...ภาพแรกภาพประจำตัวเลย

ลำดับแรก ป้าใบพลู (ชื่อจริง) แต่บางทีก็เรียกพุพู ปี๊ปู๋ปี๊ปู ฯลฯ แล้วแต่อารมณ์คน 555+ ใบพลูเป็นผู้หญิงค่ะ แม่ได้มาจากบ้านน้า ถามแม่ว่าอายุเท่าไหร่แล้วแม่ก็มักจะบอกว่า 10 ปีได้แล้วลูก ไปๆ มาๆ เลยจำอายุที่แน่นอนไม่ได้ว่าเอามาเลี้ยงตั้งแต่ปีไหน น่าจะสักปี 43-44 ได้มั้ง ตอนนี้ก็คงอายุสัก 13-14 ปีได้ เทียบกับคนแล้วคงเป็นคุณยายได้แล้วมั้ง

จนเมื่อสัก ก.ย. ปี 53 สังเกตเห็นความผิดปกติของป้าพลู คือมีก้อนเนื้อสีดำเป็นติ่งๆ อยู่ในลำคอ

เลยพาไปให้หมอที่ รพ.สัตว์เกษตร ฯ บางเขน ตรวจผ่าชิ้นเนื้อไปตรวจดูว่าเป็นเนื้อร้ายรึเปล่า ผลก็ออกมาว่าเป็นมะเร็งเม็ดสี ค่อนข้างอันตรายเหมือนกันหมอบอกว่ามีทางรักษาแต่ไม่ค่อยทำกันเพราะยุ่งยากและค่าใช้จ่ายสูง วิธีการรักษาก็คล้ายๆ คนมีรังสีรักษากับให้คีโม แต่ยังไงก็ไม่หายหรอก แม่กับพี่ๆ เลยลงความเห็นกันว่าใบพลูคงอยู่กับเราได้อีกไม่นาน T__T ก็เลยลองมองหาลูกหมารุ่นใหม่มาให้ป้าพลูช่วยเทรนด์น้อง จังหวะพอดีกับที่บ้านน้า (ตัวเดิมแม่ใบพลู) กำลังจะออกลูกพอดีก็เลยให้แม่เลือกมา  ตอนแรกว่าจะเอาตัวเดียวให้มาอยู่เป็นเพื่อนป้าพลูที่ กทม. ไปๆ มาๆ แม่อยากมีไว้เฝ้าบ้านสวนที่บุรีรัมย์ด้วยจะมีตัวเดียวก็กลัวจะเหงาเลยเอามาให้อยู่กับแม่ 2 ตัว รวมเป็น 3 ตัว ตอนเด็กๆ น่ารักมากๆ เหมือนโกเด้นท์ รีทีฟเวอร์ ๆๆ ^^

ได้มาเลี้ยงเมื่อ เม.ย.54

ตัวที่ 1  มะเหมี่ยว (ตัวเมีย) ผู้ถูกรับเลือกให้อยู่ กทม. เป็นเพื่อนป้าพลู (ตอนแรกเห็นว่าเรียบร้อย...น่ารัก...ว่าง่าย)

ตัวที่ 2 ชมพู่ (ตัวเมีย) ถูกเลือกให้อยู่กับแม่ที่บ้านสวน (ตอนเด็กๆ ซนมากกกก...เหมาะจะวิ่งอยู่ในทุ่งในสวน ช่างเห่า)

คู่นี้ตอนเด็กๆ เหมือนกันมาก ติดกันมากจนทักผิดบ่อยๆ มีจุดสังเกตคือ มะเหมี่ยวจะมีแต้มสีขาวกลางกะบาล กะปลายหาง

ตัวที่ 3 นิล/นินจา (ตัวผู้) ถูกเลือกให้อยู่กับแม่ที่บ้านสวน เพราะเห็นว่าเป็นผู้ชายน่าจะดูแลแม่และสวนได้ 555+ หน้าตาคล้ายๆ ล็อตไวเลอร์ ไม่รู้พ่อหน้าตาเป็นไง แต่ตัวแม่ก็คล้ายๆ ใบพลู

นิลหารูปดูดียากมาก ถ่ายทีไรหน้ามืดตลอด เห็นแต่ก้อนอะไรดำ ๆ

มาดูกันว่าเริ่มโตหน้าตาจะเป็นไง

ใบพลูกะมะเหมี่ยว ณ กทม.

มะเหมี่ยว  

ชมพู่ ณ บุรีรัมย์

นิล ณ บุรีรัมย์

จากวันนั้นจนวันนี้ ก็ 2 ปีกว่าแล้ว ใบพลูยังคงแข็งแรง ร่าเริง กำลังใจยังดีอยู่แม้จะรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง (จากการบอกของพี่ ๆ) แต่ใบพลูไม่รู้หรอกว่ามะเร็งคืออะไร 555+ ก้อนเนื้อในปากที่ผ่าตัดทิ้งก็ไม่มีงอกมาอีก แต่มีติ่งเล็กๆ สีดำๆ งอกอยู่เหนือปาก  นอกนั้นอาการทุกอย่างยังปกติดี ยังกินเก่ง กินจุ กินเร็วเหมือนเดิมจ้องแย่งข้าวน้องตลอด เวลาให้ข้าวต้องคอยยืนเฝ้า ระยะหลังไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเพราะเจอพิษหลังน้ำท่วมใหญ่ปี 54  (น้ำเสีย) ทำเอาขนร่วงไม่ยอมหายเลยน่าสงสาร  ต้องใส่ปลอกคอหมาหงอยให้ตลอดไม่งั้นเกาไม่เลิก

แต่ถึงจะขี้เหร่ยังไงใบพลูก็ยังทำตัวน่ารักเสมอไม่เคยเปลี่ยน รักนะ จุ๊บ จุ๊บ ^^

ไว้จะหารูปความวุ่นวายตอนพาน้องหมาหนีน้ำมาให้ดู มีทั้งเรื่องสนุก และเรื่องเศร้ามาเล่าให้ฟัง…

กว่าจะเขียนบล็อกนี้ได้เรียบเรียงอยู่นาน ว่าจะ ว่าจะ ไม่ได้เขียนซะที ต้องขอขอบคุณหัวหน้าที่ให้โอกาสหนูรักเอาเวลาราชการ (หลังจากเคลียร์งานเสร็จแล้วน๊า) มานั่งเขียนบล็อกให้เพื่อนๆ พี่ๆ ได้อ่านกันเพลิน ๆ คงไม่เครียดกันนะคะ

โอกาสหน้าหนูจะมาเล่าใหม่...สวัสดีค่า...