หมอน

ผมนอนกรน แต่หมอนแบบนี้ ทำให้ผมไม่กรน ซึ่งจริงๆแล้ว ตอนที่ผมนอนแล้ว กรน หรือหลับแล้ว ไม่กรน ตัวผมเองนั้นไม่ทราบ แต่มีวันหนึ่ง ลูกมาบอกว่า สงสัยพ่อนอนไม่ค่อยหลับ ผมก็ถามว่า แล้วลูกรู้ไงว่าพ่อนอนไม่หลับ ลูกบอกว่า เดี๋ยวนี้ ไม่ได้ยินเสียงกรน ผมก็เลยโมเมเอาว่า ผมนอนไม่กรน ครับ

ใหม่ๆก็หอมคล้ายๆกลิ่นฟาง ครับ แต่นานๆไปก็ยุบ ต้องเพิ่มลงไปอีก เส้นใยที่ฟูๆ ก็หักเป็นท่อนเล็กๆ ดังนั้น ผ้าที่ใช้ทำหมอนต้องหนาหน่อย และปิดให้มิดชิด เพราะเศษฟางอาจจะหลุดร่วงออกมาจากหมอนได้ครับ สำหรับใยต้นกล้าข้าวสาลี หาไม่ได้ ก็ลองไปขอต้นกล้าข้าว จากชาวนา มาตากให้แห้งแล้วตัดเป็นท่อนเล็กๆ คงใช้ทดแทนได้ครับ

แต่แรกเคยเห็น หมอนที่ปลอกเป็นสาดจูด จำไม่ได้ว่าข้างในยัดด้วยอะไร

ต้นส้มกับเมล็ดข้าว  ฝากไว้ก่อน วันไหนผ่านมาหาต้นไม้ที่ป่ายอม แล้วจะแวะมาเอาครับ

          เห็นซือตี๋ใน FB ซึ่งผมเล่นไม่ค่อยเป้น ส่วนใหญ่ ถ้าอยู่สวน จะเข้า บ้านสวนฯตอนค่ำๆ สัก 1 ทุ่มหรือสองทุ่ม กลางวันบางวันก็ได้เข้า บางวันก็นอนกลางวัน ตามประสาคนแก่

          หมอนข้าวเปลือกญี่ปุ่นก็เคยซื้อมาหนุนนอนแล้ว หมอนหลอดกาแฟก็ทำแล้ว ใช้แล้ว หมอนต้นกล้าข้าวสาลีก็ทำหนุนนอนมาแล้วทั้งสองแบบ

          วันก่อนเก็บเปลือกถั่วเขียวเอามาตาก ไว้ทำหมอนอีก แต่ยังไม่สำเร็จ เพราะต้องเลือกเมล็ดถั่วออกจากเปลือกอีก (แต่แม่ค้าถั่วงอกบอกว่า กองไว้สักพัก เดี๋ยวก็จะมีผู้ช่วยมาเลือกเมล็ดถั่วให้ = นกพิลาบ เขาจะมาเลือกกินแต่เมล็ดถั่ว เหลือแต่เปลือกไว้ให้เรา)

          ธรรมชาติ ช่างสร้างสรร อะไรไว้หลายอย่าง งานบางอย่างเราไม่ต้องทำเอง ให้ธรรมชาติเขาทำให้ เลี้ยงหมูหลุมเอาปุ๋ย เลี้ยงวัวในสวนยาง สวนปาล์ม ฯลฯ ทำได้เองทั้งหมด ก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปกองไว้ตรงไหนอีก