ลุงพี ส่งการบ้านแล้วจ้า

กลับจากลำพูนมีกล่องพัสดุไปรษณีย์มา รู้ทันทีว่าต้องส่งมาจาก สมช.บ้านสวนฯแน่ๆ รีบแกะออกดู โอ้โห.....ลาภปาก มันสีม่วงจากพี่ทราย(เรียกตามน้องๆ) แต่เอ...ทำไมส่งมาแค่สองหัวเอง แค่นี้จะพอกินหรือเนี่ยะ

พร้อมกับมีซองสีน้ำตาลแนบมาด้วย ตอนแรกก็นึกว่าเป็นคาราเมลหรือน้ำตาลไอ๊ซ์ซิ่ง กลับกลายเป็นเมล็ดพันธุ์อะไรซักอย่างจึงถึงบางอ้อระลึกขึ้นได้ว่า เมื่อตอนที่หมอน้อยมา กทม. ได้พบกับพี่ทรายและได้มีโอกาสชิมของฝากที่เป็นมันสีม่วง ซึ่งในเย็นวันนั้นดูเหมือนว่าผมจะเขมือบซะเป็นส่วนใหญ่ พี่ทรายคงเกรงว่าคนอื่นๆจะไม่ได้ลองลิ้มชิมรสเป็นแน่แท้ จึงพูดปรามว่า"ถ้าลุงพีชอบ ทรายจะส่งมันดิบมาให้" (ที่เหลือแบ่งให้คนอื่นกินมั่ง อันนี้คงคิดในใจหรือพูดเบาๆเพราะผมไม่ได้ยิน)

เมื่อไปอ่านข้อความที่ส่งมาในเว็บฯ จึงทราบว่าแกส่งมาให้ปลูกกินเองซะให้เป็นเรื่องเป็นราว โดยการตัดแบ่งสาม ส่วนเมล็ดที่เห็นคือ เมล็ดฟักทองญี่ปุ่น ปลูกเพื่อเอาเมล็ดมาแทะเปลือกกินมั๊ง (ผมเดาเอานะ) ไว้ผมจะเอาไปฝากผู้เฒ่าที่บ้านนอกช่วยทำการบ้านให้นะครับ ขอทำตัวเป็นลูกเทวดาที่มีบิดามารดาช่วยทำการบ้านเหมือนเด็กๆสมัยนี้บ้าง รู้สึกอินเทรนด์จริงๆ

ส่วนการบ้านที่ผมทำเอง ก็คือเมล็ดพันธุ์ในถุงพลาสติคใสจากพี่โรสใจดี

ตอนเช้าตรู่ของวันที่สองในวัดป่าบ้านตาด มีมิสคอลล์จากพี่โรสพอโทรกลับไปก็ได้รับทราบว่า แกหาเมล็ดของต้นไม้ในฝันของผมได้แล้ว จากต้นพันธุ์แถวที่ทำงานที่มีอายุเกือบร้อยปี แต่พูดออกตัวไม่แน่ใจว่าจะเพาะขึ้นหรือเปล่าเพราะบริเวณนั้นไม่พบต้นอ่อนเลย ผมรีบตอบไปด้วยความมั่นใจว่าผมสามารถจัดการได้ เข้าใจว่าพืชจำพวกนี้ที่ผลจะมีสารยับยั้งการเจริญเติบโต ที่ผ่านมาผมจะทำการล้างเมล็ดให้สะอาดแล้วเพาะด้วยพีทมอส พอได้รับเมล็ด โอ้โห.......พี่โรสได้ทำความสะอาดเมล็ดให้เป็นอย่างดี แต่ด้วยความไม่ประมาท ผมจึงทดลองเพาะเพียงแค่สิบเมล็ด เผื่อไว้แก้ตัวหากไม่งอกเดี๋ยวจะหน้าแตก พอกลับมาจากลำพูน ก็มีเรื่องให้ดีใจอีกเรื่อง (หลังจากเสียดายที่ไม่ได้กินมันต้ม ฮ่าๆ) นี่ครับผลงาน

ลองสังเกตุใบเลี้ยงใกล้ๆซิครับ เค้าไม่ธรรมดาจริงๆ

และนี่ครับ ญาติพี่น้องเค้าที่ผมพบข้างทาง

นี่อีกต้น

ถึงตอนนี้คงทราบกันแล้วซินะ ว่าทำไมผมถึงหลงรักต้นแจงจนหมดหัวใจ