พาน้องโฟกัสไปดูสวน...หลังพายุลูกเห็บ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้พาน้องโฟกัสไปดูสวน...หลังพายุลูกเห็บ..



แวะไปดูสวนยาง...หลังจากพายุลูกเห็บผ่านไป..




เก็บยอดขี้เหล็กที่ปลูกไว้ข้างๆสวนยาง  ประโยชน์จากป่า 3 อย่าง ประโยชน์ 4 อย่าง


วันนี้ยอดขี้เหล็กเหลือไม่เยอะ  มีร่องรอยคนเก็บไปก่อน อยู่ข้างทางคนผ่านไปมาได้เก็บกิน


ปลูกกิน...ปลูกทาน..ได้บุญไปในตัว...



ได้ 3 -4 กำ น่าจะได้สักถ้วย 2 ถ้วย..แล้วแวะไปดูสระที่ขุดลอกใหม่กัน



น้ำในสระมีเพิ่มขึ้นเล็กน้อย..จากฝนที่ตกลงมา..หลายวัน...ส่วนมากมีแต่ลมฝนจะน้อย



ตะไคร้ที่ปลูกไว้เริ่มเขียวถอดยอดใหม่แล้ว  คงจะติดแล้ว..ถือว่าผ่าน 


ตรวจการบ้านเอง... อิอิอิ...



ขอหนูสักท่านะพ่อ....หนูมีส่วนร่วมนะปลูกตะไคร้..



ข้าวโพดเนื้อนุ่มๆ เกิดดีมากเลย  ผลงานน้องโฟกัสกับแม่และป้ามาช่วยปลูก...


อันนี้ พ่อให้ผ่านนะครับ...อิอิอิ รอดูว่าจะออกฝักมาฟันจะหลอเหมือนน้องโฟกัสหรือเปล่า..



สระเล็ก บนสระใหญ่มีน้ำขังแล้ว...กบเขียดมาไข่เยอะมาก  รอสักพักจะได้พามาส่อนฮ้วก


(ลูกอ๊อดกบเขียด)



มะระกอแขกดำ..ต้นเตี้ยลูกดกสวย...จะรอให้สุกจะเก็บเมล็ดไว้แจกต่อนะครับ....เดี๋ยวรอนิดหนึ่ง..นะครับ เพื่อน สมช.


     ภาพเก่า


มะระกอฮอลแลนท์ที่หวงนักหนา...หมดสภาพความงามหลังจากถูกดินถมขึ้นสูงเสียดายมากเลยต้นแรกซะด้วย  ลูกดกมากเลยครับ...กลับบ้านเก่าซะแล้ว...



กล้วยหอมบ้านๆลาย  ไม่ใช้พันธ์ใหม่นะครับ โดนลูกเห็บตกใส่เป็นจุดๆเต็มไปหมด ไม่โค้นสักต้น  ทนจริงๆ  ไม่ต้องมีไม้ค้ำก็ไม่ล้ม แม้จะเอนไปบ้าง...ทนจริงๆกล้วยพันธ์นี้...



ไปแวะดูน้ำนาสักหน่อย...ในนาเริ่มมีน้ำขังบ้างแล้ว..น้องโฟกัสดูนั้นนี่ไปเรื่อยๆครับ  ถามจนขี้เกียจตอบ...ถามบ่อยมาก นั้นอะไรพ่อ โน้นอะไรพ่อ...



ขออีกสักท่า....โอ้ยสบายใจ...ได้ยินเสียงกบเขียดร้องระงม..ใกล้ค่ำแล้ว..



น้ำในร่องเริ่มสูงขึ้นบ้างแล้วแต่ยั่งไม่ล้นท่อที่ทำไว้..เริ่มเห็นระดับสูงต่ำบ้างแล้ว....


ได้ยินเสียงมาแต่ไกล....พ่อจะมืดแล้ว...และหนูก็หิวน้ำมากแล้วด้วย..กลับบ้านเถอะพ่อ..


เดี๋ยวลูกพ่อขออีกสักภาพสองภาพ...อิอิอิ..


ปิดเทอมนี้เป็นช่วงเวลาที่น้องโฟกัสได้มาไร่นามากที่สุด  ซึ่งอายุจะ 7 ขวบเริ่มมีความรู้เรื่องเกษตรที่พ่อสอนผ่านการปฏิบัติจริงบ้าง เล่นบ้าง ตอบคำถามที่อยากรู้  และพ่อก็ตั้งคำถามให้ตอบบ้าง  จริงอยู่เป็นการเรียนที่ไม่อยู่ในห้องเรียนไม่ได้เรียนพิเศษเพื่อเตรียมทักษะวิชาการใดๆ....แต่สิ่งที่ได้..  ผมมีห้องเรียนที่กว้างขวางให้ลูกได้เรียนรู้กับแนวทางเกษตรแบบพอเพียงบ้าง ... ถึงจะไม่มากแต่สิ่งที่ทำนั้นคงจะซึมซับไปในตัวลูกสาวตัวน้อยของผมบ้างไม่มากก็น้อย .. เป็นการปิดเทอมฤดูร้อนที่ให้มากกว่าไปอยู่ในห้องเรียนพิเศษที่ไหนครับ....มีความสุขจริงๆครับ....วิศิษฐ์..


........ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง......

ความเห็น

เดี๋ยวพี่จะเล่าอะไรให้ฟังนะครับ..เพื่อนของพี่(ผู้หญิง) ทุกคนทำงานหมดมีหน้าที่การงานที่ดีนะครับ..การวางแผนเรื่องชีวิตเรื่องครอบครัวถ้าทำช้าละก็จะมีปัญหาตามมาอีกเอยะครับ...เพื่อนรุ่นเดี๋ยวกัน(ผู้หญิง)ตอนนี้อายุ 35-36 บางคนยังไม่มีครอบครัว..บางคนอยากมีลูกก็มีไม่ได้เป็นซ็อคโกแล็ตซีส(ไม่รู้พิมพ์ถูกหรือเปล่า) สรุปพวนนั้นไม่มีลูกสักคน ส่วนพี่สาวเธอ(แฟนพี่)มีท้องน้องโฟกัสตอนอายุ 28  เอาง่ายๆ บวกอายุลูกเข้าไป อีก 20 ปี แม่ก็ปาเข้าไป 48 ปีแล้ว ซึ่งเราจะแก่มากๆเลยถ้ามีหลานๆ...555..แล้วอีกอย่างคำว่าพร้อมนานๆเข้ามันก็ทำให้เวลามันผ่านไปโดยที่เราไม่รู้ตัวนะครับ  อย่างปีที่แล้วท้องคนที่ 2 ดีใจมากเลยบำรุงทุกอย่าง ได้ 3 เดือนแท้งครับที่นี้แหละเวลาเอาคืนไม่ได้เลยครับ..พี่เข้าใจนะครับว่าน้องอยู่วัยทำงานอยากมีบ้านมีรถและพร้อมก่อน  แต่ว่าคำว่าพร้อมมันก็ทำให้เราเลื่อนๆอะไรหลายๆอย่างไปเรื่อยครับ ซึ่งเราเป็นผู้หญิงจะเสียเปรียบผู้ชายมากเลยครับ เรื่องอายุนะครับ..

 

:crying: เป็นเรื่องของเวรกรรมมั๊ง (ฮี่ๆๆๆ หาไม่ได้ ฏ็โทษบุญ โทษกรรม อิอิอิ) แต่บ้านฮูกแต่งงานช้ากันทุกคนเลยค่ะ ที่แต่งเร็วสุด อายุ 25 ขวบ คือแม่ฮูกเอง นอกนั้น 30 ขึ้นทั้งนั้นจ้า และที่เลวร้ายกว่านั้น พี่ชายแทๆของฮูก อายุ 32 แล้วยังไม่แต่งงานเลย ไม่มีแฟนด้วย (น้าสาว  อายุ  52  น้าผู้ชาย อายุ 40   อาผู้หญิง อายุ 39  ลูกชายลุง 36 พี่สาว ลูกสาวน้า อีกคน 29 ปี) ขึ้นคานกันทั้งตระกูลเลย แย่จัง  แล้ว ฮูก จะเจริญรอยตามมั๊ยเนี่ย   แงๆๆๆๆ กัวๆๆๆๆ

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"

งั้นเธอต้องเลี้ยงปลวกด้วยแล้วละ...ไปเลี้ยงไว้ที่คานบ้านนะแหละมันจะได้ผุๆๆๆ...5555....


เฮ้อเวรกรรมน้องสาวเรา..:desperate2:

 

ถ้างั้นไม่เอา ต้นสะเดา ทำบ้าน แล้ว เดี๋ยวปลวกไม่ขึ้นบ้าน  คานไม่หักอีก  ฮี่ๆๆๆๆ

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"

จะรีบให้น้องแต่งงานไปไหนเนี่ย

ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ต้องพึ่งผู้ชายแล้วจ้า แล้วอีกอย่างหนึ่งการที่เราทำอะไรรีบร้อน ไม่อาจจะทำให้เราคิดอะไรไม่ถี่ถ้วน ความผิดพลาดก็ตามมาอีกเยอะแยะ ใช่มั้ยนกฮูก อิอิอิ

นัทแต่งงานตอนอายุ 22 ท้องน้องโบอิ้งตอน 28 แก่ไปมั้ยพี่วิศิษฐ์ :confused:



ก็เธอแต่ง 22 แต่นกฮูก 28 ยังหาใครไม่เจอเลยเป็นห่วงมากๆ...ขี้เกียจไปหาปลวกส่งไปให้เจาะคานนะซิ..5555...แต่นัทอย่าเว้นช่วงน้องโบอิ้งมากนะนัท..เดี๋ยวเหมือนพี่..ท้อง 2 ปีที่แล้วได้ 3 เดือนแท้งครับ  พี่ละเสียดายเวลามากเลยครับ..สัก 32 คนที่สองเลยน้องนัท..

 

สงสัยนัทอยากมีลูกคนเดียวนะพี่

เพราะนัทกลัวว่านัทจะให้อะไรลูกได้ไม่เต็มที่ กลัวไม่มีกำลังพอส่งให้ลูกเรียนสูง ๆ แต่ปาป๊าน้องโบอิ้งก็อยากมีอีก แต่ตอนนี้นัทไม่อนุมัติ :uhuhuh:


รีบสร้างอาณาจักรให้ตัวเองเลย  จักรยานปั่นตักน้ำต้องรีบจัดการ  จะได้รีดหุ่น


ให้กลับไปเหมือนก่อน  รูปเด็กหนุ่มที่อยู่หลังขาตั้งกล้องนะ หล่อมากนะคุณศิษฐ์


ตอนนี้เขาหายไปไหนน้า...

5555...ผมว่ามันคงไม่กลับมาอีกแล้วละครับ..เดี๋ยวนี้ผมออกกำลังกายทุกวันครับกับเด็กวันละ 1 ชั่วโมงครับ  แต่น้ำหนักเจ้ากรรมมันดันไม่ลดลง...เมื่อก่อนตอนเล่นทีแรกๆลดลงไป 6 กิโล เดี๋ยวนี้กลับมาอีกแล้วครับ...สงสัยสูงวัย  การเผาผลาญไม่ค่อยจะดีนะครับ..



 

 

อีกไม่นาน ถ้าฝนตกเร่งๆ ติดต่อกัน ไม่ต้องรดน้ำแล้ว เหนื่อยน้อยลง ทั้งสวนจะเขียวไปหมดล่ะทีนี้...


อิจฉาน้องโฟกัสจัง ได้อยู่กับดินกับธรรมชาติทุกๆ วัน ตรงข้ามกะหลานพี่เลย วันๆ อยู่แต่กับคอมฯ กับโทรทัศน์...

หน้า