ส่งการบ้าน...พี่พุทธบุตร

จากที่ได้ไปพบปะสมาชิกที่ภูเก็ต (11 มิ.ย.)

ได้คุยกันเรื่อง"วัวอาน"พี่พุทธบุตรเลยฝากการบ้านว่ากลับมาแล้วขอฝากการบ้านเป็นนิราศเรื่อง"แม่วัวอาน"

คิดอยู่ว่าจะโยงแม่วัวอานกับอะไร มันค่อนข้างละเอียดอ่อน จึงทำได้เท่านี้ก่อนครับ

ถ้าไม่ผ่านค่อยทำใหม่ครับ

                                               นิราศร้างกลางทุ่งนาน่าสงสาร

ไม่ตั้งใจให้ย่ำแย่แม่วัวอาน                   สร้างลูกหลานมาหลายรุ่นนึกอุ่นใจ

จนวันหนึ่งร่างกายได้ข้องขัด                 กายติดสัด แต่ไม่อาจมีลูกได้

พยายามเร่งเร้าสักเท่าใด                     แต่ก็ไร้ ซึ่งลูกมาผูกพัน

คนเลี้ยงวัวปรารถนาค่าของเจ้า               เมื่อไร้เงาทายาทดังคาดฝัน

เลี้ยงต่อไปคงเหนื่อยยากลำบากครัน          ส่งเจ้านั้นออกไปให้ไกลตา

      หากวัวอานเปรียบเป็นเช่นคนแก่         กายย่ำแย่อ่อนแรงตามสังขาร์

ถูกส่งไปอยู่บ้านพักคนชรา                    รอเวลานับถอยหลังดินฝังกาย

เป็นภาพที่เห็นคราวใดให้ขื่นขม              หยดน้ำนมกลั่นจากใจไร้ความหมาย

ไม่เห็นสุขทุกข์ทุกวันในบั้นปลาย             คำสุดท้ายฝืนกินข้าวเคล้าน้ำตา

รอวันที่ลูกจดจำสำนึกได้                     นำพ่อแม่กลับไปยังเคหา

เปลี่ยนจากเสียงสะอื้นเป็นเฮฮา              ใต้หลังคาที่แม่พ่อก่อสร้างเอง ฯลฯ