วันนี้พี่แหม่มรู้สึกเบื่อๆ...เซ็งๆ....อยากกินอาหารทะเลสดๆ เลยชวนลูกสาวไปดอนหอยหลอดไปด้วยกันไหมค่ะ?

หมวดหมู่ของบล็อก: 

พี่แหม่มตั้งไมล์ระยะทางจากที่บ้าน-ดอนหอยหลอด ไป75กิโลเมตร+ขากลับด้วย=150กิโลเมตร ไม่ไกลเลยนะคะสำหรับพี่แหม่ม ขับรถแบบสบายๆ ออกจากบ้านตอนบ่าย3โมงกว่าๆถึง ดอนหอยหลอดก็4โมงเย็นกว่าๆนิดหน่อยเพราะว่ามีรถมากบางช่วง วิ่งออกทางเส้นพุทธมณฑลสาย4ไปทางกระทุ่มแบน วิ่งเส้นพระราม2 ตรงไปสมุทรสาคร แล้วก็ตรงไปสมุทรสงครามที่ตั้งของดอนหอยหลอดอยู่ที่จังหวัดนี้คะ ถ้าไปวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาก ยิ่งไปช่วงบ่ายแบบนี้อาหารจะไม่ค่อยแพงแล้ว พี่แหม่มไปถึงก็4โมงเย็นแล้ว พวกปลาหมึกย่าง กุ้งเผา หอยต่างจะไม่ค่อยแพงแล้วเพราะว่าแม่ค้าอยากกลับบ้าน จะสดหรือไม่สดใช้ความสามารถเฉพาะตัวดูเอาเองคะ ปกติพี่แหม่มกับลูกสาวชอบกินอะไรที่ง่ายๆ แต่ต้องมั่นใจแล้วว่าไม่มีสารเคมีเจือปน แค่อยากกินปลาหมึกย่างนี่แหล่ะคะ ยอมเสียค่าน้ำมันไปดอนหอยหลอด ค่าน้ามันรถใช้ E20น่าจะไม่เกิน300บาทแค่นั้นเอง เรา2คนแม่ลูกซื้อของกินกันอีกไม่เกิน500บาทแค่นั้นเองรวมค่าน้ำมันแล้วไม่น่าจะเกิน800บาท แต่พี่แหม่มว่าความสุขเล็กๆน้อยๆตามประสาแม่ลูกหาไม่ได้อีกแล้ว ถ้าถามว่าไปบ่อยไหม? เดือนนี้2ครั้งแล้วบางทีพี่ก็เลยไปถึงชะอำ จ.เพชรบุรีค่ะ หรือไม่ก็ หัวหิน ปราณบุรีหรือเลยไปประจวบโน้นแน่ะ....แต่5เดือนมานี่ปลูกผักจนลืมเที่ยวเลยค่ะ

ศาลของกรมหลวงชุมพร

ในถุงที่เห็นมีแต่ปลาหมึกสดย่าง300บาท ทอฟฟี่กะทิ70บาท ลูกจากต้มน้ำตาลใส่ใบเตยอีก1ถุง50บาท นั่งกินรับลมทะเล

กัน2คนแม่ลูก อ้าว...กินไม่หมดถือกับไปกินต่อที่บ้านดีกว่าค่ะ

ภาพนี้มาล้างมือที่หน้าห้องน้ำ....ลูกสาวถามว่าแม่ทำอะไร?(แอบถ่ยรูปไม่บอกลูก)

จะกลับกันแล้วนะคะ ก่อนกลับต้องเก็บภาพกันนิดหน่อยค่ะ

ขอโทษทีคะ...ที่พี่แหม่มแต่งตัวไม่สวยชุดนี้ปกติเป็นชุดทำสวนอยู่ที่บ้านค่ะ

ไม่ได้ตั้งใจมา นึกเบื่อๆ...เซ็งๆ ก็เลยคว้ากุญแจรถชวนลูกออกมาคะ

ไม่ได้นึกว่าจะต้องมาถ่ายรูปเขียนบล็อกคะ

 

ช่วงนี้ฝนตกบ่อยก็เลยนำรถมาจอดไว้ที่บ้านเดี่ยวด้านหลังมินิมาร์ทคะ

พี่แหม่มพากลับมาถึงบ้านแล้วนะคะ...แล้วก็ต้องข้ามมาเปิดร้านขายของตามปกติค่ะ

นี่แหล่ะคะ...ชีวิตประจำวันของพี่แหม่มแหล่ะ ร้านเปิด 6.00 น.-3.00น. ของทุกวันคะ เพื่อนๆคงสงสัยว่าพี่แหม่มใช้เวลา

ตอนไหนปลูกผัก ส่วนมากพี่จะปลูกผักช่วงหัวค่ำถึงตี3ค่ะ ทำอยู่หลังร้าน โดยมีลูกสาวนั่งอยู่ในร้านแทนค่ะ หลัง2ทุ่มไปแล้ว

หน้าร้าน ประตูกระจกจะถูกเปิดไว้และปิดแอร์ แต่จะใช้เป็นประตูเหล็กดัดใส่มุ้งลวดและมีช่ิองส่งสินค้าแทนค่ะ...กลัวถูกปล้นอะค่ะ

ความเห็น

มาเที่ยวด้วยคนค่ะคุณแหม่ม ว่าแต่ที่จอดรถ ถ่ายหลายมุมดี คุณแม่ กับคุณลูก ยังกะ คุณพี่กับ คุณน้อง


:confused:

พี่แหม่มอายุ50ปีแล้วคะ ส่วนลูกสาวคนนี้คนเล็กอายุใกล้21ปีแล้ว(ไม่ยอมมีแฟนติดแม่) ลูกสาวคนโตอายุ25ปี เป็นนิติกรอยู่ที่มหาวิทยาลัยเทคโนลยี่พระจอมเกล้าพระราม5 คนโตน่ะ ออกเรือนไปแล้วไม่ได้อยู่กับพี่แหม่มค่ะ  ขอบคุณที่ชมค่ะ :shy: :uhuhuh: คืนนี้นอนไม่หลับแน่เลย

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ทำธุรกิจของตัวเอง จะไปไหนเมื่อไหร่ก็ปิดร้านไปเลย ดีจังนะคะ น้องก็บ้านอยู่พระรามสอง ใกล้ดอนหอยหลอดนิดเดียวเอง ยังไม่เคยไปเลยะค่ะ ชอบกินปลาหมึกเหมือนกัน ไว้ต้องแวะไปดูซะแล้ว

***ใครว่าพี่แหม่มแต่งตัวไม่สวยขอเถียงเลย ดูผ้าโบว์ผูกผมบนหัวซะก่อน อลังการงานสร้างแค่ไหน อิอิ**

คนโสดและก็รักสันโดดนี่ค่ะ :uhuhuh:  อ้าว...พรุ่งนี้ไม่ทำงานหรือค่ะ?ถึงได้นอนดึกได้คะ

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ค้าขายก็แบบนี้แหละครับพี่ต้องสละเวลาบ้างถ้าไม่มีคนทำแทน ผมเอง ตี 2 ถึง 5 โมงเย็นครับ โชคดียังมีผู้ช่วยครับ ไปไหนมาไหนก็ห่วงๆเหมือนกันครับ


:admire: :cheer3: :cheer3: :cheer3:

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ชีวิตมีความสุขจังค่ะมีลูกสาวน่ารัก มีงานประจำเป็นของตัวเอง มีที่ปลูกผักกินเองแค่นี้ก็หลับฝันดีแล้วคะ :dreaming: :dreaming: :dreaming: :dreaming:

ตอนนี้พี่เหมือนไม้ใกล้ฝั่งแล้ว ผลบุญที่สร้างสะสมมาก็เริ่มออกผลค่ะ :sweating: :admire:

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

ตามพี่แหม่มมาเที่ยวด้วยคน..นี่แหละครับพี่ชีวิตแบบอิสระเสรี...ไม่มีกรอบ ทำงานในธุรกิจของตัวเอง  สบาย ๆ ผมก็เหมือนพี่  อิสระเสรี..

 

:admire: :admire2:

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

หน้า