Re-consume

                   สรุปเพิ่มเติม ... แล้ว

     เช้าวันนี้ .... ข้าพเจ้าเดินตระเวน รดน้ำ ดูแลสุขภาพ ต้นไม้ใบหญ้า ที่ปักดินไว้รอบ ๆ บ้าน อันเป็นกิจวัตร ประจำวัน

     .... เสร็จภารกิจ ... เดินผ่านป้าที่นั่งทานข้าวอยู่หน้าทีวี ดูรายการข่าวเช้า

     ขณะนั้นผู้ดำเนินรายการ กำลังรายงานข่าว เรื่องในประเทศจีน มีผู้คิดค้นนำเอา อุจจาระมนุษย์ มาแปรรูป ใช้แทนเนื้อสัตว์ รับประทานใหม่ ย้ำ ...รับประทานใหม่ และผู้รับประทาน คือ คน ครับ ไม่ใช่ต้นไม้ ต้นไล่ ที่ไหน

     มาถึงตอนนี้ หลายท่านคงคิดในใจ หรือคิดออกมาดัง ๆ ว่า เอาอะไรมาเขียน ใคร่เรียนยืนยันว่า ข่าวเป็นเช่นนี้จริง ๆ และคงมีหลาย ๆ ท่านได้ชมด้วย

     ด้วยคงเช่นเดียวกับหลายท่านที่ข้าพเจ้ากล่าวไปในย่อหน้าที่ผ่านมา ป้าซึ่งนั่งทานข้าวอยู่ ผลักจานออกห่าง ข้าพเจ้ามองหน้า (ดูตาไม่เห็นครับ เพราะป้าสวมแวนดำ) เห็นสีหน้าผะอืดผะอม ของป้า

     “อิ่มเหลอ?" ... ข้าพเจ้าถาม “กินไม่หมด แล้วตักเยอะทำไม?” ถามต่อโดยไม่ทันฟังคำตอบแรก

        ป้าส่ายหน้า พร้อมตอบ “กินไม่ลง... จะอ้วก”

     “ไม่สบายเรอะ?” ข้าพเจ้าถาม

        “ไม่ ... กำลังกิน ฟังข่าวนี่แล้ว จะอ้วก” ป้าอธิบาย

     “อ้าว ... เขาแค่เล่า” ... ข้าพเจ้าติง “ไม่เห็นมีรูปซะหน่อย”

     ป้าปุ้ยปากไปที่จานข้าว แล้วอธิบาย “พ่อดูซี ... กำลังกินสตู พอฟังข่าว เห็นสีสตู นึกเห็นภาพ เลยจะอ้วกน่ะ” แล้วปรารภต่อ “ไม่มีอะไรจะกินแล้วเรอะ แล้วกินเข้าไปได้ไง แถมบอกว่าอร่อยกว่าเนื้อ .... บ้าาา ..!”

     ข้าพเจ้าคว้าจานมา พร้อมถาม “ไม่กินแน่นะ ... งั้น พ่อกิน เสีดาย”

     ป้าพยักหน้าแทนคำตอบ ข้าพเจ้ามองหน้า แล้วก้มลงคว้าจาน ... ลุกขึ้นพร้อมกล่าวอย่างไม่ตั้งใจ “ในพุงแม่ก็เยอะน๊ะ” แล้วเดินเข้าครัว

     “รู้ ... แต่ กินไม่ลง” เสียงกระด้าง ๆ ของป้าตามหลังมา คงไม่สนใจว่าข้าพเจ้าจะฟังหรือไม่ “ไม่มีอะไรทำรีไง คนกินก็กินได้ไง” (คงปรารภด้วยอารมณ์ค้าง)

     แต่ข้าพเจ้า ก็เสวนาตอบไปจากก้นครัว “ช่างเขาเถอะนา .... ก่อนโน้น แม่จำไม่ได้รึไง ที่มีข่าวว่าในประเทศไทยเรานี่แหละ มีคนพนันกินอุจจาระสด ๆ กัน หนึ่งถ้วยของหวานนะ ไม่ได้แปรรูปด้วยซ้ำ”

     “พอเถอะ ... จะออกมาจริง ๆ แล้วนะ” เสียงสวนมาจากป้า

     ข้าพเจ้าหยุดพูด ตักข้าว เข้าปาก เคี้ยว แต่ไม่หยุดคิด (สติมาช้า ปล่อยวางไม่ทัน)

     “เขาคงค้นหา นวัตกรรม นะ”

      .... หรือไม่ก็ ... “เขา .. อาจเห็นจริงว่า เป็นแค่ ... สิ่ง ... สิ่งหนึ่งเท่านั้น”  ก็ได้

    ขึ้นกับว่าจะมองอย่างไร

      ถ้ามองความจริง ไม่เอาอารมณ์ปรุงแต่ง เข้ามาเกี่ยวของ เขาก็คือวัตถุอย่างหนึ่ง ไม่มีอะไรน่ารังเกียจ

      ถ้ามองเห็นภัยในตัวเขา เช่น เชื้อโรค ที่ปนเปื้อนอยู่ ก็เป็นการมองที่สมควรรังเกียจ