ปล่อยวาง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                         ***ปล่อยวาง***


...เราอาจจะพยายามดิ้นรน

ที่จะหยุดยั้งบางสิ่งบางอย่าง

แต่ในที่สุดเมื่อสิ่งนั้นมันจะเกิด...มันก็ต้องเกิดจนได้

ในยามที่ใครคนหนึ่งหมดรักในตัวเราแล้ว

แม้ว่าเราจะพยายามเสนอสิ่งที่ยิ่งใหญ่เพียงใดให้กับเขา

ก็ไม่พอที่จะทำให้เรามีคุณค่าในสายตาของเขาอีกได้

ในยามที่บางสิ่งบางอย่างที่เราทำ

กำลังจะต้องพบกับความล้มเหลว

ไม่ว่าเราจะพยายามเปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขอะไร

ก็คงจะหยุดยั้งความไม่สำเร็จนั้นไม่ทันเสียแล้ว

มีแค่เพียง สิ่งเดียว ที่เราทำได้...

คือ ปล่อย ให้มันเป็นไป

เมื่อเรามองเห็นความผิดพลาด

ความล้มเหลวหรือการสูญเสียที่เกิดขึ้นตรงหน้า

คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะห้ามใจไม่ให้รู้สึกอะไรเลยกับมัน

แต่ถ้าเรารู้สึกผิดหวังแล้วบ้าคลั่ง เสียใจแล้วท้อแท้

จากปัญหาแค่อย่างเดียวคงลุกลาม

กลายเป็นหลายอย่าง

แทนที่จะตั้งสติเริ่มต้นใหม่ได้หลังจากที่ผิดหวัง

ก็คงกลายเป็นความทุกข์ ความซึมเศร้า

ที่ใหญ่โตจนเกินเยียวยา

เพื่อในที่สุดวันหนึ่งเราก็ต้องยอมรับความเป็นจริงว่า

เรื่องที่มันเกิดไปแล้ว...

คงแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้วจริง ๆ

ทุกเรื่องร้าย ๆที่เกิดกับชีวิตคนเรา

ล้วนจบลงที่การต้องปล่อยวางทั้งสิ้น

-------------------------

แต่ใครจะปล่อยวางได้เร็วกว่า...

ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราอยากจะเริ่มต้นใหม่

เร็วแค่ไหน

_______________

                              ...ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ที่ให้พื้นที่ได้แสดงความคิดเห็น...

ความเห็น

จริง ๆ ครับ..บางครั้งก็ต้องปล่อยวางบ้าง...หรือถอยมาตั้งหลักสักก้าว..เพื่อตั้งสติเสียก่อนแล้วกลับมาแก้ปัญหาใหม่....

 

ท่าน ว.  วชิรเมธีกล่าวไว้เช่นนี้ค่ะ


สรรพสิงในโลกไม่มีสิ่งใดเป็นของเรา  ทุกอย่างเกิดขึ้น  ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป  เป็นเช่นนี้แล


คิดได้ดังนี้แล้ว   ก็ได้โปรดดึงสติกลับมาอยู่กับตัวเองนะคะ   และแก้ปัญหาที่เหตุเพื่อให้บังเกิดเป็นผลที่น่าพอใจนะคะ


รัก ชอบ เกลียดชัง หรือลาภยศสรรเสริญ ล้วนเป็นมายาทั้งสิ้น คอยแต่สร้างกิเลสและตัญหาเกาะกุมในใจเราทุกๆวัน


จากที่อ่านมาพบว่ามูลเหตุที่ต้องปล่อยวาง เนื่องจากผิดพลาดในหน้าที่การงานอย่างหนึ่ง แล้วต้องผิดหวังในรักใช่หรือไม่เจ้าคะ ?


ลองมาดูนะคะว่าเหตุแห่งปัญหาอยู่ที่ไหน ..... ถ้าไม่มีงานแล้วเขาไม่รัก  หรือถ้าจะให้เขารัก ก็ต้องมีงาน !!!!


สรุป...เขารักเราที่  "เรา"   หรือที่เปลือกนอกของเรากันแน่คะ

    ปรากฏการณ์ หลาย ๆ เรื่อง ประสบกับคนอื่น ๆ ทั้งห่างตัว ใกล้ตัว เรา .... เราไม่เห็นจะต้องปล่อย ก็ เฉย ๆ ได้ และไม่คิดตั้งคำถาม ว่า "ทำไมถึงต้องเป็นเขา"

     ทีมันเกิดกะเรา .... มันเฉยไม่ได้ ตั้งคำถามวุ่นวาย ว่า "ทำไมถึงต้องเป็นเรา"

   .... น่าจะตั้งคำถามใหม่ ว่า "ทำไมจึงเกิดขึ้น" แล้ว ....

      ที่เกิดทุกข์ และวุ่นวาย เป็นเพราะ "ปรากฎการณ์" หรือ "จิตเราปรุง"

:confused: :confused:

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ถือไว้มันก็หนัก แถมบางทียังทิ่มมืออีก สู้ปล่อยมันและวางไว้ดีกว่านะค่ะ

ถือไว้ทำไมให้มันหนัก ปล่อยวางเสียบ้างครับคนเรา


สุขกับทุกข์เป็นของคู่กันสลับกันไปสลับกันมาอย่าไปยึดติด :bye:

 

 

:lonly: :lonly: