จงสอนลูกหลาน..ให้รู้จักการกินทิ้งกินขว้าง..

เขียนโดย นายลำใย ศรีษะแก้ว เมื่อ 2 สิงหาคม, 2011 - 22:47

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

ตั้งแต่จำความได้เวลาไปสวนไปนากับพ่อแม่..ก่อนการกินข้าวทุกครั้งพ่อหรือแม่จะเอาคำข้าวหนึ่งคำ..วางไว้ที่ไดที่หนึ่งแล้วกล่าวเชิญเทวดา..เจ้าที่เจ้าทางมากินข้าว..แล้วจึงลงมือกินข้าวได้..ผมสงสัยมาตลอดถามพ่อก็ตอบได้แค่ว่า.."ปู่ย่าพาเฮ็ดมา"..โตขึ้นจึงรู้ว่าพ่อสอนให้รู้จักเสียสละแบ่งปันให้คนอื่นๆ..อย่างน้อยที่สุดข้าวก็เป็นอาหารให้มด.หรือนก.เอาไปเลี้ยงลูก..เป็นการแบ่งปันอาหารในส่วนน้อยแต่เยอะสำหรับเพือนร่วมโลกตัวเล็กๆ..

ให้นก..มด..ไปหนึ่งคำผมยังมีเหลือเป็นกระติ๊บ..กินได้อิ่มจนล้นไปถึง.คอ.ตับ.ปอด.หัวใจ.กะเพาะอาหาร..แหะๆ..กินจนเหนื่อยก็ไม่หมดครับกระติ๊บขนาดนี้..อิอิอิ..

ต้นไม้ใบพืชทุกชนิด..พ่อสอนให้เอาไปทิ้งในที่เดียวกัน..ผมเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อแม่ก็ทำตามพ่อสอนกองๆรวมกัน..รวมทั้งเม็ด.เปลือกเงาะ.ลำไย.เศษเปลือกสัปรด..ทุกอย่างที่ย่อยสลายได้ทิ้งๆใว้ด้วยกัน..เคยถามพ่อ."บ่เอาถงพลาสติกนำบ่"..พ่อส่ายหัวมองด้วยสายตาที่อยากเอ็นดูสักป้าป..ก่อนจะตอบ"..คือปึกแท้พลาสติกมันบ่เปื่อยสิเอาไปเฮ็ดหยังได่"...เอ่อ..นั่นดิปึกจริงๆเลยผม..

ผลพลอยได้ของการทิ้งๆขว้างๆ..ได้หน่อสัปรด..เบี้ยเงาะ..ปุ๋ยหมัก..กำจัดเศษขยะ..ต้นเงาะปลูกยากปลูกเย็นนัก..พอทิ้งเอาไว้กลัวตายเลยรีบงอกเชียว..หึหึ..ให้มันรู้ซะม้่ง..ที่สำคัญไม่ต้องซื้อปลูก 10 รอด 1 ก็ไม่เป็นไร..ฮ่าาาาาาาาาา..ฮิ้วววววววว..เพาะพันธุ์แบบสไตล์ลำใย..

ผลพลอยได้จากการทิ้งๆขว้างๆ..เบี้ยเงาะที่ผ่านการคัดสรรจากกองปุ๋ยหมัก..ให้ออกมาสู่โลกภายนอกแต่จะรอดหรือไม่..นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง..อิอิอิ..

หนึ่งในผลงานการกินแบบทิ้งๆขว้างๆ..มีเม็ดแตงกวาที่แก่จัด..เม็ดฝร้่ง..เม็ดมะม่วง..ทั้งหมดนี้แม่ค้าในตลาดทิ้งแล้ว..แต่ผมไปคุ้ยๆมา..เอ้ย..ไปขอมา..แหะๆๆ..ได้มาฟรี..ไม่เสียค่าซองแสตมป์.ไม่ต้องลุ้นอะไรทั้งสิ้นขอมาดื้อๆเลยครับพี่น้อง..ฮ่าาาาาา..ฮิ้ววววววว..

ช่วงนี้เห็ดออกมาเยอะ..แต่ไม่เห็นชาวบ้านมาเก็บสงสัยคงยุ่งๆอยู่กับธุรกิจทำนา..เลยไม่ค่อยมีเวลา..ส่วนผมก็ไม่เก็บเพราะ..คิดว่าชาวบ้านที่นอนนา..คงหาอาหารลำบาก..ปล่อยๆให้ชาวบ้านแถวนั้นเก็บดีกว่า..อิอิอิ..