เศร้าคะ

เมื่อวานกลับมาถึงบ้านรู้สึกเศร้าใจจริง ๆ เลยคะ ทำไมคะ ถั่วพูม่วงที่ซุ่มทำการบ้านไว้ทะนุถนอมอย่างดี มาวันนี้ถึงได้แห้งเหี่ยวตายไปได้อย่างไรคะ ตั้งใจจะส่งการบ้านให้คุณพุทธบุตรตอนเริ่มออกดอกมีฝัก ตอนนี้ไม่มีหวังแล้วคะ เสียใจคะ เป็นไรตายมีใครรู้บ้างคะ ดุซิคะเป็นแบบนี้คะ 

ก่อนที่จะเหี่ยวแห้งไป

เริ่มตายแล้วคะ

และก็ตายไปแล้วในที่สุด วันนี้เองคะ ไม่มีเหลือแล้วคะ ถั่วพูม่วง ขอบคุณคุณพุทธบุตรนะคะที่ได้ส่งเมล็ดมาให้แต่ป้าเพ็ญทำไม่สำเร็จคะ 

ยังพอมีความหวังอยู่บ้างว่าพริกต้นนี้จะไม่ตายคะ ครั้งแรกในชีวิตเลยนะคะ ที่ปลูกพริกได้ขนาดนี้ได้แรงบันดาลใจจากบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณจริง ๆ คะ 

กำล้งเศร้า ๆ ก็หันกลับมาดูดอกไม้ที่ป้าเพ็ญชอบปลูกแบบไม่ต้องค่อยดูแลซึ่งก็ทำให้จิตใจชื่นบานได้บ้างคะ 

ถึงแม้จะมีความเศร้าใจแต่ก็มีความชื่นใจอยู่ด้วยคะ  ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงคะ