มาส่งการบ้านคุณแก้ว, พี่เสิน, ป้าเล็ก, พี่แจ้ว

คิดอยู่นานว่าจะเอามาประจานดีใหมน้อ... ขอตั้งหลักทานแก้วมังกรก่อนนะ

ขอทานผลไม้ให้ใจเย็นๆก่อนนะ พ่อแม่ พี่น้อง แก้วมังกรลูกนี้ไปซื้อเขามาจ้า $9.00 US. ที่ปลูกไว้ยังไม่โตพอที่จะได้กิน ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ใหน ที่ปลูกไว้ก็สีชมพูจ้า แต่จะหวานหรือเปล่านั้น ต้องมาลุ้นต่อไป

มาดูแตงไทยพี่เสินกันดีกว่าค่ะ ขอส่งการบ้านเลยนะค่ะคุณครู ปลูกตั้งแต่กลับมาจากเมืองไทยเลยค่ะ มาถึงก็ไม่รอช้าเอาเมล็ดลงถุงเลย และจนป่านนี้ เพิ่งได้แค่นี้เองจ้าคุณพี่

อันนี้ลูกแรกจ้า เป็นห่วงเหลือเกินว่า จะไม่รอดปากกระรอก เพราะกระรอกมาเฝ้าทุกวันเลย กัดไปทั่ว กัดทุกอย่าง ขุดหลุม แหวกธรณีหาพระแสงด้ามยาวอะไรของมันก็ไม่รู้

อันนี้อีกลูกนึงจ้า ไกล้จะได้ชิมรสแล้ว ว่าจะแตงไทย หรือ แตงฝรั่ง

นี่ก็อีกลูกนึง กลัวว่า สัตว์ป่าจะมาขโมยเอาไปกินตอนกลางคืนก็ปานนั้น กลางวันก็อีกา กับกระรอก นี่ยังไม่สุกนะ ถ้าสุกแล้วกลิ่นหอมโชยไปถึงใหนๆ รับรองว่าเอเลี่ยนมันจะแห่กันมาอีก ทั้งกลางวันและกลางคืน

อันนี้มะเขือกินใบป้าเล็ก เพาะไปเป็นสิบเม็ด งอกมาสองต้น โดนหอยทากกินแล้ว เหลือต้นเดียว แต่นี่ก็เกือบไม่รอดปากนกระจิบ โดนมันจิกใบแหว่งเลยหน่อยนึง...

อันนี้"ฟักข้าว" ค่ะฟักข้าว โห่เฮ้ว...ดีใจจนกลั้นไม่อยู่ ร้องกรี๊ดอยู่คนเดียวในสวน จนน้องหมาตกใจ รีบวิ่งมาดู นึกว่าเป็นอะไร

ดูอีกสักภาพเด้อ...ต้องขออภัยพี่แจ้ว กับคุณแก้วนะค่ะ เพราะลืมติดชื่อคุณครู ไม่รู้ว่าของใคร แต่ได้มาจากสองท่านนี้ เพาะไป 5เม็ด แต่งอกมาต้นเดียวเองจ้าาาา... แค่นี้ก็ลุ้นใจจะขาดอยู่แล้ว กว่ามันจะคลอดได้ เล่นเอาใจฝ่อ...แถมยังไม่รู้อีกต่างหากว่า ผู้หญิงหรือผู้ชาย ตุ๊ด แต๋ว หรือว่า กระเทย...ฮื้อ... คุณครูพอจะจำหน้าตามันได้ใหมค่ะ ว่าของใคร? ฮ่าๆๆ

อันนี้ต้นแคของพี่เสิน ไม่รู้ว่าสีอะไร จิ๊กมาจากบ้านป้าเล็กตอนไปอุบล สองเดือนกว่าแล้ว ได้เท่านี้เอง ไม่โตไปใหนเลย สงสัยจะไม่รอดหนาวตายแง๋แก๋...ม่องเท่งแน่นอน

ดูแล้วมึน มากินแกงไตปลาดีกว่าจ้า...กำลังเดือดเลยร้อนๆ ไปตักข้าวมารอได้เลย หิ้วผักมาเองด้วยนะ ที่นี่มีแต่ไม่ให้กินอ่ะ เปลือง...

กินเสร็จแล้วมาล้างปากกันด้วย โยเกิร์ต โรยหน้าด้วยผลไม้ แก้วมังกร...หวานเย็น ชื่นใจ (ที่เห็นนี่คือโยเกิร์ตแช่แข็ง) พวกฝรั่งเขาเรียก "Frozen Yogurt" ไม่มีไขมันเลว ไม่มีคอเลสเตอรอล ดีกว่ากินไอศครีม เหมาะกับคนที่มีปัญหาเรื่องคอเลสเตอรอลสูง (อย่างเราเป็นต้น)

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ที่แบ่งปันพื้นที่น้อย ๆ