เธอคือศานติ

ชอบจัง   ได้เดิน  คงเย็นดี

เย็นใจดีครับ ชีวิตต้องแบ่งเวลามาคิด ทำเช่นนี้บ้าง

ปฎิวัติยุคสมัยด้วยฟางเส้นเดียว อ่านแล้วครับนับถือถึงความแนวแน่ หนักแน่น

ของท่านฟูกูโอกะมาก ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิต กว่าจะมีคนเริ่มสนใจ

พรุ่งนี้เข้ากรุงเทพเหรอครับพี่ เดินทางปลอดภัยครับ

"เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม

มิใช่การปลูกพืช

แต่คือการบ่มเพาะความสมบูรณ์

แห่งความเป็นมนุษย์"

................................................

อ่านกวีนี้แล้ว ทำให้จินตนาการเห็นโลกทั้งใบ

ที่มีแต่ทุ่งนา มีแต่พืชพันธุ์ธัญญาหาร

มีภาพของคนจูงควายลากคันใถ

.......................................

แต่พอกลับมาอยู่ในโลกแห่งปัจจุบัน

ภาพเหล่านั้นกลับเลือนลาง

หรือเราต้องหันหลังให้โลกแห่งเทคโนโลยี่

เราถึงจะได้สัมผัส โลกของเกษตรกรรมอย่างจริงจังสักที

ตั้งแต่ เห็นภาพบรรยากาศ บ้านสวนสีดาวเรือง น้ำตก และความชุ่มชื้นของ มอส ต้นไม้ ป่าเขา เหมือนที่เคยฝันไว้ สมัยหนึ่ง มาวันนี้ ชื่อ บล็อค ยิ่งมีความสัมพันธ์ เพิ่มอีกระดับหนึ่ง ชื่อบ้านที่ชนบทแห่งหนึ่งแดนอิสาน มีชื่อว่า วรรณศานติ์ ที่ๆผ่านร้อน หนาว สุข ทุกข์ ดีใจ เศร้าใจ น้ำตา และเสียงหัวเราะ ...

ถ้า วรรณศานติ์ มีลานมอส น้ำตก ป่าเขา เป็นสัปปายะ สงบ วิเวก การทำให้จิตสงบ การทำให้กิเลสสงบ น่าจะทำให้จิตเกิดขึ้นตั้งมั่น และเกิดความสงบ สมาธิรวมได้เร็วกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้

เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ 

ขอให้เจริญทั้งทางโลกทางธรรม

ป.ล. หลานชาย อยู่อนุบาล 3 ไหมครับ