เล่าสู่กันฟัง เรื่องของมะเดื่อ ตอน ลูกกรวด กะโผ๊ะ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

     Laughing สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้เอาเรื่องของไม้ที่ชื่อว่า “มะเดื่อ” มาเล่าสู่กันฟัง หลายคนเคยได้ยิน “ มะเดื่อมันไม่ค่อยดีเพราะมีแมงหวี่เข้าไปอยู่ข้างใน ” จะดีหรือไม่ดีก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน ที่แน่ๆ มะเดื่อมีหลายชนิด บางชนิดกำลังจะสูญพันธุ์ จากการทำลายของมนุษย์เรา เพราะใช้พท.เพื่อปลูกพืชเศรษฐกิจแย่งที่อยู่อาศัยของไม้ในธรรมชาติ อาจมองว่ามะเดื่อไร้ประโยชน์ไม่ได้ใช้สอย หรือกินไม่ได้ จะด้วยเหตุผลอันใดก็แล้วแต่ นับวันมะเดื่อก็จะเหลือน้อยลงทุกที

   มะเดื่อ เป็นไม้ประเภทไม้เนื้ออ่อน มีข้อปล้อง มีหลายสายพันธุ์ ส่วนใหญ่ผลกินได้ ผลอ่อนของมะเดื่อบางชนิดกินเป็นผักเคียงคู่กับเมนูอาหารบางเมนู บางชนิดกินผลสุกเป็นผลไม้ บางชนิดไม่นิยมกินแต่ปลูกประดับเพื่อความสวยงาม

   มีมะเดื่อต้นไหนบ้างที่นำมาเล่าวันนี้ ติดตามกันต่อครับ

  ลูกกรวด

  

   ไม้ต้นนี้ผมเห็นครั้งแรกที่ทางขึ้นน้ำตกนกรำ จ.พัทลุง

http://www.bansuanporpeang.com/node/15658

  หลังจากนั้นจนบัดนี้ผมก็ไม่เคยเห็นต้นโตๆที่มีผลแบบนี้อีกเลย เจอแต่ต้นเล็กครั้งหนึ่งที่บ้านผญ.โสทร บัดนี้คงโตและอาจมีลูกแล้วก็ได้ มะเดื่อที่ชื่อลูกกรวดนะ ไม่ใช่ผญ.โสทร ฝากข่าวถามหน่อยที่ให้หาให้ผมสักต้นนั้น หาได้แล้วยังครับ

  สำหรับชื่อเรียกมะเดื่อต้นนี้ ก็ยังไม่ชัดเจน คนพัทลุง คนนครศรีฯเรียกลูกกรวด ค้นหาข้อมูลทั่วไปก็ไม่มี ผมจึงขอเรียก ”ลูกกรวด” ตามที่ได้ยินมาก็แล้วกัน ส่วนรายละเอียดอื่นๆท่านใดเคยสัมผัสเคยรู้จัก หรือมีข้อมูล นำมาเพิ่มเติมได้ครับ อ้อ เกือบลืม ผลสุกกินได้ครับ เขาว่ามา

  ส่วนภาพด้านล่าง จะเป็นมะเดื่อชนิดเดียวกันหรือไม่ ขออนุญาตนำมาอ้างอิงครับ เพราะเห็นว่ารูปลักษ์ใกล้เคียงกัน

ที่มาของภาพ http://akkarakitt.exteen.com/20091211/episode-ix

    ต้นต่อไป

   โผ๊ะ,โพ๊ะ,กะโผ๊ะ

 

  ไม้ต้นนี้ผมนำต้นเล็กๆมาจากป่า เอามาปลูกไว้ในสวนเมื่อนานมาแล้ว กะโผะ,กะโผ๊ะ ถ้าค้นจากกูเกิ้ลก็จะเจอแต่คำลงท้ายนามสกุลของบุคคล ถ้าค้นในบ้านสวนพอเพียงก็จะเจอhttp://www.bansuanporpeang.com/node/11872,,,และอื่นๆอีกเล็กน้อย

 

  ลองค้นดูจากหนังสือพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ฉบับเก่า ฉบับใหม่พุทธศักราช๒๕๕๔ก็ไม่มี แม้แต่พจนานุกรมภาษาถิ่นใต้ พุทธศักราช๒๕๕๐ ก็ไม่มี นักพฤกษศาสตร์เขาให้ชื่อไว้ว่าอย่างไรหนอ หรือตกสำรวจละเจ้ามะเดื่อที่ชื่อว่า กะโผ๊ะ เพราะฉะนั้นงานนี้ทั้งต้นลูกกรวด ทั้งต้นกะโผ๊ะข้อมูลทางพฤกษศาสตร์จึงไม่มีไปโดยปริยาย

 

  ถ้าถามว่าทำไมผมจึงเอามาปลูกล่ะ ตอบง่ายๆครับ ผลอ่อนขนาดนิ้วโป้ง สดๆจิ้มน้ำพริกครับ หรือต้มก่อนก็ได้  แกงกะทิกับเนื้อรสชาติก็ไม่เลว ผลอ่อนมันกินได้ครับ ส่วนผลสุกก็กินได้ แต่ไม่อร่อยเท่านั้นเอง

เหลือบขึ้นไปดูที่เล่ามา ชักยาวแง่ะ ...พบกับต้นมะเดื่อต้นต่อไป ในบล็อกต่อไปนะครับ สวัสดี.  

ความเห็น

ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆครับคุณลุง เมื่อก่อนเห็นต้นมะเดื่อป่ารึมะเดื่อปล้องจะรีบตัดเพราะคิดว่ามันรก จนมาเห็นสวนคุณลีเสียบมะเดื่อญีปุ่นบนตอมะเดื่อป่า อยากบอกว่าตอนนี้ต้องรักษาอย่างดีครับ

ครับ ไม้ทุกต้นมีประโยน์ เพียงแต่เราอาจไม่ทราบการใช้ประโยชน์ของมัน ดีล่ะทำให้ได้นะแมน

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

เข้ามาอ่านแล้วน่าสนใจครับ ต้นลูกกรวด ฟังคุณเสินเล่าว่าต้นมะเดื่อมีหลายสายพันธ์ อยากถามว่า

1.ลูกฉิ่งที่อ๊อดถามเป็นอีกสายพันธ์ุหนึ่งของมะเดื่อหรือเปล่าครับ?

2.ต้นที่ผมเอามาให้ดูนี่เป็นมะเดื่อใช่มั๊ยครับ? กินได้มั๊ยครับ? ขึ้นอยู่ท้ายสวน ผมไม่กล้าเอามากิน

ต้นไม้ท้ายสวน

๑.ใช่ครับ

๒.ใช่ครับ ฉิ่ง กินได้ครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ขอบคุณครับ จะได้เอามากินอย่างมั่นใจ

 

เคยกินทั้งลูกกรวดและลูกโผ๊ะแต่นานมากแล้ว

ตอนเด็กๆในสวนมีที้ง2ต้นเลยค่ะ

ดีจังครับ มีคนรู้จัก แต่ที่ไหนๆก็เหมือนกันหมดคือ ต้นไม้สูญพันธุ์ไปแล้ว

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ลูกอ่อนเหมือดขนมจีน อย่างอร่อยค่ะ (ผักเหนาะ) มะเดื่อปล้อง ไม่ยิยมกินลูกค่ะ

ลูกอ่อนให้ผม ลูกแกกะให้ฉาน อิอิ หรอยเพแหละ มะเดื่อปล้อง เดือยปล้อง ก็เรียกครั

ตามนั้น

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ที่บ้านมีลูกกรวด อุตส่าห์เว้นไว้ พอเป็นลูกถึงได้รู้ว่ากรวดลม อดกินเลย

หน้า