นิยามแห่งป่า

ป่าคือบ้านเดิมของเราและเราเองก็ลืมบ้านเก่าของเรา ลืมไม่ว่าแถมยังทำลายอีกต่างหากนะครับ

ลูกประเขาเก็บได้หน้าไหนพี่หยอย

ภาพความร่มรื่นเขียวขจีทั่วพงไพรในวันวานของผืนป่า คงเป็นภาพแห่งความทรงจำที่นับวันจะถูกแทนที่ด้วยสายน้ำป่า โคลนถล่มในฤดูฝนหลาก หรือไม่ก็ความแห้งผากของผืนแผ่นดินที่มีแต่ธุลีดินในยามร้างแล้ง..อยากย้อนกลับไปสู่มิติเดิมที่ไม่เห็นจำเป็นต้องพึ่งพาทุนนิยมที่นำพามาแต่ความเห็นแก่ตัว วิถีดั้งเดิมที่อุดมด้วยน้ำใจและไมตรีน่าจะเป็นวิถีที่ชุ่มชื่นชีวิตแลจิตวิญญาณเสียมากกว่า..เนอะ..พี่เท่ง

โจไม่เคยรู้ตัวว่าโจชอบป่า

ตอนเด็ก และตอนสาวๆ ชอบเดินริมถนน ที่ดินว่างๆ ที่รกๆ 

เพื่อมองหา กิ่งไม้แห้ง มองหาเถาวัลย์ มองหาก้อนหิน

หรือแม้กระทั่งใบไม้แห้งที่สวยๆ

เอามาเป็นอะไร ต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด ดีมั่งเสียมั่ง

แต่มีความสุขทุกครั้งที่ได้เดิน

สัปดาห์ที่แล้วทั้งสัปดาห์เดินลุยในสวนที่รกๆ มองหาต้นไม้ ใบหญ้าแปลกๆทุกชนิดที่ขึ้นตามดิน

เพิ่งรู้ว่าตัวเองช่างความรู้เท่าหางอึ่งจริงๆ เพราะอะไรๆ ก็ไม่รู้จัก ไปซะเลย แต่ยังดีมีลุงคิ่น และเพื่อนๆ สมช

เป็นผู้รู้ที่ให้คำตอบได้ค่ะ  เมื่อวานไปตัดหญ้าเถาวัลย์ที่มันพันต้นมามาได้กำหนึ่ง ม้วนเป็นเกลียวสวยเชียว

จิเอามาทำเป็นสร้อยคอ คงสวยน่าดู (หวังว่า) พอมาอ่านบล๊อคนี้เลยตอบตัวเองได้ว่า โจรักป่าค่ะ

ไม่ได้กินมาเกือบ 20 ปีแล้ว .... ตอนเด็ก ๆ ปู่ชอบซื้อมาให้กิน แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีขายแล้ว ....ไม่นึกว่ายังมีให้เห็นอยู่อีก ....

เพิ่งเคยเห็นลูกประ (แถวบ้านเรียกลูกกะ) ทั้งเปลือก(เปลือกนอก) ผมกินลูกกะคั่วครั้งแรกเมื่อ 40 กว่าปีที่แล้ว อร่อยกว่าอัลม่อน อย่างที่หมวยเล็กว่า เมื่อเจอที่ไหนั่วขายจะซื้อกินตลอด แต่เดี๋ยวนี้หาซื้อกินค่อนข้างยาก

เห็น แล้วมี ความสุขไป กบ พี่หยอย ครับ ยังไง เดิน ป่า เผื่อ น้อง ด้วยครับ