ไก่น้องโฟกัส

สัตว์เลี้ยงแสนรักของน้องโฟกัส (เป็นภาพเก่าเมื่อปีที่แล้ว )

พอดีมี สมช.ถามว่าทำไมไม่ยอมให้น้องโฟกัสเลี้ยงสัตว์ เพราะอะไร

บล็อกนี้อาจจะเป็นคำตอบที่ดีก็ได้นะครับ

เจ้าไก่ตัวนี้ชื่อว่า "ติ๊ก" ไม่ได้เป็นไก่พันธุ์พิเศษอะไรตรงไหนนะครับ

เป็นไก่บ้าน ๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น....ชื่อน้องโฟกัสเป็นคนตั้งให้นะครับ..

เวลาเรียกไก่ก็จะเรียกว่า ติ๊ก ๆๆๆๆๆ เจ้าไก่ตัวนี้ก็จะรีบวิ่งมาหาเจ้าของ

ภาพไม่ค่อยชัดใช้โทรศัพท์มือถือถ่าย...ตาของน้องโฟกัสได้มาจากนา 4 ตัว

เลี้ยงไปเลี้ยงมาเหลือ 1 ตัว ก็เจ้าติ๊กนี่แหละครับทนที่สุด ดูเอานะครับว่าสนิทกันขนาดไหน

เจ้าของนอน  ก็นอนด้วย..หลับทั้งคนและไก่

อีกภาพดูเอาแล้วกันครับเลี้ยงจนเสียไก่เลยครับ

เอาเข้าไปไก่กับบาร์บี้...555...ภาพนี้โฟกัสถ่ายเองครับ

เป็นสมาชิกเพิ่มมาอีกตัว  ในครอบครัว..

บังคับให้พ่อถ่ายรูปให้ไก่  พ่อถ่ายรูปให้ติ๊กหน่อยพ่อ...รักกันแค่ไหนดูเอาแล้วกันครับ

เดินตามก้นกันต้อย ๆ เรียกก็วิ่งมา เห็นเจ้าของเลิกเรียนได้ยินเสียงน้องโฟกัสมันก็จะรีบวิ่ง

มาหา

เลี้ยงจนโต..เป็นหนุ่ม..คิดว่ารอดแน่ ๆ ...

รักกันมาก ๆ ไม่อยากจะบรรยาย

กินข้าวเหมือนไก่ไม่เป็น  ชอบขนมจีน ผัดหมี่ ไข่ดาว

นอนเหมือนไก่ก็ไม่เป็นอีกต้องเอานอนในลังทุกวัน

และแล้วเมื่อมีสัตว์เลี้ยงก็เป็นภาระที่ทั้งพ่อและแม่ต้องช่วยดูแลเด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ

ให้รับผิดชอบก็ได้ตามประสา  และแล้วช่วงสุดท้ายของชีวิตของไก่แสนรักตัวนี้ก็มาถึงเมื่อ

ทั้งครอบครัวไม่อยู่บ้านต้องฝากให้คนอื่น ดูแลให้ 1 อาทิตย์  กลับมามันก็เริ่มป่วยรักษายัง

ไงก็ไม่หาย  และสุดท้ายมันก็ตายในอ้อมกอดของพ่อ  ที่ไม่ยอมให้ลูกอุ้มมันเพราะกลัวว่า

เชื้อโรคจะติดลูก  น้องโฟกัสร้องไห้น่าสงสารมาก ๆ พ่อก็เลยใช้วิธีเอาผ้ามาห่อร่างอันไร้ลม

หายใจของเจ้าติ๊กแล้วขุดหลุมฝังขณะที่จะฝังน้องโฟกัส  ยังพูดว่า "พ่ออย่าเอาดินถมมัน

เดี๋ยวติ๊กมันหายใจไม่ออก"  คำนั้นยังก้องในหูผมมาจนทุกวันนี้ น้ำตาแทบกลั้นไว้ไม่อยู่ที่

เห็นลูกสาวร้องไห้   แล้วเช้าวันรุ่งขึ้นน้องโฟกัสตื่นแต่เช้าแล้วก็บอกว่าจะไปทำบุญให้ไก่ให้

พ่อทำกับข้าวให้หนูหน่อย  "เอาไข่ดาว กับผัดหมี่นะพ่อ ติ๊กมันชอบ" แล้วก็หิ้วตระกร้าใบ

น้อยพร้อมกับข้าวไปวัดกับยาย..

คนที่ไปวัด....ถามว่า มาวัดกับยายเหรอ

น้องโฟกัส....ตอบว่า  หนูมาทำบุญให้ติ๊ก 

คนที่ไปวัด....ถามว่า  ติ๊กเป็นใครเหรอ

น้องโฟกัส....ตอบกลับไปว่า  "ติ๊ก"เป็นไก่ของน้องโฟกัส 

คนที่ไปวัด.....เหล่านั้นหัวเราะ

แต่น้องโฟกัส.....น้ำตาซึมครับ...แล้วก็ร้องไห้

นี่แหละเหตุผลที่จะไม่ยอมให้เลี้ยงสัตว์อีกแล้ว....เมื่อเลี้ยงก็รักมีความผูกพันธ์

สงสารลูกครับ...และเป็นภาระคนอื่นเวลาเราไม่อยู่ไม่ได้ดูแลครับ....

เปิดรูปพวกนี้ทีไรน้องโฟกัสน้ำตาซึมทุกครั้งครับ...ที่จริงมีคลิบวีดีโอ ด้วยครับแต่ลงไม่เป็น

ครับ...เขียนบล็อกนี้เศร้าจริง ๆครับ...

.......ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง.......