เด็กตามเข้าป่า

 ที่ปากช่อง ในอาณาบริเวณของกองวัคซีนที่ผมอยู่ ซึ่งกินเนื้อที่หลายพันไร่ (ถ้าจำไม่ผิดประมาณ 8 พันไร่) ส่วนใหญ่เป็นที่ราบ มีส่วนหนึ่งเป็นภูเขาลูกเล็กไม่สูงมากนัก ผมอยู่ที่นี่ปีนี้เป็นปีที่ 21 มองเขาลูกนี้มานานและคิดว่าสักวันหนึ่งต้องขึ้นไปสำรวจให้ได้ จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา(8 ส.ค.)ผมขึ้นไปบนเขาลูกนี้ เพื่อสำรวจพืชพรรณต่างๆว่ามีอะไรบ้าง ตามประสาคนซอกแซก

ต้นแรกที่เจอ ไม่รู้ต้นอะไร ลูกจริงเล็กนิดเดียว โคลสซ๊ะใกล้จึงเห็นว่าลูกใหญ่

ลักษณะต้นเป็นไม้พุ่มเตี้ย ออกดอกที่ยอด ใบก็อย่างที่เห็น

ต้นนี้ลูกจิ๋วมาก เท่าเมล็ดพริกไทยได้มั๊ง

รูปทั้งต้น

ต้นนี้หลายคนคงรู้จักดี ผมไม่บอกดีกว่า ให้ทายกันเล่นๆ

สองต้นนี้ไม่รู้จักอีกเช่นกัน ดูสวยดี แคะเอาลงมาปลูกที่บ้านด้วย

นี่ก็ไม่มีใบเลย ต้นเป็นเส้นเล็ก กลมๆ แผ่ไปตามพื้นดิน

ต้นนี้ใบรูปร่างแปลกตา สวยไปอีกแบบ ไม่รู้จักอีก แต่คิดว่าคงมีคนรู้จักบ้าง

ดอกออกเป็นช่อแบบนี้ ดอกจิ๊ดเดียว

และต้นสุดท้ายแล้ว มีหนามด้วย ต้นอะไรใครรู้จักบอด้วย โอ๊ยไม่ไหวแล้วลงดีกว่า ยุงจะหาม

น้องปันปัน ต้นเรื่อง อายุเพียง 7 ขวบ อยู่ ป.1

เขาลูกที่ผมขึ้นไปอยู่หลังบ้านน้องปันปันนี่เอง ที่จริงต้องบอกว่าบ้านน้องปันปันอยู่บนเขาลูกนี้จึงจะถูก อยู่บนเขาจริงคือบ้านพักของเจ้าหน้าที่ที่นี่บางส่วนปลูกอยู่บนเขา พอผมไปที่บ้านน้องปันปัน และเขารู้ว่าผมจะขึ้นไปบนเขา น้องปันปันที่กำลังทานข้าวเช้าอยู่ เลิกทานข้าวทันที ขอคุณแม่ว่าจะตามลุงขึ้นเขาด้วย (แม่น้องปันปันซึ่งเป็นรุ่นน้องที่ทำงานเก่าของผม) อนุญาตทันที แม่น้องปันปันบอกว่า น้องปันปันชอบการผจญภัยมาก อยากขึ้นเขามานานแล้วแต่ไม่มีใครพาขึ้น คราวนี้จึงสบโอกาส ได้ผจญภัยเสียที หลังจากเฝ้าดูด้วยความหวังมานาน ตอนขึ้นไป หนามเรอะ ยุงเรอะ น้องปันปันไม่บ่นซักคำ ลุยตามลุงไปติดๆ ท่าทางชอบมาก ลงมานี่ได้แผลกลับมาเล็กๆน้อย ไกลหัวใจเยอะ คราวหน้าลุงจะพาขึ้นอีกนะปันปัน เพราะลุงก็อาการคล้ายปันปันแหล่ะ