สิ้นสุดฤดูกาลปลูกแล้วซินะ

นานแค่ไหน จำไม่ได้แล้ว ที่ผ่านมาทำได้แค่แวะเวียนเข้ามาอ่าน เข้ามาคอมเม้นท์ ได้แค่นั้นจริงๆ ด้วยภาระกิจแบบคนเมือง เร่งรีบจนไม่รู้ว่าจะรีบเร่งไปไหน มาวันนี้ วันที่ฤดูปลูกต้นไม้ของผมหมดลงแล้ว เมื่อสายฝนที่เย็นฉ่ำค่อยๆ จางหายไป สายหมอกยามเช้าเข้าปกคลุมแทนที่ ปีนี้เป็นปีที่ผมเริ่มต้นปลูกป่าในที่ดินของตัวเองอย่างเป็นทางการ เพาะเองบ้าง ซื้อบ้าง ขอบ้าง และเพื่อนๆ พี่ๆ ในบ้านหลังนี้มอบให้ด้วยไมตรีจิตบ้าง ตามไปดูกันครับว่าผมพอจะเป็น “หนุ่มบ้านนอก” ได้ไหม

ย้อนไปดูอดีตกันหน่อยครับ เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา ผลงานของคนที่เช่าที่ผืนนี้มานานแสนนาน พอไม่ได้สิทธิ์นั้นต่อ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี้แหล่ะครับ

เหมือนจะไม่มีอะไรใช่ไหมครับ นี่ครับ ทำให้ท่านผบ ทบ. ของผมถึงกับหลั่งน้ำตา ต้นไม้บางส่วนถูกนำมาทดลองปลูกไว้ตั้งแต่ตอนที่ซื้อที่ผืนนี้ใหม่ๆ อย่างต้นนี้ ยางนา ปลูกไว้ตอนฤดูฝน ปี 55

ส่วนนี้ก็มะขามเทศ ปลูกไว้ตั้งแต่ตอนได้เป็นเจ้าของที่ใหม่ๆ ป้ายแดง เห่อมากกกกก

จากวันนั้น ผ่านมาเดือนกว่าๆ สัญญาณของความหวังปรากฎให้เห็น คราบน้ำตาจางหายไป รอยยิ้มกลับมาแล้ว

1 ปีกว่าๆ ผ่านไปไวเหลือเกิ้นนนน จากผืนดินที่เคยถูกไถ ปลูก เผา ตัด ซ้ำแล้วซ้ำอีก ผ่านวัน ผ่านคืน มาวันนี้ที่ดินจำนวนหนึ่งยังคงต้องยอมให้ตกอยู่วังวนของพืชเชิงเดี่ยวต่อไปอีกสักระยะหนึ่ง ด้วยเหตุผลที่เราไม่มีเวลาที่จะทำทุกอย่างได้ทั้งหมด ที่ดินอีกส่วนหนึ่งถูกแบ่งไว้เพื่อที่จะทำฝันของเราให้เป็นความจริง “ป่า” ฝันแรกที่เราเลือกจะทำ และตอนนี้เราได้ลงมือทำแล้ว

กล้ากระถินณรงค์ลูกผสม จากศูนย์ฯ สะแกราช ฟรีครับ

แฝกพันธ์ุพระราชทาน ได้มาจากสำนักพัฒนาที่ดิน ปากช่อง นี่ก็ฟรีอีกแล้วครับ 555

มะม่วงเบา ไม้ผล ต้นแรกและต้นเดียวในปีนี้ของสวนอะกาลิโก ดินแดนเหนือกาลเวลาแห่งนี้ เพื่อนของท่านผบ ทบ. หอบหิ้วมาจากจ.สุราษฎรธานี

ยางนา ประดู่กิ่งอ่อน เหลืองปรีดียาธร และหมันแดง (คลอเดีย) ผลงานที่รอดจากถูกไฟเผา ปลูกพร้อมกันตอนปี 55 ปัจจุบันสูงเลยหัวผมไปแล้ว ปีหน้าสวนนี้คงพอมีร่มเงาให้หลบแดดได้บ้างแล้ว

ไกร ต้นนี้เอามาปลูกแบบวัดดวง ตอนแรกเข้าใจว่าไม่รอดแล้ว ปลูกตอนเดือนเมษายน แดดแบบไร่อ้อย รดน้ำให้ครั้งเดียวหลังปลูก ขับรถกลับกรุงเทพฯ พฤษภาคม โกร๋นหมดต้นเลย ยังแอบหวังเอาน้ำรดให้อีกรอบ เข้าฤดูฝนแบบจริงจัง กลับมาถางหญ้าเตรียมปลูกต้นไม้ที่เตรียมมา เจอเขาในสภาพนี้ ดีใจจนบอกไม่ถูก ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆ

แฝกที่ปลูกไว้เมื่อต้นเดือนพฤษภาคม เริ่มแตกกอแล้วครับ เลี้ยงไว้อีกหน่อย เด้วค่อยเกี่ยวมาห่มดิน

กระถินณรงค์ลูกผสม พอปรับตัวได้ ก็เริ่มยืดตัวแข่งกับแฝกเลย

เขาบอกให้เรียกพวกเขาว่า ทีมงานมดตะนอย ผู้ช่วยของผมในปีนี้และคงจะโดนผมหลอกให้มาอีกทุกปี 555

น้องสองคนทางขวาเป็นคนไทย เชื้อสายม้ง แข็งแรงมาก แต่มาทำงานกับน้องผมกลายเป็นเด็กเมืองไปแล้ว พอมาช่วยตัดหญ้า ปลูกต้นไม้ เสร็จงานถึงกับล้มลงนอนเลย ทิ้งจอบ ทิ้งเสียมไปนาน

ไม่เป็นแถว ไม่เป็นแนว กะๆ เอา กางแขนออกบวกอีกก้าว สองก้าว เอา ขุด

อีกด้านหนึ่งของที่ ตั้งใจว่าเอาที่คืนหมดเมื่อไหร่ จะทำเป็นถนนตลอดทั้งแนว เลยต้องทำแนวปลูกให้เป็นระเบียบ เรียบร้อยซะหน่อย มีทั้งสัก ยางนา ประดู่ ปลูกสลับๆ กันไป

อย่าให้ถึงยุคข้าวยาก หมากแพง นะ เสร็จผมแน่

หม่อนเบอรี่ ล่าสุดมีลูกให้ได้ชิม 3-4 ลูกแล้วครับ หวานมั่กๆ

ราชพฤกษ์ (คูน) อีกหนึ่งต้นของความพยายามในการมีชีวิตอยู่รอด แตกใบอ่อนเป็นโดนแทะ ต้นนี้ผมปลูกตั้งแต่ปี 55 คิดว่าคงไม่รอดแน่ๆ แต่สุดท้ายเขาก็รอดอย่างที่เห็นนี้แหล่ะครับ

กิจกรรมภาคเช้า ก่อนลงมือปลูกป่าของพวกเรา (ผู้นำทางจิตวิญญาณ) ทำพิธีกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์กันก่อน แถมด้วยการปล่อยปลาที่ซื้อมาจากตลาด (เช้าอีกวันคนงานพม่ามานั่งตก สบายใจเฉิบ 555)

เคยบ่นๆ ให้น้องๆ ฟัง ก่อนมาว่าสงสารท่่านผบ ทบ. เวลาจะตักน้ำไปรดต้นไม้ไม่มีทางลง พอมาเห็นที่จริงๆ น้องสองคนคุยกันด้วยภาษาม้ง พอพักเที่ยง แดดแรงออกไปทำงานกลางแจ้งไม่ได้ เราเลยได้บันไดดินอย่างที่เห็น ทำเร็วมาก เขาบอกว่าที่บ้านเขา (จ.น่าน) ทางชันมาก ทำกันอยู่เป็นประจำ ประสบการณ์ล้วนๆ 

สรุปแล้วปีนี้ผมปลูกต้นไม้ได้รวมๆ กัน ประมาณ 300 ต้น ครับ ภาพบางส่วนยังไม่ได้เอามาให้เพื่อนๆ ดู ติดไว้ก่อนนะครับ แต่สองภาพนี้เป็นภาพที่ผมคิดว่า วันหนึ่งผมจะมีโอกาสได้ถ่ายภาพพวกเขาในที่ของผมบ้าง ผ่านมาแค่ 8-9 เดือน ที่ผมไม่กระทำอะไรกับดินผืนนี้เลย ปล่อยให้หญ้าขึ้นรก ตัดหญ้าเพื่อปลูกเท่าที่จะปลูกเกือบทุกหลุมที่ขุดต้องเจอเขา พนักงานพรวนดินของผม

วันนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมจะเป็นเกษตรกรหัดใหม่ที่ดีได้ เวลาต่อจากนี้คงต้องทบทวนข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น เมื่อฝนหน้ามาถึง ผมจะได้พร้อมมากกว่าเดิม แล้วเจอกันใหม่ เมื่อฝนโปรยปราย

หนุ่มบ้านนอก

ตัวอย่างตอนต่อไป “สงครามวัชพืช”