มีนิทานมาฝาก -ความกลัดกลุ้มของตะขาบ

        มีกบตัวหนึ่งที่เฝ้าสังเกตุการเดินของตะขาบตัวหนึ่งอยู่เสมอเวลาผ่านไปนานเข้า เกิดเป็นความงุนงงสงสัยขึ้นในใจ ครุ่นคิดว่า " ตัวข้าเองมีเพียงสี่ขา ยังเคลื่อนไหวไปมาได้ลำบาก แต่ไฉนตะขาบที่มีขานับร้อยจึงเดินได้ปลอดโปร่งเพียงนี้ ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก ยามเดินเหินตะขาบทราบได้อย่างไรว่าจะหยุดขาข้างไหน ขยับขาข้างไหน จากนั้นก้างชาข้างไหนตามออกไปกันเล่า

        กบจึงตัดสินใจออกไปชวางทางเดินของตะขาบเอาไว้ จากนั้นเอ่ยถามว่า "  ข้าถูกเจ้าทำให้งุนงงสงสัยไปหมดแล้วว่า ในแต่ละวันเจ้าเดินเหินได้อย่างไรด้วยขาที่มากมายขนาดนี้ ซึ่งไม่น่าจะเป็นได้ "

        ตะขาบตอบว่า " ข้าเดินแบบนี้มาโดยตลอดไม่เคยคำนึงถึงเรื่องนี้ แต่ในเมื่อวันนี้เจ้าถามขึ้นมา ข้าก็จะขอเวลาคิดสักครู่ แล้วค่อยตอบคำถามของเจ้า "

        ตะขาบยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ เพื่อขบคิดว่าที่ผ่านมาตนเองเดินอย่างไร จากนั้นเจ้าตะขาบพยายามขยับขาโน้นขยับขานี้แต่ไม่สำเร็จ เพียงลากขาไปข้างหน้าได้ 2-3 ก้าว พอหมดสิ้นหนทางก็หมอบลง สุดท้ายได้แต่กล่าวกับกบขี้สงสัยว่า " ต่อไปเจ้าโปรดอย่าได้ถามข้อสงสัยข้อนี้ของเจ้าให้ตะขาบตัวใด ๆ ได้ฟังอีก ที่ผ่านมาข้าเพียงแต่เดินไปข้างหน้าไม่เคยเกิดปัญหา แต่ตอนนี้เจ้าทำให้ข้าตกที่นั่งลำบากแล้ว ข้าไม่สามารถก้าวเดินได้ เพราะข้าไม่สามารถรู้ว่าจะขยับขาเดินไปข้างหน้าได้อย่างไร ด้วยขากว่าร้อยขาที่มีอยู่นี่ "

       ข้อคิดสะกิดใจ  เรื่องบางเรื่อง ขบคิดมากความกลับเพิ่มปัญหา การใช้ชีวิตประจำวันตามธรรมชาติ ตามครรลองที่ควรจะเป็น คือ การปฏิบัติอย่างสมบูรณ์แบบ (เป็นนิทานและหลักการคิดการปฏิบัติของนิกายเซน)

       ที่มา ผู้จัดการ online/มุมจีน/ภาษาและวัฒนะรรม