วิถีที่ซ่อนในชุมชนเมือง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

บ้านที่อยู่ปัจจุบันนี้อยู่ติดถนนใหญ่ (สาย 41) เป็นชุมชนเมืองแล้ว อยู่ใกล้ตลาด มีธนาคาร ไปรษณีย์ ร้านสะดวกซื้อ 24 ชม. ร้านอาหารอีกเยอะแยะ เปิดรองรับนักศึกษา ม.ทักษิณ ทั้งวิทยาลัยเทคนิค ใกล้โรงพยาบาล ดูแล้วก็เป็นชุมชนเมืองแล้ว

ย้อนกลับมาดูตัวเองบ้าง ตั้งแต่ปลูกผักกินเอง ก็ไม่ต้องไปตลาดทุกวัน ตอนนี้ไปตลาดก็จะซื้อหมู ปลา และก็ผลไม้เท่านั้น ทำกับข้าวกินเอง ไม่เป็นแม่บ้านแกงถุงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ดีนะ ที่บ้านติดคลอง น้ำมีตลอดปีเลย ตอนนี้ก็ใช้เครื่องสูบน้ำสูบน้ำจากคลองรดผักอยู่

ไซที่ดักไว้ ไม่ต้องใส่อะไร เรียกว่าดักไซแห้ง ซื้อมาราคา 100 บาท ดูซิว่ากี่วันจะคืนทุน

ป่าสาคู วันไหนอยากกินขนมจากก็ทำได้

นี่ไง วันนี้ได้ปลาช่อน 1 ตัว ตอนนี้แม่บอกว่าโลละ 120 บาท ตัวนี้ราคา 30 บาท น่าจะได้

นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ไม่ได้ทำปลาเองเลย

ได้แค่นี้

ผัดเผ็ดปลาช่อน ใส่โหระพา

"ขอให้มีความสุขกับชีวิตที่พอเพียงคะ"

ความเห็น

:good-job: :good-job: :good-job: :good-job:

วิถีคนเมืองหรือวิถีคนชนบท คงไม่แตกต่างกันหากเราสามารถจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์ในการบริโภค สิ่งที่แตกต่างคงเป็นเรื่องของวัตถุนิยมและกระแสสังคม และทั้งหมดก็อยู่ที่ใจของเรา ถ้ามีทรัพยากรพร้อมไม่หลงกระแส ชีวิตของคนเมืองก็ไม่ต่างจากวิถีชนบท ดีจังที่สาวภูธรไม่ลื่นไหลไปตามกระแส

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

เห็นด้วยเลยคะ :cheer2: :cheer2: :cheer2:

มาเจอผัดเผ็ดปลาช่อนยามนี้ จะทำยังไงล่ะเนี่ย :nonono:

คงต้องกินน้ำไปก่อน :crying2:

ประหยัดใด้เยอะเลยนะครับดีจริงๆครับ :uhuhuh:

อ่าน

ได้กินปลาสด ๆ ก็ดีคะ :embarrassed:

ขยายตวามคิด ขยายเครือข่ายนะ อยากได้อะไรที่ไม่มี บอกได้

Laughing สงสัยติดอยู่นาน ปลาช่อนพุงแห้งแล้ว...ป่าจากสาคูปลาไหลกะน่ายัง

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ท้องแห้ง ไม่แห้งได้ยังไงยังไว้เกือบ 2 วัน กว่าจะได้แกง

ส่วนปลาไหลก็น่าจะมี เดี๋ยวต้องหาที่ดักปลาไหลมาวางไว้บ้างแล้ว นึกถึงปลาไหลใส่ชะพลู ชะพลูไม่ค่อยงามเลย เดี๋ยวว่าจะรื้อปลูกใหม่ซะที :bye: :bye:

ปลาช่อนผักน่ากินมากค่ะ

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ

หน้า