ขอประทานโทษ คุณกระต่ายดำ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ตั้งใจมาขอประทานโทษ

คุณกระต่ายดำ

  

สืบเนื่องจากการนัดกัน(อย่างลับ) ระหว่างแอน กับแก้ว

เป้าหมายแรกตามที่แก้ววางแผน คือ พบปะทักทายกันในกลุ่มสมาชิก รู้จักตัวจริงซึ่งกันและกัน และ   Smile ต้องการแสดงความยินดี ที่คุณกระต่ายดำมีทายาทแสนน่ารัก.. Smile

 

แอนแจ้งมาว่าจะมาถึงกรุงเทพ ประมาณวันจันทร์ แต่ ---จันทร์และอังคาร แก้วไม่ว่าง มีประชุมใหญ่   การนัดของเราจึงกำหนดไว้เป็นวันพุธ พฤหัส หรือ ศุกร์

 

เริ่มต้นนัดใครก่อนดี..คิดถึงพี่ตั้ม..ที่ไม่ได้ทำงานในวันพุธ ...Surprised นัด ...พี่ตั้มตกลง..เอาวันพุธ..Surprised

 

คนต่อมา..  กุหลาบพันปี ... พี่โรสบอก ....ส่งใจมานะครับ...จะกลับถึงกรุงเทพอีกที วันที่ 24 ...โน่น..

 

..คนที่สาม... คุณป้อม .. ไม่ว่าง  ขอแค่1ชั่วโมงตอนพักเที่ยง.. และยังไม่แน่นอนครับ

 

..คนที่สี่... พี่สุนิตย์..(KASETMCOT) ...พี่ไม่ว่างเลยน้อง...   ค่ะ..ไม่เป็นไร

 

..คนที่ห้า...ปุ๊ก..ยังไม่ตอบรับ...นัดกันหลายครั้ง  จนกระทั่งคืนวันอังคาร จึงทราบว่ามาไม่ได้ เพราะวันพุธเป็นวันพระ        ...แต่ปุ๊กก็อยากมาเยี่ยมคุณกระต่ายดำมาก...ขอเป็นรอบสองนะ...ได้เลยค่ะ...

 

...คนที่หก ..พี่ทราย...ติดงานราษฎร์งานหลวงจนถึงวันอาทิตย์เลย ...ว่างแค่ตอนค่ำๆ..เปลี่ยนเวลาได้มั๊ย...พี่ทรายอยากไปด้วย...

 

ทำไงดี..เอางี้..วันพุธ..ก่อน..

-----------------

แต่เกิดปัญหาในการติดต่อระหว่างแก้วกับแอน....ติดต่อกันไม่ได้เลย..สี่วัน...

ประกอบกับงานของแก้วในช่วงวันจันทร์และอังคาร...ปวดหัวมาก...

------------------

 

วันอังคารตอนบ่าย..พี่ตั้ม..แจ้งว่า..ที่นัดไว้..ไปไม่ได้ซะแล้ว..

แก้วก็เลยโทรแจ้งคุณต่ายเลย...ว่าแก้วขอยกเลิกนัดก่อน...เพราะติดธุระ     ..... คุยกันสั้นมาก  เพราะงานยุ่งอยู่... ไม่รู้จะอธิบายยังไง...

 

ตกค่ำ...คืนนั้น..จึงค่อยติดต่อแอนได้...

อ้าว..แก้วยกเลิกนัดไปแล้ว..ทำไงดี...

ตัดสินใจใหม่..คุณแม่พี่ตั้ม ที่ป่วยสัปดาห์ก่อน ก็ยังไม่ได้ไปเยี่ยม...งั้นไปเยี่ยมมาม๊า ก่อน..

เบื้องหลัง ... ที่มาและที่ไป...ของความวุ่นวายของแก้ว..

ประสานงานได้เรื่องยุ่งๆ...

 

งั้นแอน..เราไปเยี่ยมคุณแม่พี่ตั้ม...ตัดสินใจตอนสี่ทุ่มค่ะ

จะโทรไปคุยกับคุณต่ายใหม่..ก็ไม่ควรแก่เวลา..

 

จึงมาขอประทานโทษอย่างสูง นะคะ...

(ตั้งใจจะเซอร์ไพร์สซะหน่อย..อดเลย...)

 

****************

 

 

ความเห็น

ของแก้ว ตอนทำงาน มันยุ่ง

แต่ไม่ค่อยเหนื่อยค่ะ

ตอนที่เหนื่อยที่สุด คือตอนไม่มีงานทำ...

เหนื๊อย..เหนื่อย..

 

มิตรภาพพี่น้องบ้านสวน

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ตอนเอื้อยเจอน้องนิกครั้งแรก คงคล้ายๆกัน

แก้วยืนมองแอนอยู่นาน ว่าจะใช่หรือไม่..ไม่กล้าเข้าไปทัก...

ใจเต้น..

สงสัยใช่มั๊ย...เอ้า...แกล้งทักไป...ใช่ซะด้วย...

แอนตัวเล็กนิดเดียว..ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย...

 

แอนก็แปลกใจ...อ้าว..คนนี้ใช่พี่แก้วเหรอ..

ขำดีค่ะ..ยืนเล็งกันตั้งนาน..Laughing

 

 

 

 

 

พี่ไปหาน้องนิก นิกกำลังนอน เพราะนิกนอนกลางวัน พ่อนิกปลุกให้ค่ะ คงรบกวนน้องเค้ามาก

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

การเล่าเรื่องของพี่แก้วทำให้ตื่นเต้นเกิน

พี่แก้วรู้ไหมวันนั้นที่พี่แดงมาเยี่ยม

นิกกำลังเล่น Hi5 อยู่  มองเห็นพี่แดงแล้ว

แต่ไม่สนใจ(ซะงั้น)

แล้วพี่เวทย์ก็เดินตามมา

แล้ว.....

ภาพในความทรงจำก็ปรากฏขึ้นมา

ไอ้หยา....

ช่ายแน่เลย  พี่แดงกะพี่เวทย์

นั่งคิดอยู่บนเถียงนาน้อย

ว่า  เอาไงดีหว่า

แล้วทีนี้...

กำลังจะวิ่งหนีเข้าไปในป่า

ก็ลงบันไดมา

โอ้ะ  เจอพ่อพอดี

พ่อบอกว่ามีคนมา

อิอิ......คิก คิก

(แค่นี้แหละพี่แก้ว)

ไม่ว่าวันนี้มันจะดี....หรือร้าย  จงระลึกไว้เสมอว่า  "แล้วมันจะผ่านไป"...

โชคดีแล้วที่ไม่หนี

เอ๊ย..หนีไม่ทัน..ใช่มั๊ยนิก...

ฮา..เห็นภาพนิกเหมือนกันเนาะ..Laughing

 

 

ผู้ประสานงานจนลงตัว

Smileเดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง

มามะ มาเที่ยว

ชีวิตมีรสชาดมากเลยนะ

เหมือนไปนัดบอดล่ะ...ตื่นเต้นดีจัง

 

ความรู้สึกแรกเมื่อเจอเพื่อน..จากบ้านสวน

คนแรก....พี่ออด...คนนี้รู้จักกันมานานแล้ว...แต่รู้สึกดีใจที่พี่เค้าก็เป็นสมาชิกบ้านสวน..(ก่อนเราอีก)

คนที่สอง....ผู้ใหญ่โสทร....อำว่าติดต่อคนที่จะพามาไม่ได้(พี่ออด) เราก็คิดว่าคงไม่มาแล้ว...ประมาณ 9 โมงกว่าๆรถก็เลี้ยวเข้ามาเห็นปุ๊บก็รู้เลยว่าเป็นผู้ใหญ่...

คนที่สาม....นู๋ก้อย...ดีใจที่น้องมาหาเพราะคุยกันเรื่องตุ๊กตาถักเลยถูกคอกัน..และที่สำคัญถูกใจน้องกันต์ค่ะ(ชอบคนสวย)

คนที่สี่...ลุงโรส....รู้ตัวล้วงหน้าว่าพี่เค้าจะเข้ามาเยี่ยมแต่ก็..ตื่นเต้น...จนลืมเสริฟโอเลี้ยง..5555

ตื่นเต้น..ดีใจ...อบอุ่น...พอๆกับเวลาได้รับของจากเพื่อนๆที่ส่งมาให้เลยค่ะ

และก็คงจะรู้สึกอย่างนี้กับ...ทุกครั้งและทุกคนที่เจอ...เพื่อนๆบ้านสวน

 

เวลาพบกันสั้นนิดเดียว

ถึงจะไม่ได้ไปร่วมกับเขา แต่ได้ทราบข่าวคราวก็สุขใจแล้วครับ นี่ถ้าได้เจอด้วยตัวเองจะมีความสุขขนาดไหน แค่รับรู้ผ่านทางหน้าเวบยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น มิตรภาพมากมายเลย

น้องพาขวัญ เป็นอย่างไรบ้างแล้วครับคุณบุ๋ม หวังว่าสักวันคงมีโอกาสพาน้องแพรไปขี่น้องพาขวัญนะครับ

จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ


หน้า