ความพอเพียง แค่ใหน ถึงจะ เพียงพอ

จากบันทึกของน้อง Montha ความพอเพียง กับ เกษตรพอเพียง ต้องแยกออกจากกัน

คำว่าพอเพียงเอาไปใช้ได้กับทุกอย่างไม่ว่าเกษตร ธุรกิจ การดำรงชีพ ครอบครัวหนึ่งไม่ได้ปลูกข้าว ไม่ได้ปลูกผักกินเอง แต่มีความเป็นอยู่ที่ไม่ฟุ้งเฟ้อ รู้จักประยัดอดออม มีคุณธรรม อย่างนี้ก็เป็นครอบครัวพอเพียงได้

ส่วนเกษตรพอเพียงนั้น ไม่มีขีดจำกัดว่าจะทำกี่ร้อยกี่พันไร่ ถ้ามีกำลังที่จะทำ แล้วไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน และที่สำคัญก็ต้องไม่พึ่งพาสารเคมีหรือปัจจัยภายนอกมากเกินไปถึงจะพอเพียง

ความพอเพียงของแต่ละคนไม่เท่ากัน อย่างที่น้องยกตัวอย่าง มีบ้านหลังใหญ่ มีแอร์ เครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ขับรถฮาเล่ย์ ขับรถยนต์ยุโรป  ยังใช้เสื้อผ้าแบรนด์เนม ถ้าครอบครัวนี้ไม่เป็นหนี้ล้นตัว ทุกคนอยู่กันอย่างมีคุณธรรม ไม่คดโกงใคร ไม่ฟุ้งเฟ้อ ก็เป็นความพอเพียงของเขา

อยากให้น้อง Montha ลองทำความเข้าใจตรงนี้อีกทีครับ http://www.bansuanporpeang.com/node/1

แต่ชอบแนวคิด ชอบเหตุผล ของน้องครับ พี่ว่า 

ผมว่า คำว่า "พอ" ของคนไม่เท่ากัน

เหมือนที่พูดละครับ คนชอบกินไม่เหมือนกัน คนที่ทำเกษตรพอเพียงจึงไม่เหมือนกัน

 บางคนปลูกทุกอย่างที่อยากปลูก สวนเลยกลายเป็นป่า ป่าก็ดูแลตัวเอง อุดมสมบูรณ์เอง ธรรมชาติจัดการทุกอย่างเอง สร้างปุ๋ยให้ตัวเอง โดยที่คนแค่นั่งเก็บผลประโยชน์

 แต่เมื่อคนเข้ามาจัดการทุกอย่างแทนธรรมชาติ คนจึงต้องเรียนรู้ และสร้างทุกสิ่งทุกอย่างเอง แทนที่จะให้ธรรมชาติจัดการทุกอย่าง

 ผมเคยดู คุณนฤทธิ์ คำธิศรี ซึ่งปลูกต้นไม้ โดยวิธีง่ายๆ แล้วบอกว่า ต้นไม้มีอายุ และวิวัทนาการมากกว่าคน เขาเลย ทำการปลูกแบบง่ายๆ  โดยการปลูกพืชแล้วใส่ปุ๋ยมูลสัตว์แบบสดๆ แล้วรดน้ำน้อยๆ ให้ต้นไม้ใช้รากหากินเอาเอง และไม่ตัดหญ่าหรือวัชพืช ต้นไม่ก็ไม่ตาย ถ้าตาย แกก็บอกว่า ปลูกใหม่... นั่งคิดๆ เออแฮะทำเกษตรพอเพียงอย่างงี้ ก็ได้ อิอิ

http://www.youtube.com/watch?v=2AjbuS4HXk0

เป็นมุมมองที่ดีมากครับ...หลายท่านก็มักจะมีมุมมองแบบนี้รวมทั้งตัวผมเองด้วยครับ

อันที่จริงความพอเพียงนี้...มีมานมนานแล้วครับ หากแต่ซ่อนอยู่ในรูปแบบต่างๆที่กระจัดกระจายกันไป

ดังนั้นหลักใหญ่ใจความจึงอยู่ที่...วิธีคิดครับ....ก็คือเราคิดและปฏิบัติอย่างไรต่อ...ตัวเรา..ตัวเราเองเป็นหลักก่อนแล้วค่อยไปลามปามถึงอื่นๆใน สังคมต่อไป

ถามตัวเองก่อนว่าเราพร้อมไหม...ที่จะพอเพียง แทบทุกคนครับรวมทั้งผมด้วยจะบอกว่าไม่พร้อม  ด้วยมูลเหตุต่างๆ เพราะผมก็คิดเหมือนกับท่านว่าถ้าพอเพียงแล้ว มันแปลได้ว่าต้องทำเกษตร อยู่กับไร่ไถนา กินพืชผักที่ปลูกเอง แบ่งปัน เหลือขาย แล้วค่าเทอมลูกหละ รถที่ต้องผ่อนหละ จะนั่งกินนอนกินอยู่เฉพาะข้าวปลาอาหารที่ตัวเองมีอยู่นั้นหรือ....ชอบจะมี...แต่ยากที่จะเป็น

             ก็ถามตัวเองอีกทีว่า...อ้าวเมื่อตัวเองไม่พร้อมแล้วใครจะพร้อมหละ ก็เอามาสักเรื่องก่อนซิ...จากชีวิตประจำวันที่ดำรงอยู่นะ...อะไรก็ได้  ก่อนจะถึงหนึ่งในสามในสี่....ก็เอาจากหนึ่งในร้อยของตัวเองมาก่อนเป็นปฐมบท

 ผมเริ่มต้นด้วยน้ำมันรถครับ...เติมครั้งละหนึ่งพันบาท..จดทุกครั้งที่เติม..ทำให้รู้ว่า....ตายแล้ว(เอามือจับหน้าอก) ปีละหลายหมื่น

จากนั้นก็เริ่มคิดเป็นลิตรว่า...ลิตรละกี่กิโลเมตร....โอ้ สิบสี่กิโลกว่าๆ

จากนั้นก็ลองขับสักแปดสิบถึงร้อยซิ......ยกเว้นช่วงที่แซงบ้าง....ว้าว..ได้ตั้งสิบแปดโลกว่า....

ผมมีกำไรสี่กิโลครับ....เท่ากับผมประหยัดน้ำมันได้เกือบหนึ่งในสามลิตรในระยะทางที่เท่ากัน...เวลาไม่คิด(เวลาผมยากท่จะประเมิน)....แต่ถามว่ายังดื่ม เอสเปรสโซ แก้วละหกสิบเจ็ดสิบอยู่ไหม.... ยังดื่มครับ....

ถามว่าแล้วพอเพียงตรงไหนแค่ประหยัดตังค์ค่าน้ำมัน...ก็กาแฟแก้วละหกเจ็ดสิบก็ยังกินอยู่..จะพอเพียงไปทำไม

.ก็จะตอบแบบกำปั้นทุบดินนะครับว่า..

....ผมใช้ชีวิตประมาทไหม

.... เบียดเบียนทรัพยากรน้ำมันเพิ่มขึ้นไหม

.....ร้านกาแฟก็ยังได้ขาย เอสเปรสโซ ผมได้

.... เด็กในร้านก็มีงานทำ มีรายได้

 ชีวิตผมไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลยนอกจากนั่งในรถนานขึ้นอีกนิดเดียวเอง...แต่ดูผลที่ตามมาซิครับ  อีกอย่างมันก็ถูกชดเชยด้วยความปลอดภัย

จากนั้นผมได้ใช้ชีวิตในแบบ ไม่เร่งรีบแต่จำเป็นครับ หมายความว่า ส่วนมากงานที่ผมทำ จะไม่เร่งรีบทำแม้งานนั้นจะเป็นงานที่จำเป็นหรือสำคัญ นั่นหมายถึงผมได้มีเวลา การวางแผนล่วงหน้า มีเวลาคิด มีเวลาตัดสินใจ และมีเวลาทบทวน

ถามว่าเมื่อเป็นแบบนี้ผมต้องเครียดไหม..ก็ตอบว่าไม่...แล้วมันพอเพียงตรงไหน...

ก็ไม่เบียดเบียนตัวเองไง อารมณ์ดีได้คุยกับลูกเพราะๆอีกต่างหาก

ก็ค่อยๆเรียนรู้กันไป...ด้วยความเคารพในกันและกัน...ชื่นชมครับ..

สำหรับแดง มันอยู่ที่ใจเราค่ะ

มันฟังดูมี หลักการ มี...แนว

จริงๆแล้ว ทำใจกันให้ได้ ก็ไม่ได้ต้องการหลักการอะไรมากมายแล้ว

เห็นด้วยกับผู้ใหญ่โสค่ะ มีที่ทำกิน ก็เป็นเกษตรพอเพียง

ทำใจให้เป็น ก็เป็น ชีวิตพอเพียง

เด๋วนี้คุยกันจนฟุ้งไปค่ะ

ที่จริงขอแค่อย่าฟุ้งซ่านก็พอแล้ววว