กลับมาเล่านิทานแล้วขอลาต่อ

ช่วงนี้ยังยุ่ง ๆ ขอเข้ามาเล่านิทานให้หายคิดถึง ผมก็เคยเป็นอย่างในนิทาน

                             หมาห้าร้อยชาติ

    .........จะขอเล่านิทานแต่กาลก่อน          อดีตย้อนหลายหมื่นปีที่ผ่านผัน

(อยาก)เป็นอะไรขอได้ดังใจพลัน              ขอได้วันละครั้งดังต้องการ

เทวดาผู้อารีมีนิ้วเพชร                            นิ้วนี้เด็ดเสกเปลี่ยนเวียนสังขาร

ช่วยแก้ไขผู้ที่ทุกข์ทรมาน                       ให้พ้นผ่านช่วงเลวร้ายได้อย่างดี

ในกาลนั้นยังมีหมาตัวผู้                          นอนหลับอยู่ได้ร่มไม้อย่างสุขี

เกิดมีลมพัดแรงมาทันที                          ทำให้มีฝุ่นผงมาเข้าตา

มันจึงได้เอ่ยถามตามสงสัย                      เรื่องอะไรเจ้าจึงมาแกล้งข้า

ขอโทษด้วยข้าไม่ได้เจตนา                     ข้าพัดตามประสาของข้าไป

เจ้าเป็นลมอย่ามาคิดอวดเก่ง                    ตัวเจ้าเองมันจะเก่งสักแต่ไหน

ข้าจะเป็นลมเหมือนเจ้าให้รู้ไป                  ว่าตัวใครจะเก่งกว่ามาคอยดู

                มันจึงไปร้องขอต่อเทวดา       ตัวข้าเกิดเป็นหมาน่าอดสู

อยากเป็นลมสักครั้งคงน่าดู                      ขอท่านผู้มีฤทธาช่วยข้าที

(เทวดา)...เจ้าอยากเปลี่ยนแปลงร่างก็ไม่ว่า   เจ้าจงเปลี่ยนจากร่างหมาบัดเดี๋ยวนี้

แล้วจงกลายเป็นลมในทันที                      ด้วยนิ้วชี้ศักดิ์สิทธิ์มีฤทธา

                เมื่อเจ้าหมาได้เป็นลมสมใจนึก    มันรู้สึกอวดเก่งเสียนักหนา

ตรงเข้าพัดทุกอย่างในพารา                       ที่ขวางหน้ามันพัดกระจัดกระจาย

ปลวกขี้หมาลูกหนึ่งซึ่งขวางอยู่                     มันนึกดูอยากพัดไปให้เลือนหาย

มันพัดจนทุกสิ่งพังวอดวาย                      ปลวกสบายไม่สะเทือนเหมือนอื่นใด

     ...เจ้าจอมปลวกนี้ช่างแข็งแกร่งชะมัด     เมื่อข้าพัดมันยังไม่หวั่นไหว

สงสัยปลวกนี้มันจะเก่งกว่าใคร                  ข้าจนใจจะทำร้ายทำลายมัน

ถ้าข้าได้เป็นปลวกนี้คงดีแน่                    ต้องรีบแก้ไขร่างดังใจฝัน

รีบไปหาเทวดาในเร็วพลัน                     เพื่อเปลี่ยนผันร่างกายดังหมายใจ

โอ้ท่านเทวดาผู้สักสิทธิ์                      ขอใช้ฤทธิ์เปลี่ยนร่างข้าอีกได้ไหม

ข้าเป็นลมมีฤทธิ์เดชไม่ถึงใจ               เพราะข้าไม่สามารถพัดปลวกพัง

ข้าคิดว่าปลวกคงแข็งแรงกว่า               โปรดช่วยข้าเป็นปลาวกใหญ่ไม่อำพราง

(เทวดา)ข้าจะช่วยให้เจ้าเป็นเช่นใจคิด        ขอเจ้าจงทำจิตนั้นให้ว่าง

จงไปเป็นจอมปลวกอยู่กลางทาง        คอยขัดขวางใครผ่านมาอย่าเกรงกลัว

                เมื่อมันเป็นปลวกสมอารมณ์หมาย         มันก็อยู่สุขสบายไม่ปวดหัว

จะลมฝนพัดมาฟ้ามืดมัว                      มันไม่กลัวหรือเดือดร้อนเหมือนก่อนมา

จะโดนลมพัดผ่านนานแค่ไหน             มันก็ไม่เดือดร้อนเหมือนตอนเป็นหมา

แม้โดนแดดโลมไล้ทั่วกายา              มันก็ยังสง่าอยู่กลางทาง

จนกระทั่งมีควายกายใหญ่ยิ่ง             ชอบทำลายทุกสิ่งที่กีดขวาง

เห็นจอมปลวกตั้งเด่นอยู่กลางทาง           มันเยื้องย่างเข้าใกล้ในทันที

มันใช้เขาที่แข็งแกร่งเต็มแรงขวิด          ปลวกนั้นไม่มีสิทธิ์จะถอยหนี

ควายมันขวิดจนไม่เหลือเป็นชิ้นดี         ปลวกป่นปี้เพราะฤทธิ์ควายทำลายลง

มันจึงเข้าไปหา เทวดาอีกครั้ง                ข้าเกือบพังทลายเป็นปุ๋ยผง

ข้าเป็นปลวกคิดว่าจะมั่นคง                   กลับพังลงเพราะควายอับอายจริง

ข้าไม่อยากเป็นปลวกอีกแล้วท่าน         ช่วยบันดาลให้ข้าอีกสักสิ่ง

ข้าคิดว่าเป็นควายคงดีจริง                    ควายดียิ่งเพราะเป็นสัตว์ที่อดทน

(เทวดา)...เจ้าจะเป็นอะไรเอาให้แน่      ข้าช่วยแก้ให้เจ้าได้อีกสองหน

แต่ตอนนี้ข้าจะร่ายเวทย์มนต์                 ในบัดดลจงเป็นควายไปทันที

                เมื่อมันได้เป็นควายสุดร้ายกาจ      ความสามารถมากล้นจนสุขี

อะไรขวางมันใช้เขาเข้าราวี               จนไม่มีใครกล้ามาต่อกร

มันทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า                ทั้งต้นไม้ต้นหญ้ามันขวิดถอน

สัตว์น้องใหญ่ไม่กล้ามาราญรอน           ไม่เดือดร้อนเพราะเป็นควายสบายนาน

                ในตอนนั้นได้มีหมาท่าทางหิว    วิ่งตัวปลิวมุ่งมาหาอาหาร

มองเห็นควายนอนขวางหน้า น่ารำคาญ          นึกอยากทานเนื้อควายให้เปรมปรีด์

ควายคิดว่าตัวเองนั้นเก่งกล้า                      เมื่อเจอหมามันไล่ขวิดไม่คิดหนี

หมาว่องไวกระโดดหลบในทันที                  แล้ววิ่งรี่เข้าหากัดขาควาย

ควายพยายามไล่ขวิดพิชิตหมา                   แต่มันช้าทำอะไรไม่สมหมาย

โดนหมากัดเจ็บระบมทั่วทั้งกาย                  จึงไม่อยากเป็นควายอีกต่อไป

มันจึงไปร้องขอต่อเทวดา                    ให้ข้ากลายเป็นหมาจะได้ไหม

เทวดาโมโหเป็นฟืนไฟ                       เจ้าทำไมไม่พอใจในเอง

เจ้านั้นเคยเป็นหมามานานนัก              กลับทึกทักเอาว่าลมนั้นเก่ง

พอเป็นลมไม่นานพาลกลัวเกรง            กลัวเจ้าปลวกที่อวดเบ่งอยู่กลางทาง

เมื่อเจ้าขอเป็นปลวกข้าก็ให้                  เจ้าทำไมกลับกลัวควายทำลายล่าง

ขอเป็นควายข้าก็ให้ไม่อำพราง            กลับครวญครางขอเป็นหมาน่าอ่อนใจ

ข้าจะให้เจ้าเป็นหมาห้าร้อนชาติ       ไม่สามารถเปลี่ยนร่างเป็นอื่นได้

จนเป็นหมาจนกว่าจะตายไป           จะเกิดใหม่กี่ครั้งยังเหมือนเดิม   

นิทานจบแล้วขอลาต่ออีกสักพักครับ