ใส่ปุ๋ยยางเคล้าสายฝน

      ฝนตกติดต่อกันสามสี่วัน เมื่อวานและเมื่อคืนฝนหยุดตก เช้านี้เลยได้ทีว่าจะใส่ปุ๋ยยางพาราก่อนเปิดกรีด ตื่นเช้าขึ้นมาก็เปลี่ยนชุดขนปุ๋ยเข้าสวนเลยครับ ไปใส่ปุ๋ยกันสองคนกับพ่อ ใส่ปุ๋ยไม่ทันเสร็จฝนก็ตกลงมาช่วยละลายปุ๋ย สวนยางพารา 4 ไร่เปิดกรีดมาได้  2 ปีแล้ว ปีนี้กรีดเป็นปีที่ 3 สวนยางสวนนี้พ่อแม่ปลูกไว้ต้นยางพาราโตมาด้วยปุ๋ยเคมี แต่เมื่อผมกลับมาอยู่บ้าน ผมบอกพ่อกับแม่ห้ามเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดยังไงผมไม่ให้เอาปุ๋ยเคมีมาใช้กับสวนยางที่พ่อแม่ยกให้ผมเป็นอันขาด ส่วนญาติพี่น้องใช้ก็ใช้ไปผมไม่มีสิทธิห้าม แต่สวนผมไม่ใส่ปุ๋ยเคมีและจะใช้ปุ๋ยอินทรีย์ต่อไป

    นอกจากไม่ใส่ปุ๋ยเคมีแล้ว ผมบอกพ่อห้ามพ่อถางหญ้าในร่องยางอีก ผมยื่นคำขาดถ้าพ่อถางผมจะไม่ยุ่งกับสวนยางนี้อีก  ให้ถางได้เฉพาะทางเดินที่เดินกรีดและเดินเก็บน้ำยาง ผมจะปล่อยให้รกเป็นป่ายาง เมื่อมันเป็นป่าที่รกความชุ่มชื้นก็มี อนาคตปุ๋ยก็ไม่ต้องใส่ แถมน้ำยางจะได้มากกว่าสวนที่ถางจนโล่งเตียน นี่คือสิ่งที่ผมตั้งใจอยากทำให้ชาวบ้านเห็น เพราะชาวบ้านหลงเชื่อนักวิชาการเรียนตำรานอกมาทำลายประเทศผื่นแผ่นดินมาเยอะแล้ว ถึงแม้ตอนนี้ใครจะว่าผมบ้าก็ยอม แต่คำที่ว่าหัวเราะทีหลังดังกว่าก็อาจได้ใช้เมื่อเวลานั้นมาถึง    ซึ่งสิ่งที่ผมทำนี้ก็สวนทางกับนักวิชาการอีก ที่บอกว่าวัชพืชแย่งอาหาร อยากถามว่าบนภูเขาต้นไม้อยู่ด้วยกันเยอะแยะทำไมเขาโตของเขาได้

    ตอนนี้ยังไม่เห็นผลชัดเจน หรือมันจะดีอย่างที่ผมคิดหรือไม่ ไม่อาจบอกได้ต้องใช้เวลาอีกหลายปี ถ้าเวบบ้านสวนพอเพียงยังอยู่จนถึงเวลานั้น ผมก็จะมาเล่าให้ฟังครับ