จุดเริ่มต้นของความพอเพียง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้ดูภาพเก่าๆ ที่เก็บไว้แล้ว เกิดความรู้สึกอยากแบ่งปันให้สำหรับคนที่กำลังเริ่มต้นใหม่ หรือยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

อยากบอกว่า ไม่มีคำว่าสายเกินไป ไม่มีคำว่าไกลเกินเอื้อม เพราะทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่น้ำมือของเรากับพลังศรัทธา

ที่มีค่าเป็นแรงผลักดันอย่างมหาศาล ที่จะสร้างสรรค์ทุกสิ่งอย่างค่อยเป็นค่อยไป.....

มาดูกันนะคะ....

เมื่อ 20 มกราคม 2552  กับฤดูหนาวอันแห้งแล้ง

พื้นที่อันว่างเปล่า บนท้องทุ่งที่แสนเดียวดาย

ได้แต่นั่งมอง และทอดถอนใจ เราจะขุดดินไหวมั๊ยเนี่ย

 

ทดลองปลูกผักเล็กๆน้อยๆ เพื่อบำรุงดิน

สภาพจริง ก่อนลงมือลุยยยยยยย....

และแล้ว ก็มีกำลังใจจากเพื่อนบ้านแวะเวียนมาไม่ขาดสาย

อีกหนึ่งฤดูหนาวที่ผ่านเข้ามา ...ชีวิตก็เริ่มเปลี่ยน

ปลูกกล้วย และไม้ยืนต้น วันละต้นสองต้น ไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ

 

อีกหนึ่งฤดูฝนที่มาเยือน ...

1 ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก  แต่นี่ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป

ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยือน

 

ความเห็น

เห็นแล้วชื่นใจแทนจริงๆ

 

 

ขอบคุณค่ะคุณย่าวรรณ

กว่าจะได้แบบนี้ก็ใช้ความอดทนพอดูค่ะ

หากเริ่มทำ ก็ไม่นาน...เกินรอ

เป็นแบบอย่างเลยค่ะ

ผลที่ได้น่าชื่นใจมากค่ะ

ยังไม่รวย  อยู่อย่างรวย  ไม่มีวันรวย.....ยังไม่จน  อยู่อย่างจน  ไม่มีวันจน

ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาชม

นับถือค่ะนับถือ..ไม่ใช่แค่ต้องลงแรงใช่ไม๊ค่ะ..กำลังใจก็สำคัญไม่แพ้กัน  และต้องทำด้วยใจรักจริงๆด้วย  ถึงทำได้(ดีมากๆ)ขนาดนี้...ขอชื่นชมจากใจเลยค่ะ  สู้ต่อไปนะค่ะ  พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้แน่นอนค่ะ..สู้ๆค่ะ

MSN/MAIL/HI5 : Tongau_oomsin[at]hotmail[dot]com

มากมายอย่างนี้สิ  ถอยไม่ได้แล้ว

ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟัง

มีแรงใจขึ้นเยอะเลยคับ

ที่บ้านผมสภาพแรกๆ ก็คล้ายๆ แบบนี้ รอวันที่จะได้ผลลัพธ์ออกมาแบบนี้บ้างครับ

 

ไว้้มีโอกาสจะไปเยี่ยมที่สวนบ้างนะครับ

คงไม่ใกลจากบ้านผมเสียเท่าไหร่

 

ดูกี่รอบๆ ก็ไม่เบื่อคับชอบจริงๆ คับ

ยังต่างกัน

ดูจากรูป  ตั้งแต่เริ่มแรก  จนมาถึงตอนนี้   "สุดยอดเลยค่ะ"

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

Cryอยากทำได้อย่างนี้บ้างจัง แต่ไม่มีเวลาเลย

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

        ชื่นชมในความพยายาม

หน้า