พรุ่งนี้จะแยกบัว ค่ะ วันนี้ทำอ่างปูนสวย ๆ รอ ค่ะ

ทำกระถางปูนใช้แค่สองคน ซึ่งทำทุกอย่าง ทำไปเรื่อย ๆ เพราะเวลาไปทำงานไม่มีคนดูแลให้ เอาคนงานเยอะไม่ไหว  ที่นี่บรรยากาศน่านอนค่ะ   ทำแต่พอเพียง  คนงานจะกินอยู่ที่นี่ ช่วยกันทำ ช่วยกันกินค่ะ แต่ในโรงปั้นคนเยอะนะคะ เพราะต้องทำเป็นทีม น่ะค่ะ  ในโรงปั้นคนงานไปกลับ  วันหลังจะถ่ายขั้นตอนการทำ  จนกระทั่งการเผา มาให้ดู  ค่ะ  เด็กนักเรียน นักศึกษา จะเข้ามาทำวิจัย  หรือทำโครงงาน อยู่ตลอด ค่ะ

ต้องพยายามหางานให้คนงานทำ เขาจะได้มีอาชีพ เป็นของเขาเอง  บอกเขาไว้ว่าเขาสามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดชีวิต  กินฟรี อยู่ยณอฟรีทุกอย่าง พอทุกอย่าง ลงตัว เราเกษียณออกมา  ก็จะถ่ายโอน งานให้เขาเป็นผู้จัดการแทนทุกอย่าง เขาก็ไม่ต้องทำงานหนัก คอยดูแล ให้เราเท่านั้นเอง ให้เขาสอนลูกน้อง เหมือนที่เราสอนเขา ฝึกเขา จนทำได้ทุกอย่าง 

ที่ไม่เหนื่อยอีกอย่าง คือ เรามีหน้าร้าน ที่ขายผลผลิตเอง ไม่ต้องไปหาที่ขาย ทุกอย่างหมุนเวียน อยู่ในนี้  ทำเองขายเอง  น่ะค่ะ ที่เกษตรกรมีปัญหาคือ ทำไปแล้ว หาที่ขายไม่ได้ ก็เหนื่อย นะคะ กะว่าต้นไม้โต คนสวนก็จะมีรายได้พิเศษ จากการเพาะชำ แยกต้นไม้ ตอนกิ่ง เพราะตอนนี้ลงต้นไม้ไว้ แบบผสมผสาน

ฝัน ค่ะ ฝัน 

ทั้ง สองพี่น้อง  นก และ ทู มาจาก บนดอยอินทนน์ ค่ะ คนพี่ อยู่มานานแล้ว ค่ะ ตั้งแต่ยังพูดไทยไม่ค่อยได้  มักจะพูดกลับหน้าหลังบ่อย ๆ เช่น  วันนี้จะปิ้งแมวให้ปลา  ถามเราว่า ข้าวจะกินครูหรือยัง   ฮ่าฮ่า   เขาจะเป็นที่รู้จักไปทั่ว ว่าเป็นผู้จัดการ ครูกัญญ์ ค่ะ  ปีๆ หนึ่งแทบจะไม่ได้กลับบ้าน ....เขาบอกให้เราทำอะไรเราก็ต้องทำตามที่เขาบอก ค่ะ ตอนนี้  ดีค่ะ เพราะเราไม่เหนื่อย  เขามักจะบอกว่า เขาทำได้ จะทำเอง ครู ไม่ต้องทำ อิอิ  ชอบค่ะ

แต่ที่ทำงานก็ไม่ไกลจากบ้าน หรอกค่ะ ทนเอา  ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนที่เราวางไว้ ค่ะ

เจ๊ จะหาคนมาแทนตำแหน่งนี้ หรือคะ    สวมมงกุฎนี้ไปก่อน ครูำกัญญ์ กำลังจะส่ง ลิ้งค์ เวบ นี้ไปให้เพื่อนรุ่นพี่ ที่

เกษียณแล้วไปทำสวนที่พะเยาดู บางที เจ๊อาจจะได้ลงจากตำแหน่งนี้นะคะ   ว่าแต่จะส่งยังไงเนี่ย