ซีรีย์..ความพอเพียง..เพื่อเพียงพอ # 5 แม่กับน้องสาวมาเยี่ยม 2 วัน 1 คืน ตอนที่ 1

นานแล้วที่แม่และน้องสาวไม่ได้มาเยี่ยม เกือบ ๆ ปีละ เพราะแต่ละคนมีหน้าที่การงานที่ทำแตกต่างกันไป จากเมื่อก่อนสวนก็มีแต่กล้วยหอมบ้าน ๆ แต่วันนี้ต่างไปจากวันเก่า ๆ เลยนัดแนะให้แม่และน้องสาวมาเยี่ยมนอนสักคืนก่อนกลับเผื่อว่าจะได้มีเวลาพูดคุยกันบ้าง ตามมาเลยครับ วันนี้น้องโฟกัสเจ้าของพื้นที่ พาชมสวนและนาครับ




ไกด์ตัวน้อย ๆ ทำหน้าที่พาเที่ยวรอบ ๆ สวนและนาไปนากันก่อนแล้วกันครับ

เตรียมเครื่องแต่กายกันก่อน ยุงเยอะครับเพราะต้องเดินผ่านสวนยางกลัวลื่นต้องใส่รองเท้าบูทกันก่อน


ด่านแรก ต้องเดินลอดค้างผักกันก่อน นี่แหละครับที่ต้องทำสูง ๆ เพราะเผื่อไว้ลอดได้ด้วย ย่าน้องโฟกัสชื่นชมบวบหอมคุณครูแก้ว


ต่อมาชื่นชมถั่วครกต่อ ส่วนคนพาเที่ยวเดินนำเร็วมาก ๆ จนได้บอกให้หยุด ถ่ายภาพไม่ทัน อิอิอิ


ต้องเดินผ่านสวนยางพารา ที่ปลูกไว้หลายปีแล้วครับ ตามย่ามาลูก อิอิอิ ใครนำทางกันแน่ 555


สวนยางค่อนข้างชันครับ ต้องค่อย ๆ เดินไม่งั้นมีกลิ้งลงนาข้าวครับ แต่โฟกัสแบบนี้สบาย ๆ วิ่งเลย ฮ่า ๆๆๆๆ


คนพาชมนาข้าวหยุดไม่อยู่จริง ๆ วิ่งตลอด ฮ่า ๆๆๆ หลานสาวไม่เคยเจอนาข้าวแบบของจริงเหมือนน้องโฟกัส
จนย่าน้องโฟกัสต้องอธิบายอะไรคือข้าวอะไรคือต้นหญ้า


เริ่มเก็บผัก มะเขืออ้อล้อบนคันนา ปลาอยู่ในร่องน้ำ น้องเขยถือตระกร้าไว้ใส่ผัก น้องโฟกัสวิ่งล่วงหน้าไปแล้ว หยุดไม่อยู่เลย ฮ่า ๆๆๆๆ


เริ่มเก็บผักที่ค้างผักบนคันนา ตอนนี้มีถั่วครกกับถั่วแปบ ถั่วครกดกมาก ๆ


ถั่วฝักยาวสีแดงพอมีให้เก็บบ้าง...


เก็บถั่วพุ่มพี่อัญ ที่คันนามีเยอะแยะ




ข้าวก็ล้มไปเรื่อย ๆ งามเกินเหตุ


นี่แหละครับเหตุผลที่หยุดปลูกผักบนคันนาข้าวล้ม น้ำในนาก็ต้องปล่อยออกให้แห้ง ลำบากเรื่องการรดน้ำอีกเลยย้ายโครงการไปปลูกที่สวนแทน อิอิอิ


ย่าเก็บผักหลานก็วิ่งเล่นสนุกสนาน เริ่มเหนื่อยกันแล้ว




ถ่ายภาพคู่กับนาข้าวสักหน่อยไว้เป็นหลักฐาน ว่ามาถึงนายูง อิอิอิ


ขากลับต้องขึ้นเขาละทีนี้เหนื่อยเลย ฮ่า ๆๆๆ สำหรับโฟกัสสบาย ๆ ไปบ่อย อิอิอิ


ผักสด ๆ จากคันนา พื้นที่เล็ก ๆ ได้มา 1 ตระกล้า ถ้าที่สวนได้เป็นรถ ฮ่า ๆๆๆ

          นานแล้วที่แม่ไม่ได้มาเยี่ยม เมื่อก่อนท่านมาเห็นความลำบากของลูกชาย ที่เคยอยู่ในสังคมเมืองแล้วมาอยู่บ้านนอกเวลาพาท่านมาสวนทีไร ท่านก็น้ำตานองหน้า บ่นว่าผมจะอยู่ได้อย่างไร กับสภาพป่าเขา บ้านนอก กันดาร ขนาดนี้ จากภาพนั้นในอดีตที่ผ่านมาหลาย ๆ ปี การปรับตัวของคนที่เคยอยู่ในเมือง แต่ชอบชีวิตแบบนี้ก็ผ่านมาได้อย่างสบาย ๆ จากไม่เคยทำไร่ ทำสวน ก็ได้ทำ จนวันนี้ ยางพาราที่ปลูกไว้ให้ผลตอบแทน ผัก ที่ปลูกให้ผลผลิต แม่ได้มาเก็บเองกับมือ เห็นรอยยิ้มของท่าน ก็หวังว่าท่านจะภูมิใจกับสิ่งที่ลูกชายคนโตของท่านทำไปบ้าง

         การพาแม่และหลานมาชมสวนแบบพอเพียงที่ลงมือทำด้วยมือของตนเองและครอบครัว เจตนาอยากให้ท่านหันมาทำแบบผมบ้าง ปรับจากการทำเกษตรเชิงเดี่ยวเน้นการทำแบบผสมผสาน  ท่านเลี้ยงปลาเยอะมาก ๆ ทุนแต่ละปีหมดหลายแสน แต่เวลาอันน้อยนิด แค่ 2 วัน 1 คืนอาจจะน้อยไปสำหรับการเปลี่ยนแนวคิดของท่าน ซึ่งเกษตรกรส่วนมากยังมุ่งเน้นการทำเกษตรเชิงเดี่ยว  คิดเรื่อง ทุน กำไร เป็นหลัก แต่การจะเปลี่ยนแนวคิดคนนั้นมันยาก จนกว่าตัวผมจะยืนอยู่ด้วยลำแข้ง และบนความสำเร็จตามแนวทางนี้ได้จริง ๆ ก่อนจึงจะเล่าเรื่องราวและพูดได้เต็มปากว่า  แนวทางเศรษฐกิจพอเพียงของพระเจ้าอยู่หัว ฯ นี้คือทางรอดของครอบครัวจริง ๆ ในภาวะภัยธรรมชาติ ที่มาแบบไม่ได้ตั้งตัว ยังไงเสีย ลูกชายของแม่คนนี้ก็จะยึดหลักคำสอนของแม่ มีน้ำใจ ช่วยเหลือ แบ่งปัน คนเราเมื่อเราเก่ง เรารอด เราต้องรู้จักช่วยเหลือคนอื่นบ้าง ไม่มีใครจะเก่งอยู่คนเดียวแล้วรอดไปได้

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน..

โปรดติดตามตอนต่อไป....ของฝากจากสวนลูกชาย...

 
wisit_photo@hotmail.com