ปวดตา...

หมวดหมู่ของบล็อก: 
Keywords: 

..พักนี้ตาไม่ค่อยสบาย สายตานะคะ สัปดาห์ก่อนก็เคืองตาไปหาหมอเสียเงิน วันนี้ก็ปวดตามาก ทบทวนไปมาเราใช้เค้าเยอะจริง ๆ บวกกับอากาศติดเวปบ้านสวนเข้ามาอ่านบ่อย ระหว่างงานก็อยู่หน้าจอทังวัน เลิกงานก็ไป update ที่บ้านตลอด


...ล่าสุดไปหาหมอเมื่อวาน ไม่อยากจะเชื่อ เจอหนังสือที่ชอบ อ่านหมดภายในไม่กี่ชั่วโมง เรื่องของคุณเล็ก ภัทราวดี ออกทำนองชีวประวัติ ชอบอ่านหนังสือแนวนี้อยู่แล้วเลยวางไม่ลงเลย อ่านไปก็เห็นภาพบรรยกาศวังหลังเมือหลายสิบปีก่อนเลย สนุกดีคะ


...เจ็บตาแบบนี้ คงต้องอดใจเข้าเวป บ้านสวนสักพัก ทำได้หรือไม่ คงต้องมาดูกันคะ

ความเห็น

พี่ก็ปวดเหมือนกัน แต่ยังทนเหมือน ศรี อยู่เลย

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

พี่นั่งหน้าจอนาน ๆปวดหลังเหมือนกัน :sweating:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ที่ทั้งน้องก้อยและพี่แดงเป็นอยู่ จี้ดิ๋วก็เอากับเขากันแหละ เป็นคนอินเทรน แต่ก็อดทนเหมือนพี่จันทร์เจ้า บ่นไปก็เท่านั้น ไม่หาย

พอเพียงแล้วจะเพียงพอ

 บางทีก็ปวดตาเหมือนกัน  แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็คือปวดไหล่ขวา มือขวา ปวดเป็นแนวเลยคะ แต่ยังเข้าบ้านสวนฯ อยู่      :punch: 

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

วิธีที่ดีที่สุด...นอนพักคะ...เดี๋ยวก็หาย...รักษาสุขภาพด้วยคะ ทุกๆคน

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

เป็นบ่อยค่ะน้องก้อยถ้าอยู่หน้าจอนานๆ ขอให้หายไวๆนะ

 

 

เคืองตา...เค้าทำอะไรผิดนักหนาถึงต้องกับขัดเคือง..หยุด..นิ่ง..ละวาง..สงบ..สยบสายตา..เด๋วตาก็มาดีเองแหละ..ไม่ขัดเคืองนานหรอกน้องเอย

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

พี่สาวก็เป็นเหมือนกัน เพราะอยู่ที่ทำงานอยู่หน้าคอมฯ ทั้งวัน

ต้องระวังนะคะ เรามีตาอยู่คู่เดียว เดี๋ยวนี้คนเราทำงานกับจอคอมพิวเตอร์มากขึ้น จนบางทีผู้ใหญ่ติดเนท เหมือนเด็กติดเกมส์นั่นแหละค่ะ สังเกตว่าถ้าเราเริ่มหงุดหงิดกับการโหลดอะไรช้าๆ หรือว่าอินเตอร์เนทใช้งานไม่ได้ ทั้งๆที่เราก็ยังไม่จำเป็นต้องใช้งานเดี๋ยวนั้นแสดงว่าเราเริ่มติดอินเตอร์เนท Slowlife ก็เป็นค่ะ ทำงานกับคอมฯ กลับไปที่บ้านก็มี notebook อีก จริงๆ ก็ไม่ค่อยได้ดูอะไร แต่ต้องเปิดอ่านข่าวนั่นนี่ คุยกับเพื่อนบ้าง update ก๊วนเที่ยวบ้างอะไรแบบนี้ 

ต้องพยายามฝึกค่ะ ไม่แตะต้องมัน ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องพึงพาเทคโนโลยี่สื่อสารจนมันกลายเป็นปัจจัยสำคัญในชีวิต ก็จะไม่เปิดเครื่องเลย เข้าป่าไปเดินไกลๆ ใช้โทรศัพท์ไม่ได้ อินเตอร์เนทไม่มีอย่างนี้นะค่ะ หนังสือก็ไม่อ่านค่ะ พักเลย เอาชีวิตรอดในป่าอย่างเดียวพอ ไม่ต้องคิดทำอะไร เวลาก็ไม่ต้องดู หิวก็กิน มืดก็นอน...สบายค่ะ


ป้าเล็กอยู่หน้าคอมนานๆเหมือนกัน  แต่  อาจจะ  โชคดี  บนความโชคร้าย  คือ  งานรุม  หลายๆงานเข้าพร้อมกัน   เรียกเด็กมาช่วยก็จริง  ป้าเล็กติดนิสัยให้เด็กช่วยงาน   ตั้งกะงานเล็กๆ  ไปถึงงานช้าง  ที่ใครๆบอกว่า  เด็กเขาจะทำได้ไง  แต่ป้าเล็ก  สามารถค่ะ  เขาคือเครื่องทุ่นแรง  ที่ดีที่สุด  บางวันเปิดคอมไว้เฉยๆ  เข้าเวบเฉยๆ  มือลุยงานอยู่กับเด็ก  ก็เลยได้ละหน้าคอม  ใครเรียกมาก็เฉย   แต่กลับบ้านก็เข้าเวบตลอดค่ะ

หน้า