ปล่อยวาง

จริง ๆ ครับ..บางครั้งก็ต้องปล่อยวางบ้าง...หรือถอยมาตั้งหลักสักก้าว..เพื่อตั้งสติเสียก่อนแล้วกลับมาแก้ปัญหาใหม่....

ท่าน ว.  วชิรเมธีกล่าวไว้เช่นนี้ค่ะ

สรรพสิงในโลกไม่มีสิ่งใดเป็นของเรา  ทุกอย่างเกิดขึ้น  ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป  เป็นเช่นนี้แล

คิดได้ดังนี้แล้ว   ก็ได้โปรดดึงสติกลับมาอยู่กับตัวเองนะคะ   และแก้ปัญหาที่เหตุเพื่อให้บังเกิดเป็นผลที่น่าพอใจนะคะ

รัก ชอบ เกลียดชัง หรือลาภยศสรรเสริญ ล้วนเป็นมายาทั้งสิ้น คอยแต่สร้างกิเลสและตัญหาเกาะกุมในใจเราทุกๆวัน

จากที่อ่านมาพบว่ามูลเหตุที่ต้องปล่อยวาง เนื่องจากผิดพลาดในหน้าที่การงานอย่างหนึ่ง แล้วต้องผิดหวังในรักใช่หรือไม่เจ้าคะ ?

ลองมาดูนะคะว่าเหตุแห่งปัญหาอยู่ที่ไหน ..... ถ้าไม่มีงานแล้วเขาไม่รัก  หรือถ้าจะให้เขารัก ก็ต้องมีงาน !!!!

สรุป...เขารักเราที่  "เรา"   หรือที่เปลือกนอกของเรากันแน่คะ

    ปรากฏการณ์ หลาย ๆ เรื่อง ประสบกับคนอื่น ๆ ทั้งห่างตัว ใกล้ตัว เรา .... เราไม่เห็นจะต้องปล่อย ก็ เฉย ๆ ได้ และไม่คิดตั้งคำถาม ว่า "ทำไมถึงต้องเป็นเขา"

     ทีมันเกิดกะเรา .... มันเฉยไม่ได้ ตั้งคำถามวุ่นวาย ว่า "ทำไมถึงต้องเป็นเรา"

   .... น่าจะตั้งคำถามใหม่ ว่า "ทำไมจึงเกิดขึ้น" แล้ว ....

      ที่เกิดทุกข์ และวุ่นวาย เป็นเพราะ "ปรากฎการณ์" หรือ "จิตเราปรุง"

:confused: :confused:

ถือไว้มันก็หนัก แถมบางทียังทิ่มมืออีก สู้ปล่อยมันและวางไว้ดีกว่านะค่ะ

ถือไว้ทำไมให้มันหนัก ปล่อยวางเสียบ้างครับคนเรา

สุขกับทุกข์เป็นของคู่กันสลับกันไปสลับกันมาอย่าไปยึดติด :bye:

:lonly: :lonly: