กลับบ้าน...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 กลับบ้าน นั่งรอนอนรอให้น้ำลด ที่สุด ก็ได้กลับบ้าน แสงอาทิตย์ของวันที่ 6 เมษายน 54 

ตื่นมาตั้งแต่หกโมง เพื่อให้ทันรถทัวร์ แปดโมงครึ่ง   Cool

กลับกลางวันเพื่อได้เห็นสองข้างทาง และเพื่อความสบายใจ Laughing

เพชรบุรี ประจวบฯ ยังมีแดด ร้อน เข้าชุมพร ฟ้าเริ่ม มืด 

หลับไปหลายตื่น ฝนตกบ้าง หยุดบ้าง .....

 ทาง สุราษฯ ก็เห็นน้ำท่วม 

น้ำปริ่ม ๆ ถนน รถผ่านได้.....  ตื่นเต้นพอควร Smile

ต้องข้ามไป ......Yell

ความเสียหาย คงประเมินค่าไม่ได้กับความรู้สึก  ......

- มีบางช่วงที่ชาวบ้านต้อง ขึ้นมานอน บนถนน นั่งมองบ้านที่น้ำท่วมเห็นแค่หลังคา เราเป็นแค่คนผ่านมายังรู้สึกได้ถึงความเสียใจ เจ้าของบ้านคงไม่มีคำบรรยายเป็นคำพูดได้......

เมื่อเห็น ความเสียหายของคนอื่น คงเทียบกันไม่ได้ คงไม่มีใครอยากให้เกิด

หากเกิดแล้ว คงต้องหาทางแก้ไขกันต่อไป  

...............................................-ขอเป็นอีกกำลังใจให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม

บอกเล่า สิ่งที่ผ่าน  ท้อกาย อาจพาลท้อใจ ไม่เป็นไร บอกตัวเอง ไม่เป็น ไร  

กับการล้างบ้านวันแรก ........................

ความเห็น

เข้าใจความรู้สึก ตอนบ้านพี่หลังเก่าโดนพายุโคลนถล่มเมือ 1 พ.ย จนป่านนี้ยังซ่อมไม่เรียบร้อยเลย ไหนจะไม่มีเวลา ไหนจะเหนื่อย ไหนจะล้า ไหจะกลัวว่าจะมาอีกรอบมั๊ย โห.............สุดยอด..........:admire2:


สู้ ๆๆๆ............:cheer3:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

และความรู้สึกนั้นมาอยู่ที่แอน  :cheer3:  :cheer3:

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ไม่เป็นไรนะ  เรายังมีแรง และมีกำลังใจรอบข้าง ปลายปีบ้านพี่ก็โดนน้ำท่วมเหมือนกัน ถึงไม่หนักเท่าปร้าโน้น

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

พี่ชาวสวนยาง ไม่เป็นไร เรายังมีแรง Smile

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ถึงบ้านด้วยความปลอดภัยแล้วใช่หม้าย   :love:

ถึงบ้าน เรียบร้อย ...

ขอบคุณค่ะเจ้โส  :love:

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

สู้ๆนะคะน้องแอน พี่ไปกรุงเทพเมื่อวันที่1กลับเมื่อวันที่3 รถสายบ้านพี่หยุดวิ่งหมดเลย พี่ต้องไปขึ้นรถที่ตะกั่วป่าไปทางระนอง กลับมาน้ำเริ่มลด นั่งรถผ่านมาแถวพุนพิน เห็นแล้วบรรยายไม่ถูกว่าเขาลำบากกันแค่ไหน หยิบได้มาแค่ข้าวของที่สำคัญ มานอนรวมกันอยู่บนสะพาน ไม่มีน้ำดื่มน้ำใช้ ทั้งคนแก่และเด็ก ตอนนี้ที่ รพ.สุราดไม่มีน้ำใช้เลย รพ.ท่าโรงช้างก็ยังเปิดบริการไม่ได้ รพ.อื่นๆก็ลำบาก การส่งต่อผู้ป่วยเป็นไปด้วยความลำบาก มีทั้งทางอากาศ ทางเรือ น้องแอนยังเหลือแรง สู้ต่อนะคะน้อง

e-mail. puangpech_@hotmail.com

 

หน้า