ได้เวลา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

      Laughing สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ขอบันทึกความทรงจำกับไม้ข้างบ้านคู่นี้ ไว้เป็นที่ระลึกในบ้านสวนสักบล็อกนะครับ ต้นตีนเป็ดน้ำ ปลูกมาหลายปีก่อนสร้างกำแพงบ้าน ตัดทอนกิ่งมาหลายครั้งแล้ว ความสูงตัดให้ต่ำลงได้ แต่ความใหญ่ของลำต้นกับรากใต้ดินนี้คุมยาก จึงตัดสินใจว่าต่อแต่นี้ไปจะให้เหลือแค่ความทรงจำเท่านั้น ได้เวลาแล้ว หรือถึงเวลาแล้ว...ต้องเอาออก

 ต้นใหญ่มีเฟิร์นข้าหลวงหลังลาย

 

 ถัดลงมาด้านล่าง ชายผ้าสีดา เกาะตามลำต้น ส่วนต้นเล็กมีกล้วยไม้ หวายตะมอย แปลงสีฟันและสาวน้อยเริงระบำ หรือโคมญี่ปุ่นเกาะอยู่เช่นกัน

  

 โดยเริ่มจากตัดกิ่งเล็กๆลงก่อน แล้วเริ่มตัดกิ่งยอด

 กิ่งใหญ่หน่อยต้องใช้เชือกหย่อนลงมา ไม่งั้นไม้ด้านล่างเละหมด

  

แล้วก็มาตัดกิ่งใหญ่ต่อ

 

ใช้เชือกผูกโยงเช่นกัน แล้วหย่อนลงมาช้าๆกันล้มฟาดลงด้านล่าง

    

ลงมาแล้วก็ตัดครึ่งอีกที่ ไม่งั้นขนไม่ไหวเพราะแต่ละกิ่งยาว๖-๗เมตรครับ

 

ขนมากองไว้ในสวน ใครอยากได้ยกมือขึ้น

 

ส่วนกิ่งเล็กๆก็นำมาวางในสวนเช่นกัน แต่วางกระจายไปทั่วเพื่อให้กิ่งแห้งเร็ว และสะดวกเวลาเผา

  

เหลือแต่ตอ กับไม้เหล่านี้ที่ต้องจัดการต่อไป งานยังไม่เสร็จครับ

สวัสดี.

 

 

ความเห็น

พี่เสิน ไม้ตีนเป็ดถ้าเป็นต้นใหญ่ผ่าทำเป็นไม้ฝ้าเพดานจะสวยมากครับ ดัดเข้ารูปทรงก็ง่าย

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ใช่น้อง รอน้องเขามาตัดอยู่ ให้เขาไป แล้วแต่เขาจะเอาไปทำไหรครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

เสียดายความใหญ่โต ถ้าไม่ละลานกำแพง คงจะได้อยู่ดีนะคะ...

เสียดาย แต่ก็ต้องทำใจครับน้องเหมียว

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

สวนป้ายา กิ่งเล็กๆก็ยังกำจัดลำบากไม่มีที่กองไว้ค่ะ  เริ่มรกแล้วค่ะ

วางให้ใบร่วง แล้วเผาเฉพาะกิ่งทีละน้อยก็ได้นะน้องยา

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ทำเก้าอี้ขาย

ก็น่าสนใจอยู่ แต่ไม่มีเวลาครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

เสียดายจังคะ แต่จำเป็นคะต้นเขาใหญ่จริง ๆ

ตอนเล็กก็สวยงามมาก ทรงพุ่มร่มรื่นดี พอโตก็พุ่งขึ้นข้างบนอย่างเดียว ต้นก็ขยายออกมากจนดูแล้วว่าต้องเอาออกเสียทีครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า