ใตรอยากให้มี ออฟฟิศในป่าแบบนี้บ้าง

หมวดหมู่ของบล็อก: 










บรรยากาศแบบนี้คนทำงานออฟฟิศคงชอบมากๆ มีนกมีสัตว์ต่างแวะมาเยี่ยมชมและทักทายกัน เป็นประจำ งานก็จะดีและสมบูรณ์ เจ้านายก็ชอบ แต่ถ้าเป็นบ้านเราก็ต้องยกพื้นสูงหน่อย ไม่งั้น จะลอยคอในออฟฟิคได้นิ

ความเห็น

อยากจะทำไว้ที่ปายเหมือนกัน  แต่ต้นทุนสูง  เลยทำแบบบ้าน ๆ ไว้ก็พอ  แล้วเราก็ไม่ต้องมีกระจกเพราะจะได้รับอากาศข้างนอกได้เต็ม ๆ   ของฝรั่งเมืองมันหนาว  อาจต้องใช้ฮีทเตอร์

กระท่อมที่ปายนะสวยแบบธรรมชาติดีอยู่แล้ว แต่ต้องมีระบบความปลอดภัยแก่ตนเองบ้าง อย่าให้คนร้ายเข้าถึงเราง่ายนักนะครับ

ยายอิ๊ดเกิดปิ้งขึ้นมาทันทีเลย ทำร้านกาแฟ แบบนี้ก็ดูแปลกดีค่ะ ขอบคุณมาก

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

เข้าท่าดีเนอะทำร้านกาแฟสดต้องทำต้นไม้เยอะนะจะได้ร่มรื่น....ยัยอิ๊ดใช้ตู้คอนเท็นเนอร์มาทำได้นะ ทาสีสวยๆเปิดด้านข้างใส่กระจก ติดตัวการ์ตูน..แค่นี้ก็เป็นร้านกาแฟแล้ว....



ผมเคยไปอยู่เฝ้าไร่มะม่วงตอนเป็นเด็ก ๆ 2 ครั้ง ครั้งแรก ป. 3 อยู่กับพี่ชาย ตอนนั้นชายไร่เป็นป่ายังสมบูรณ์ มีกระต่าย มีสัตว์ในป่ามากมาย ได้เข้าป่าหาผักหาสัตว์สนุกมาก ครั้งสองไปตอน ม. 3 ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปเร็วมาก ในป่านั้นไม้ก็โดนตัดเผาทำไร่ สัตว์ไม่ต้องพูดถึง ไม่เหลือ ผักหญ้าจะหากินก็ไม่มีให้เห็นมากนัก


คราวนี้ไปอยู่คนเดียว ราว 1 เดือน วันแรก ๆ ตอนเย็น ๆ มืดลง ๆ เหงามาก ความกลัวเข้ามาแทนที่ แม้แต่พ่อของตัวเองก็กลัว คนเรานี้แปลกแท้ ๆ


หลาย ๆ วันเข้าความกลัวก็หาย พอทุกอย่างลงตัว ก็พบกับความรื่นรมย์ของการอยู่คนเดียว มันสงบดีแท้ นี่หล่ะมั้งชีวิตของผู้ชายในธรรมชาติ อย่างที่พี่ Sam พูดไว้นั่นหล่ะครับ ไม่ได้พูดกะใครเป็นเดือน ๆ แต่ก็ไม่เหงา เดิน นั่ง นอน ดูและฟังธรรมชาติ ทำงานแบบ office ในธรรมชาติ กินอยู่ง่าย ๆ กินอาบ น้ำจากบ่อ หุงข้าวจากถ่านที่เผาเอาเอง ทำกับข้าวจากเศษไม้เศษฟืน ใครเคยสัมผัสจะรู้ได้ว่า นี่คือความสุขชนิดที่หาได้ยากในการดำเนินชีวิตในสังคมจริง ๆ


มนุษย์โลกคงต้องเรียนรู้สักพักมั้งครับ :uhuhuh:

เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ

คล้ายๆกันเลยครับ..เมื่อกลัวมากๆมันก็เลยกล้า เพราะไม่รู้จะกลัวไปทำไม อาบน้ำบ่อ หาผักหญ้ากินในไร่ก่อฟืนหุงข้าวหม้อทหาร ปลาเค็ม เนื้อแห้ง ไข่เค็ม แต่เดี๋ยวนี้เจริญมาไป คน กทม.เข้ามาอยู่เต็ม สร้างบ้านหรู เลยต้องกั้นรั้ว...กลัวคน

ครับ เมื่อก่อนเด็ก ๆ กลัวจากจิตปรุงแต่ง แต่เดี๋ยวนี้เรียกว่ากลัวได้ไหม น่าจะเรียกว่า ระวังอันตรายน่าจะถูกกว่า ไม่ได้กลัวแต่คิดประมวณจากระบบความคิด


คน อันตรายจริง ๆ ครับ ดีก็ดีสุดใจ ร้ายก็ร้ายจนใจหาย เฮ้อ.....


ตอนนี้ก็ต้องอาศัยด้อม ๆ ไป ๆ มา ๆ กะไร่กะนา ต้องรอโน่นมั้งครับ ลูกโต มีเหย้ามีเรือนถึงจะได้ไปใช้ชีวิตในไร่อย่างพี่


น่าสุขใจจริง ๆ ครับ :uhuhuh:

เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ

ชอบมาก เลยครับ พี่แซม สวยดี

เอาไปทำบ้างซิ ใช้ตู้คอนเทนเนอร์ทำก็ได้นะ...

ที่เขาใหญ่ปลูกอย่างงี้เลยพี่...ทำงานไปมองกล้วยไป....

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

หน้า