เมื่อป้าแมวลดเครื่องปรุงรส..ตึ๋งหนืดอีกแล้วป้าแมว

ป้าแมว ชอบบทบันทึกนี้จัง ชวนให้คิดตาม ยังได้กลับมาเป็นสิ่งที่ทบทวนอีกหลายอย่าง ภาพสวยงามด้วย... เช้านี้เวลาเริ่มงวดจำกัด ไว้จะกลับมาอ่านใหม่อีกรอบ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ

ที่บ้านไม่ซื้อผงชูรส  แต่ออกกินข้างนอกไม่รู้โดนไปแค่ไหนนะ

แวะมาเยี่ยมบล๊อกป้าแแมวค่ะ  ที่บ้านยังไม่เลิกค่ะสำหรับผง แต่พยายามใส่น้อยลงค่ะ^^

ปล.ป้าแมวคะเพลงเพราะดีค่ะ :admire2:

พี่หยอยใช้แต่เกลือกับฝีมือการปรุง ไม่เสียเบี้ยซื้อเครื่องปรุงแต่งให้เสียสุขภาพเลย

ที่บ้านไม่ใช้ผงชูรส รสดี คิดจะเลิกใช้น้ำมันหอยอยู่เหมือนกัน เวลากินข้าวนอกบ้าน ต้องขยันพูดคำว่า ไม่ใส่ผงชูรส เคยเจอแบบหนัก ๆ วูบวาบไปหมดทั้งตัว

 ผมไม่ชอบกินข้าวนอกบ้าน ชอบทำเองมากกว่า ซอสหอยนางรมก็ไม่ชอบใส่ ส่วนผงชูรส รสดี ใช้น้อยมาก ใช้น้ำตาลทรายแดงแทน หรือ น้ำตาลมะพร้าว แต่ถ้าเป็นต้มยำ หรือแกงส้มผักรวม ใส่ใบหม่อนก็พอ เพราะใบหม่อนมีกลูตาเมตใช้แทนได้    ถ้าให้ดีทำผงนัวกินเอง โดยใช้ผัก ๑๒ ชนิด ได้แก่ ใบผักหวาน, ใบมะรุม, ใบหม่อน, ใบกระเทียม, ใบหอม, ใบมะขาม, ใบกระเจี๊ยบ, ผักโขมทั้งต้น, ใบส้มป่อย, ใบน้อยหน่า, ใบชะมวง, ใบกุยช่าย เลือกใบที่ไม่แก่ไม่อ่อนจนเกินไป แต่ผมใช้แค่ ๒-๓ อย่างก็พอ ใช้แค่ใบหมอ่นกับใบน้อยหน่าก็เพียงพอ  ตัดผักรสเปรี้ยวออก ซึ่งเหมาะกับแกงส้ม หรือแกงสมรม

 ผงนัวเป็นภูมิปัญญาของชาวอิสาน  ข้อเสีย ตอนแห้งกลัวเชื้อรา แต่ใช้สดๆ ดีกว่า

ไม่ค่อยได้ทำกับข้าวแต่ก็พอมีพวกของแต่งรสพวกนี้อยู่...เอาละตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่ซื้ออีกแล้ว...ที่มีก็ใช้ให้หมดแล้วจะลองกลับมาใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านเราดูบ้างน่าจะดี....