6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
เป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงมา 6 เดือน กับ 2 วัน แล้วมาหวนย้อนมองภาพสิ่งที่ตนเองได้ทำไปนั้นมีหลาย ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงไปในแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงที่ตนเองเคยวาดฝันไว้ในความคิดมานานจากภาพในความคิดและจินตนาการ กลายเป็นรูปธรรมและความจริงเริ่มมีให้เห็นจากการลงมือทำของครอบครัวเล็ก ๆ ของผมกับ 3 แรง ที่มีให้กันโดยตลอดจึงก้าวมาถึงวันนี้ครับ ไปดูกันครับว่ามีอะไรบ้างที่ผมได้ทำลงไปบ้างนี้คือบทสรุปของครึ่งปีแรก กับสิ่งที่วาดฝันไว้ครับ....
พื้นที่ประมาณ 13 ไร่ ปลูกยางพารา 11 ไร่ ผมเหลือไว้ 2 ไร่เพื่อทำโครงการในฝัน เศรษฐกิจพอเพียง....
สระที่แสนรก เก็บน้ำไม่อยู่ทั้งที่ทำการขุดมา 2 ครั้ง ภาพเมื่อวันที่ 15 เม.ย. 54
จัดการขุดลอกเสริมขอบสระใหญ่ใหญ่ขึ้น หมดงบประมาณไป 2 หมื่นกว่าบาท ภาพ 18 เม.ย.54
จอบแรกที่ขุดปลูก คือตะไคร้ และกล้วยหอม ได้แม่กับลูกไปช่วยตลอด ภาพวันที่ 20 เม.ย.54
ปลูกกล้วยหอม กล้วยมือนาง กล้วยไข่เพิ่ม..ภาพวันที่ 25 เม.ย.54
ปลูกเผือกปลูกมัน..ได้ผู้ช่วย 2 คนเช่นเคย....ภาพ 8 พ.ค 54
ปลูกผักบุ้งจีน..จนค่ำมืด..ก็ทำมาแล้ว...14 พ.ค. 54
ปลูกหญ้าแฝกกันดินพัง...16 พ.ค. 54
ทำการบ้าน คุณครูแก้ว ปลูก มะรุม แคขาว น้ำในสระยังน้อยลำบากมาก ๆ ก็ต้องทำ
ภาพ 18 พ.ค 54
ฝนมาน้ำในสระเริ่มมีเพิ่มขึ้นทำค้างผักที่ขอบสระ 22 พ.ค. 54
เมื่อก่อนเป็นหัวหน้าเด็กแนวเล่นบาสทุกวัน เดี๋ยวนี้เลิกเลยครับเวลาทั้งหมดไปทำสวนแทน
ซื้อไม้ผลมาปลูกเพิ่มเติม..อยากกินอะไรปลูก ๆ ครับ 26 พ.ค.54
ไปถากหญ้า พริก มะเขือ ตะไคร้ และผักอื่น ๆ ครับ..16 มิ.ย.54
จบ ป.ตรี คบ.ช่าง มาทำอาชีพถ่ายถาพ (โฟกัสดิจิตอล) ร้านถ่ายรูปเล็ก ๆ อยู่อำเภอบ้านนอก พ่อแม่ผม ไม่ได้ทำไร่-ทำนา พ่อผมเป็นข้าราชการทหาร ส่วนแม่ผมท่านเป็นแม่ค้า ถึงพื้นฐานผมจะไม่ได้มาจากลูกชาวไร่ ชาวนา โดยกำเนิดก็ตาม แต่ชีวิตที่ผ่านมาตั้งแต่เล็กจนโต ก็ชอบอาชีพและวิถีชีวิตแบบเกษตรกรมาก ๆ แม้จะอยากเรียนเกษตร แต่ดันไปเรียนช่างจนจบ ปริญญาตรี ชอบถ่ายภาพดันไม่ได้เรียน แต่ก็ได้ทำอาชีฟถ่ายภาพจนถึงปัจจุบัน การเรียนที่ผ่านมาเป็นการเรียนรู้ในห้องเรียน แต่ชีวิตของผมผ่านการเรียนด้วยประสบการณ์ชีวิตที่มีมาอย่างมากมาย แม้จะไม่ได้ไปใช้ชีวิตในเมือง หรือใน กทม. อย่างหลาย ๆ ท่าน ก็ตาม แต่การทำเกษตรนั้นเป็นสิ่งที่ผมวิ่งเข้าหาโดยตลอด แม้แต่น้องสาว 2 คนของผมก็ไม่เคยแม้จะลงโคลนเพื่อดำนา แต่ต่างจากผมที่ชอบ และลุยเพื่อศึกษาและเรียนรู้วิธีชีวิตแบบนี้อยู่เสมอ ๆ
การที่เคยอยู่ในตัวเมือง เรียนในเมือง ใช้ชีวิตในเมืองมาตลอดชีวิต จนอายุ 24 ปีก็ได้มาอยู่บ้านนอกแล้วเกิดความรักในวิถีชีวิตแบบนี้มาก ๆ ซึ่งเมื่อก่อนใคร ๆ เขาก็ว่าจะอยู่ได้อย่างไร แต่ผมกลับไม่สนใจตั่งหน้าทำงานจนเก็บเงินซื้อที่ดินผืนนี้เป็นของตนเอง แม้จะเป็นการยากที่จะทำในสิ่งที่รัก (เกษตร) เพราะเห็นผลช้ามาก ๆ แต่สิ่งหนึ่งก็เป็นบทเรียนที่หาจากที่ใดไม่ได้ก็คือ การลงมือทำ อยากินอะไรก็ปลูก ผลที่ได้ก็คือบล็อกที่ผมนำเสนอให้หลาย ๆ ท่านได้เห็น นี้อาจจะเป็นก้าวแรกของชีวิตที่จะทำการเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่แต่เมื่อเรามีพื้นฐานของชีวิตที่มั่นคง ทั้งร้านถ่ายรูป สวนยางพารา นาข้าว พื้นที่ 2 ไร่ ที่จะทำเกษตรแบบพอเพียง อยู่แล้วผมก็หวังว่าการเดินทางสายนี้ของผมซึ่งมันอาจจะสุดล้มไปบ้าง ก็ไม่อาจทำให้ผมกระทบกระเทือนได้มากนัก
การที่หลาย ๆ คนวัดความมั่งมี ร่ำรวย ด้วยทรัพย์สินเงินทอง ฐานะทางสังคม ซึ่งต่างจากผมซึ่งไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านี้มากมายนัก ทุก ๆ วันก็จะใช้ชีวิตง่าย ๆ เสื้อยืดมือสอง 3 ตัวร้อย กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ซึ่งใส่แบบนี้ทุกวันจนเคยชิน กินอยู่ง่าย ๆ ไม่มีอะไรมากมาย รู้จักคนเยอะมากส่วนมากในนาม กรรมการกองทุนที่รับจ้างทำบัญชีของ 25 หมู่บ้านในอำเภอนายูง รู้จักในนามช่างศิษฐ์ ช่างถ่ายรูป ในร้านเล็ก ๆ ของอำเภอนายูงซึ่งหลาย ๆ คนอาจคิดว่าผมมีพื้นฐานมาจาก ชาวนา เปล่าเลยครับ..การทำนา ทำสวน ทำไร่ เป็นสิ่งที่ยากมาก ๆ สำหรับผมแตกต่างจาก แฟนผมที่เขาเคยทำมาก่อนผม แต่นั้นใช้สิ่งสำคัญไม่ เมื่อคนเราก็มี 2 มือ เหมือน ๆ กันทำไมจะทำไม่ได้ 6 เดือนกับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ใผ่ฝันมานานก็เริ่มเป็นผลขึ้นมาบ้าง การทำเพื่อให้มีกินมันง่ายกว่าเราซื้อกินมากมายนัก สามารถตอบคำถามตนเองได้ว่า เราเกิดมาเอาอะไรไปได้บ้าง เรากินอะไรเข้าไปเราก็ได้อย่างนั้น สารพิษในอาหารที่เรากินทุก ๆ วันมันก็บันทอนสุขภาพเราไปทุกวันเช่นกัน
ปลูกทุกอย่างที่อยากกิน แม้จะช้า แต่ก็มีความมั่นคงทางด้านอาหารให้กับครอบครัว นี่ต่างหากคือความมั่นคงในชีวิต การพาแม่กับลูกทำในสิ่งต่าง ก็เป็นการสอนเขาทั้งสองคนไปในตัว ซึ่งความมั่นคงในครอบครัวของผมก็คงแข็งแกร่งขึ้นสักวันในเวลาอันใกล้นี้ครับ....
"ทำที่ละนิด.......ดีกว่าคิดที่จะทำ" กิจกรรมทั้งหมดที่เห็นในบล็อก จำนวน 170 กว่าบล็อกนั้นผมใช้เวลาก่อนค่ำประมาณ 2 -3 ชั่วโมงครับ...มันอยู่ที่เราจะลงมือที่จะทำหรือเปล่าแค่นั้นเองครับ...
โปรดติดตามตอนต่อไป....
จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ ให้ได้ในสักวัน...
.....ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง.....ที่เป็นเหตุให้ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากมายขนาดนี้ครับ..
- บล็อกของ วิศิษฐ์
- อ่าน 12600 ครั้ง
ความเห็น
chai
26 สิงหาคม, 2011 - 19:32
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
ยอมรับไปเลยว่านายแน่มาก สวด...ยอดครับ :uhuhuh:
ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ msn/krawmovie@hotmail.com
วิศิษฐ์
26 สิงหาคม, 2011 - 21:07
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
ขอบคุณมาก ๆ ครับ
หมวยเล็ก
26 สิงหาคม, 2011 - 19:42
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
กำลังใจดีเยี่ยมค่ะ น้องโฟกัส ไม่เคยห่างพ่อเลย
เริ่มต้นก่อน ก็สำเร็จก่อนค่ะ
วิศิษฐ์
26 สิงหาคม, 2011 - 21:06
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
ขอบคุณครับพี่หมวยเล็ก
jo korakod
26 สิงหาคม, 2011 - 20:14
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
ศิษย์พี่นำหน้าไปหกเดือน รออีกหกเดือนศิษย์น้องจะถึงจุดนี้บ้าง
วะ หะ เหย...เฝ้ารออย่างจดจ่อ..
:uhuhuh:
facebook https://www.facebook.com/ninkmax
วิศิษฐ์
26 สิงหาคม, 2011 - 21:05
Permalink
พี่โจครับ
รับรองพี่ไปเร็วกว่าผมแน่ ๆ พี่โจ...พี่โจพร้อมหลาย ๆ อย่างนะครับ
มังคุดหวานลานสกา
26 สิงหาคม, 2011 - 21:28
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
ความสุขไม่ได้วัดที่เงินทองอย่างเดียวค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะลูกทหารทำไ้้ด้ทุกอย่าง สู้ สู้
วิศิษฐ์
27 สิงหาคม, 2011 - 06:57
Permalink
Re: 6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1
ขอบคุณครับ
วัชรินทร์
26 สิงหาคม, 2011 - 21:38
Permalink
คุณวิศิษฐ์
ผมเอาใจช่วยขาดเหลือบอกมาครับ ผมก็เหมือนกันถึงเป็นทหารแต่ผมไม่เคยคิดว่าจะต้องมาทำแบบนี้แต่ในหลวงท่านบอกมาว่าทุกฅนต้องกินอาหารและทุกวันด้วยทำอย่างไรก็ได้ที่ประหยัดเพื่อมีเงินเก็บและกินอาหารที่ปลอดภัยและดีต่อร่างกาย สู้ครับ....
วิศิษฐ์
27 สิงหาคม, 2011 - 06:56
Permalink
Re: คุณวิศิษฐ์
ขอบคุณครับพี่วัชรินทร์ สักวันคงจะมีเหมือน ๆ พี่บ้าง
หน้า