“...แอบเข้าบ้านสวนก็หวังจะมาขอกำลังใจ...”

“...แอบเข้าบ้านสวนก็หวังจะมาขอกำลังใจ...”

 “ขอบคุณพี่...มากนะคะ แค่ดูในข่าวยังเดือดร้อนแทนพวกเรา สำหรับคนที่อยู่ในพื้นที่จริง ๆ แล้วทุกคนก็พยายามช่วยเหลือตัวเองรวมทั้งช่วยเหลือกันเองอยู่แล้ว แต่บางครั้งก็เกินกว่าจะช่วยได้ในพื้นที่เราท่วมมาถึงครึ่งเดือนแล้วและเมื่อวันที่ 6 สูงขึ้นมาก วันนี้มากขึ้นอีก

ของเราไม่ได้เป็นแบบน้ำหลากมาเร็วไปเร็ว แต่มาแบบเนิบ ๆ แล้วอยู่นานน่ะค่ะ ไม่มีที่ระบายไปทางไหนได้แล้ว เจอน้ำทะเลหนุนด้วย

อ๊อดก็ลงพื้นที่เพิ่งกลับมาดูเรื่องเอกสารที่ที่ทำงานเดี๋ยวนี้เองพาน้อง ๆ ไปช่วยขนย้ายข้าวของ พวกทหารมาช่วยด้วย บางครอบครัวต้องย้ายไปอยู่ที่วัดด้วยระยะเวลาที่ท่วมยาวนานแบบนี้ต้องเดินลุยน้ำตลอด  ห้องน้ำเข้าไม่ได้ ผู้สูงอายุที่ป่วยอยู่แล้วก็แย่เข้าไปอีกปัญหาอื่น ๆ ก็ตามมาอีกมากมาย เรื่องบ่อปลา นาข้าวไม่ต้องพูดถึงเรียบไปแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าน้ำจะลดในเร็ววันค่ะ ที่แอบเข้าบ้านสวนก็หวังจะมาขอกำลังใจนี่ละค่ะ” 

ข้างต้นนี้ข้อความเห็นตอบกลับที่ได้รับมา สืบเนื่องจากกระทู้ ขอคิดด้วยสักหนึ่งเรื่อง

นี้เป็นเรื่องราวชีวิตของเพื่อน สมช.บ้านสวนฯท่านหนึ่งที่ใช้อินเตอร์เน็ตสื่อสารถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต ยังมีพ่อแม่พี่น้องชาวไทยที่ไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ต ที่ต้องอยู่กับสภาพการณ์อย่างนี้เป็นชั่วโมง...เป็นวัน...เป็นเดือน และต้องอยู่กับผลกระทบที่ตามมาอีกหลังภาวะน้ำท่วมที่ยังความสูญเสีย เสียหาย

ประเด็นนี้เราจะทำอย่างไรกันดี ในการช่วยพี่น้องคนไทยที่เวลานี้ต้องเจอภัยพิบัติกันถ้วนหน้าและยังมีท่าทีที่นับวันจะมากขึ้นเรื่อย ๆ และมีมากขึ้นทั่วโลก เราคงยังไม่สามารถช่วยเหลือคนทั้งโลกได้แต่วันนี้เราจะทำอย่างไรกันดีในฐานะ สมช.บ้านสวนฯ ที่รับทราบความทุกข์ใจทุกข์กายของเพื่อน ของพี่น้องคนไทย ... จะเริ่มต้น ณ จุดนี้อย่างไร ...จะทำอย่างไรกันดี...

หมายเหตุขออนุญาตน้องอ๊อด(OOD)ในการนำข้อคิดเห็นที่ได้แสดงไว้ในการตอบกลับกระทู้ "ขอคิดด้วยสักหนึ่งเรื่อง"มาแสดงในบล็อกนี้ เป็นกรณีสถานการณ์น้ำท่วมเพื่อเป็นโอกาสนำสู่การระดมกำลังทั้งความคิดแรงกายและแรงใจร่วมกัน ต่อปัญหาที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองไทย