ได้เวลา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

      Laughing สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ขอบันทึกความทรงจำกับไม้ข้างบ้านคู่นี้ ไว้เป็นที่ระลึกในบ้านสวนสักบล็อกนะครับ ต้นตีนเป็ดน้ำ ปลูกมาหลายปีก่อนสร้างกำแพงบ้าน ตัดทอนกิ่งมาหลายครั้งแล้ว ความสูงตัดให้ต่ำลงได้ แต่ความใหญ่ของลำต้นกับรากใต้ดินนี้คุมยาก จึงตัดสินใจว่าต่อแต่นี้ไปจะให้เหลือแค่ความทรงจำเท่านั้น ได้เวลาแล้ว หรือถึงเวลาแล้ว...ต้องเอาออก

 ต้นใหญ่มีเฟิร์นข้าหลวงหลังลาย

 

 ถัดลงมาด้านล่าง ชายผ้าสีดา เกาะตามลำต้น ส่วนต้นเล็กมีกล้วยไม้ หวายตะมอย แปลงสีฟันและสาวน้อยเริงระบำ หรือโคมญี่ปุ่นเกาะอยู่เช่นกัน

  

 โดยเริ่มจากตัดกิ่งเล็กๆลงก่อน แล้วเริ่มตัดกิ่งยอด

 กิ่งใหญ่หน่อยต้องใช้เชือกหย่อนลงมา ไม่งั้นไม้ด้านล่างเละหมด

  

แล้วก็มาตัดกิ่งใหญ่ต่อ

 

ใช้เชือกผูกโยงเช่นกัน แล้วหย่อนลงมาช้าๆกันล้มฟาดลงด้านล่าง

    

ลงมาแล้วก็ตัดครึ่งอีกที่ ไม่งั้นขนไม่ไหวเพราะแต่ละกิ่งยาว๖-๗เมตรครับ

 

ขนมากองไว้ในสวน ใครอยากได้ยกมือขึ้น

 

ส่วนกิ่งเล็กๆก็นำมาวางในสวนเช่นกัน แต่วางกระจายไปทั่วเพื่อให้กิ่งแห้งเร็ว และสะดวกเวลาเผา

  

เหลือแต่ตอ กับไม้เหล่านี้ที่ต้องจัดการต่อไป งานยังไม่เสร็จครับ

สวัสดี.

 

 

ความเห็น

น่าเสียดาย(ตัง)ครับ ทำเองก็ไม่ไหวเหมือนกันเลยพี่เสิน ที่บ้านมีต้นมะม่วงกิ่งโตไปโดนสายไฟก็จ้างคนมาช่วยตัด จ่ายไป 500.- ไม่งั้นไฟดับทั้งซอยเพราะมะม่วงบ้านเราก็ไม่รู้จะรับความเดือดร้อนของเพื่อนบ้านได้แค่ไหน แต่ยังมีเหลือกิ่งล่างๆพอได้ลูกกินบ้างแจกบ้าง เพื่อนบ้านที่ปลูกต้นหูกระจงหรือต้นหูกวางไว้ก็คิดว่าอีกไม่นานคงได้ตัดยอดที่กำลังแผ่ไพศาลออกเหมือนกันครับ

 ดีใจที่ได้รับ สุขใจยิ่งกว่าที่ได้แบ่งปัน

คนเราเอาความชอบเป็นที่ตั้ง อยากได้ก็หามาเอามา ณเวลาหนึ่งเอากันไม่อยู่ ขืนดื้อดึงความเสียหายก็จะตามมาใหญ่หลวง จึงจำเป็นต้องเอาออก..ก็ว่ากันไป.. ผมนี่โชคดีมีน้องที่ข้างบ้านอาสามาจัดการให้ เลี้ยงอาหารไปมื้อหนึ่งครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ว่าจะไปช่วยเก็บกิ่งไม้ แต่ไปไม่ถึงซักที กลัวตูมตามค่ะลุงเสิน

 

กลัวอะไรกับตูมตาม เขาเก็บหมดแล้ว.. ที่รู้

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า