ซีรีย์..ความพอเพียง..เพื่อเพียงพอ # 2 น้ำใจและการแบ่งปัน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สังคมไทยแบบดั่งเดิมนั้นมีข้อดีอยู่มากมาย แต่ในปัจจุบันนี้ความเห็นแก่ตัวของคนเรามีมากขึ้น เพราะทุกคนมุ่งหวังเงินทอง ส่วนมากวัดกันด้วยทรัพย์สินเงินทอง ใครมีบ้านหลังใหญ่ คันคันโต จะถือว่ามีฐานะทางสังคมที่ดีกว่าคนอื่น ๆ จากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ในปีนี้ทำให้เห็นแล้วว่าเงินทองที่มีมากมายนั้นไม่สามารถหยุดยั้งความรุนแรงของภัยพิบัติได้  แต่กลับเป็นน้ำใจของเราคนไทยต่างหากที่ช่วยเหลือกันให้รอดพ้นไปได้  สังคมเมืองกับสังคมชนบทอย่างผมมีแนวทางการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันอย่างมาก  แต่ลึก ๆ แล้วคนไทยเรานั้นเป็นคนที่มีน้ำใจพร้อมจะช่วยเหลือกันอยู่เสมอ ๆ การดำเนินชีวิตในสังคมชนบทได้รับผลกระทบกับภัยธรรมชาติบ้างแต่ไม่ได้เสียหายอะไรมากมายนัก  การดำเนินชีวิตแบบเรียบง่าย มีเยอะก็แบ่งปันกันกินเป็นเรื่องปกติ ใครมีอะไรมากก็แบ่งปัน ทำให้สังคมอยู่อย่างมีความสุข พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันได้อยู่เสมอ ๆ วันนี้เป็นอีกวันที่กิจกรรมในสวนที่ผมต้องไปเช่นทุก ๆ วัน


น้ำเต้ายาว-ยักษ์ (น้ำเต้าขาควาย) ลูกนี้เก็บไว้ทำพันธุ์ต่อ หลังจากที่แจก ๆ ไปแล้วร่วม ๆ 40 คน



น้องร้านโทรศัพท์มือถือข้าง ๆ บ้านวันนี้ไปเที่ยวที่สวนด้วยกับลูกชาย อยากกินอะไรก็เก็บเอาเลยครับ






เดินเก็บผักชมสวนไปเรื่อย ๆ ปลาดุกชุดใหม่ที่เอามาปล่อยใหม่กำลังโตวันโตคืน



ตระกร้าหน้ารถเต็มไปด้วยกล้วยหอมที่บ่มไว้ในโอ่ง แบ่งทำอาหารปลาและแบ่งปันคนข้างบ้านอยู่เสมอ ๆ




วันนี้ผู้ที่มาเยี่ยมได้กล้วย 2 หวี มะละกอดิบ ถั่วฝักยาว ทั้งหมดไม่เสียเงิน ซึ่งปกติก็แบ่ง ๆ แบบนี้เสมอ ๆ



ถั่วแก่ ๆ เก็บไว้ทำพันธุ์ มีถั่วฝักยาวสีแดง และถั่วพุ่ม เอาไปผึ่งไว้ให้แห้งแล้วเก็บเมล็ดไว้ปลูกในครั้งต่อ ๆ ไป



ถั่วสด ๆ จากคันนาวันนี้ก็มืดอีกเหมือน ๆ ทุก ๆ วัน


ปลาตะเพียนจากสวน...ได้ 1 ตัวจับยากจริง ๆ วันหลังคงต้องเปลี่ยนแผนใช้ตาข่ายลงดักในน้ำแทน


ภาพเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ผักเต็บตระกร้าหน้ารถคู่ใจ วันนี้ได้งานเล็ก ๆ น้อย ๆ เดินรอบ ๆ นารอบ ๆ สวน ได้เหงื่อออกกำลังกาย ได้เก็บผัก ได้แบ่งปัน แต่ไม่ได้เงิน แต่สิ่งที่ได้คือความสุขใจ สุขกับการให้ มากกว่า

                การทำแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงนั้นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้ก็คือการให้  เมื่อรู้จักการให้ก่อนแล้วผลตอบแทนกลับมาก็มีเป้น ความสุขใจ สบายกาย ได้มิตรภาพ การวางเรื่องเงินไว้ก่อน ให้พออยู่ พอกิน มีการแบ่งปันรับรองเรามีกินมีใช้อย่างไม่อดตาย อย่างวันนี้น้องข้างบ้านเขามาที่สวนเรามีอะไรแบ่งปัน เขามีอะไรก็แบ่งเราเช่นกัน เช่นหอยกาบตัวใหญ่ ๆ ที่ผมปล่อยไปก่อนหน้านี้ก็เป็นของเขาซึ่งน้องเขาก็เอามาให้โดยไม่คิดราคาเป็นจำนวนเงินแต่อย่างใด 
          "เมื่อรู้จักการให้และแบ่งปัน มีความจริงใจ มีเจตนาที่ดีต่อกัน เราก็ได้รับกลับมาไม่รู้จบ"เช่นกัน สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่มีค่ามากกว่าเงินทองเสียอีก  สิ่งที่ผมแสวงหาก็คือความรัก ความมีน้ำใจ ของสังคมที่กำลังลดน้อยลงไปทุก ๆ วัน เพราะทุกคนมุ่งหวังเงินเป็นตัวตั้งเป็นส่วนใหญ่  แต่การทำแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟังนั้นเราต้องทำจริง ปฏิบัติจริง จึงจะรู้ว่าแก่นแท้ของแนวทางนี้เป็นเช่นไร
                หลังจากการที่ได้เริ่มทำในแนวทางนี้แล้วสิ่งที่ได้รับมานั้นมีมากมาย ทั้งมิตรภาพจากเพื่อน ๆ ความรู้ ความมั่นใจในสิ่งที่ทำ แม้ว่าคนรอบข้างจะมองผมแปลก ๆ และสงสัยว่าทำอะไร มาสวนมานาทุก ๆ วันเพื่ออะไร  แต่ผมไม่เคยสนใจใครจะว่าอย่างไรก็ช่างความคิดของใครของเรา แต่สิงที่ได้ก็คือสุขใจที่ได้ทำ ได้ให้และเมื่อเรามีความมั่นใจเรียนรู้ในสิ่งที่ทำแล้วนั้นการจะพูดหรือแนะนำชาวบ้านก็ทำได้อย่างมั่นใจ เพราะสิ่งที่เราพูดหรือแนะนำนั้นมันผ่านมาจากประสพการณ์ที่เราได้ทำมาทั้งสิ้น นี่แหละทางรอดของผมและครอบครัว  การที่เราจะทำอยู่คนเดียวโดยไม่มีการขยายต่อไปก็คงไม่เกิดผลอะไรมากมายนัก ครึ่งปีหลังจากนี้ก็คงได้ใช้แนวทางเหล่านี้ไปใช้กับการทำงานกับชุมชนที่ตนเองทำอยู่  ได้อย่างมั่นใจยิ่ง ๆ ขึ้น แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไรคอยติดตามชมแล้วกันครับ

"เงินทองคือมายา.....ข้าวปลาคือของจริง" คำ ๆ นี้ใกล้จะเป็นจริงในสังคมปัจจุบัน...

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน...

โปรดติดตามตอนต่อไป....wisit_photo@hotmail.com

ความเห็น

:cheer3:สังคมชนบท ที่ทุกคนโหยหา สบาย ๆ ไม่เดือดร้อนแม้น้ำจะท่วมเพราะ อยู่กับธรรมชาติ มีฝน ก็มีแล้ง มีหนาวหมุนเวียนเปลี่ยนไป:admire2:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

มีคนกี่คนที่เข้าใจการให้  เพราะส่วนมากรู้จักการรับไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมมากกว่า

วันๆไม่ต้องซื้ออะไร  เพราะในสวนมีหมดแล้ว


สุดยอด:crying2:

:cheer3: สวนน่าเดินจริงๆเลยค่ะ ผักเยอะไปหมด:cheer3:

อู้ยยยย เมื่อไหร่จะนัดพบสมาชิกไปที่สวนวิศิษฐ์มั้งอ่ะ จะขอไปถล่มสวนด้วยคน

เป็นตาไปย้างเล่นแท้น้อสวนเพิ้น แปนอาดหลาด

กล้วยหอมนั้นน้า เป็นตากัดจักคำแท้ เอาไปให้ปลากินว่างั้ย โอ้ยยยยงึดหลาย คนอยู่ทางพี้ อดอยากคือซิตาย

ขอให้กำลังใจกับแนวคิดนี้ :cheer3:


เยี่ยมจริงๆน้องศิษฐ์

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ที่บ้านก็ปลูกผักทุกอย่างที่กิน กินทุกอย่างที่ปลูก 

กะว่าเหลือกินก็เอาไปขายได้ค่าขนมลูก 

แต่ก็ไม่ทันได้ขายจั๊กที เพราะว่า........

ตอนเช้า...น้ามา...ต้นมีถั่วผักยาวไหมขอเก็บไปกับน้ำพริกหน่อย

ตอนเที่ยง...น้องสาวลูกน้าอีกคน...เจ๊ขอมะละกอไปตำส้ม มะเขือกับถั่วผักยาวด้วย

ตอนเย็น...น้าสะใภ้...ต้นขอเก็บเครื่่องแกงป่าหน่อย (กะเพา ชะอม ใบพริก ผักคาด)

ก็จะเป็นแบบนี้เป็นประำจำ แต่ก็มีที่ปลูกขายส่งโดยเฉพาะ เช่น กะเพา แมงลัก โหรพา ใบพริก ผักคาด


เห็นแล้ว บ้านสวนของคุณ ศิษฐ์ นี้แหละแหล่งอาหารตาของเราเลย ...


ขอสวนและต้นไม้เติบโตงอกงามอย่างนี้ตลอดไป นะค่ะ


ไม่ทราบว่าจะรับ คนสวนบ้างมัยค่ะ ?

หน้า