ผลงานทางวิชาผักเมื่อก่อนฤดูฝนปีนี้ 2554

 ข้าพเจ้า เป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน และได้ล็อกอินเข้ามา 2-3 วันแล้ว และได้อ่านบล็อกต่างๆของ สมช.บ้านสวนฯ หลายท่านเลยสนใจอยากจะมีบล็อกของตัวเองบ้าง เพราะว่าเป็นคนที่ขี้โม้อยู่แล้ว (พูดมากไร้สาระ)คนใกล้ตัวบอก เลยเข้ามาดูว่าตัวเองได้เก็บภาพผักอะไรไว้บ้าง เพราะเป็นคนกินผักเป็นชีวิตจิตใจ กินทุกอย่าง ทุกประเภท ทุกภาค ขอให้เป็นผัก  เลยลองจับจอบมาขุดดินปลูกซึ่งไม่ค่อยมีเรี่ยวมีแรง  ขุดดินทำแปลงได้ทีละครึ่งเมตรก็เหนื่อยแล้ว มีแรงค่อยทำต่อ ผักที่นำเสนอนี้ ได้นำมาแสดงไว้เฉพาะบางชนิดเท่านั้น บางชนิดก็ไม่มี  (อะไรวะ) บางชนิดก็ไม่ได้เก็บภาพ  ส่วนหนึ่งก็จะมีภาพของร้านส้มตำที่เป็นอาชีพเสริม ใช้เวลากับมันมาก (มีอาชีพหลัก ใช้เวลากับมันน้อย) งงกันบ้างไหม๊ ก็ดังจะแสดงได้จากภาพด้านล่างนี้แหล่ะจ้า

หน้าร้านส้มตำ    มีมะเขือเทศปลอดสารพิษ (ปลอดการเอาใจใส่) ออกแรงแค่บีบผลสุกและรดน้ำบ้างตามความจำเป็น

 สาระแหน่ต้น   มีกลิ่นหอมฉุน กินกับลาบ แหนมเนือง ฯลฯ แล้วแต่ชอบใจ 

ด้านซ้ายของร้านส้มตำ   เป็นป่ามะเขือเทศ และผักนานาชนิด

มองเข้าไปในร้านส้มตำ จะเริ่มเห็นต้นพริกต้นเล็กๆ แอบอยู่หลังต้นมะเขือเทศ และมีผักผ่องอยู่ใกล้ๆ

ผักผ่อง   ใช้กินยอด่อน หรือฝักอ่อน ใช้นึ่ง หรือลวกกินกับน้ำพริกปลาร้า,แจ่ว (เอาเมล็ดพันธุ์มาจากเมืองเลย) มีสาว(เหลือน้อย)เมืองเลยยืนทำอะไรอยู่ถังน้ำแข็งด้วย อิอิ

ผักแพรว    กินกับลาบ,ก๋วยเตี๋ยว,แหนมเนือง(ที่หามาปลูกเพราะหัดทำแหนมเนืองเอง) ซุปมะเขือ,พล่ากุ้งฝอย

แมงลัก(อีตู่)    ใส่แกงหน่อไม้ต่างๆ ,แกงอ่อมลาวทุกชนิด,หมกต่างๆ,กินกับขนมจีนน้ำยา(แต่คนอีสานไม่ค่อยชอบ จะกินในกลุ่มคนเคยไปกินขนมจีนน้ำยาที่กรุงเตบมา)

ต้นหอม(บั่วแบ่งเมืองเลย)  เป็นต้นหอมที่มีหัวเล็กๆ เวลาปลูกแล้วจะแยกหัวออกในปริมาณที่มาก  แต่ผู้ปลูกใจร้อนเกิน ว่าจะขยายพันธุ์แต่ดันลืมเรื่องเวลาว่ามันยังไม่ได้เก็บไว้ให้ถึงฤดูกาลที่ต้องขยายพันธุ์มัน ก็เลยเน่าสิครับผม เน่าหมดเลย ฉมน้ำหน้าตัวเองโลภนักก็งี้ (ปีใหม่ค่อยไปขอน้าที่เมืองเลยใหม่) จะว่าไป ที่เมืองเลยวัฒนธรรมการเก็บเมล็ดพันธุ์ ยังคงมีให้เห็นเกือบทุกครัวเรือน จะมีห่อเมล็ดพันธุ์ต่างๆ ไว้เหมือนคนโบราณ

สาระแหน่   ใช้ใส่ในลาบชนิดต่างๆ กินกับขนมจีนก็กินนะ แล้วแต่คนชอบ ขึ้นชื่อว่าผัก ข้าพเจ้ากินหมด สีเขียวกินหมดยกเว้นหญ้า หุหุ

ผักชีใบเลื่อย (หอมเป)   ใช้ใส่ในบรรดาลาบ,พล่า,ที่สำคัญมากที่จะขาดเค้าไม่ได้คือก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตก น้ำข้นรสเด็ด สูตรตัวเอง (จะกินก๋วยเตี๋ยวทีไร ลงทุนไป 300-400 บาท ส่วนผสมอย่างดีทุกอย่างว่างั้น) คงคิดว่าตัวเองฉลาดนัก หรือมีคอยแอบพูดลับหลังอยู่ว่า(โง่)  เหตุผลหน่ะเหรอคะ ก็ข้าพเจ้าไม่กินเนื้อสัตว์ใหญ่มาร่วม20ปีแล้วจ้า เลยคิดว่าตัวเองไม่โงที่ทำก๋วยเตี๋ยวหรืออาหารทุกอย่างที่อยากกินด้วยตัวเอง (เน้นว่าเกือบทุกอย่างจริงๆ  ขนาดแหนมเนือง ยังทำมาแล้ว)มีโอกาสจะเอามาให้ชม เก็บภาพไว้ไหนไม่รู้จ้า ลงทุนสูงแต่สบายใจ ไม่มีเนื้อ ไม่มีกลิ่นเหม็นเขียงไม้ให้รำคาญใจ

ผักชีฝรั่ง (หอมป้อม)  นี่ก็เอาเมล็ดพันธุ์มาจากเมืองเลยอีกเช่นกัน แต่ไม่เหลือหรอกเวลาตัวเองปลูกหายจ้อยค่อยไปขอใหม่  ใช้โรยหน้าในอาหารทุกประเภท(ผักชีโรยหน้า) รากผักชีก็สาระพัดประโยชน์ ใช้ต้มน้ำซุป,หมัก,ตำน้ำพริก ฯลฯ

ต้นกระเทียม   ใช้พันธุ์ที่ซื้อมาจากตลาด กระเทียมจีนนะ กลีบใหญ่ๆ  ส่วนใบจะนำไปประกอบในการตำส้มตำ ใส่มะกอกป่ามะเขือเปรี้ยว (แซ่บแน่) ถ้าไม่ลืมจะตำอย่างที่สาธยายมาแล้วเอามาให้ชมว่ามันน่าแซ่บเว่อร์ขนาดไหน  ที่คล้ายกันคือใบมันแบนเหมือนกันคือ กุยช่าย (แต่กุยช่ายนี่ไปแอบขโมยเค้ามา ถอนมาซะเยอะ แต่ปลูกแล้วน้ำขังเน่าหมด) จะไปขโมยใหม่จะรักษาให้ดีเลยสัญญากับกระถางกุยช่าย

กะเพรา  มีอยู่เยอะมากๆๆๆๆทั่วบริเวณบ้านเลย แต่ไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์ คนอีสานไม่ค่อยถนัดนักกับกะเพรา   นานๆ ขี้เกียจทำกับข้าวอย่างอื่นก็ทำผักกะเพราโน่น นี่ นั่น ต้นกะเพราเลยมีโอกาสขยายพันธุ์เองตามธรรมชาติเพราะไม่มีใครสนใจ ห่วงใยนัก มีกะเพราแดงด้วยนะแต่ไม่เยอะ

มะอึก(บักเขือขน)   คนอีสานสนใจมะอึกอย่างเดียวคือใช้ให้มันไปลงครกส้มตำ แต่ข้าพเจ้าเองไม่ชอบใส่ปล่อยให้มันร่วงหล่นตามอายุขัย ขี้เกียจเอาขนออก เวลาหั่นก็เนื้อเหนียวจัง เป็นอันตรายต่อชีวิตเลยไม่ค่อยเก็บมาใช้ใส่ในส้มตำ  แต่มันขยายพันธุ์ง่ายมาก งอกเร็ว (โม้ไปโม้มา มีทายาทมันต้นเดียว นอกนั้นบริจาคให้คนอื่นหมด)

พริกชี้ฟ้า   แต่ขอบอกว่ามันไม่สามารถมีอายุยืนจนได้สีแดงมาเชยชมหรอกนะ เพราะว่าข้าพเจ้าเก็บไปใส่แกงหน่อไม้ (ลูกโดด) หมดเกลี้ยงเลย

ตาลปัตรฤๅษี,ตาลปัตรนางชี(ผักก้านจอง)  ปลูกในปลอกปูน ใช้ลวกและใส่ในตำด้องแด๊ง,ตำป่า,ตำมั่ว,ตำซั่ว (แต่ไม่ใส่ในตำธรรมดา ตำปลาร้า) กินกับอะไรก็ได้ กับลาบ น้ำพริก ส้มตำ ใช้กินดิบก็ได้ ลวก หรือจะใช้วิธีย่างก็อร่อยไปอีกแบบ มีรสสัมผัสที่อร่อยไปอีกแบบ กำลังปลูกเพิ่มอีกเพราะบางช่วงหายากมาก จนจะเกิดสงครามผักก้านจอง ใครๆก็ใช้ ใครๆก็ชอบ แต่สินค้าไม่มีขาย เลยเกิดการไม่พอใจของแม่ค้าส้มตำหลายคน (เป็นเรื่องจริงๆ) เลยแก้ปัญหาด้วยการปลูกเองซะเลย เคยให้คนมาทดลองขุดดินแล้ววางผ้าพลาสติกดำ รองก้นแล้วเอาดินลง ปล่อยน้ำทำเป็นแปลงให้เป็นเหมือนมีน้ำขัง แต่น้ำมันดันไม่ขัง แห้งเร็วมาก สงสัยรั่วสิ ไม่เวิร์คเลยมาสนใจปลอกปูนที่มันมีน้ำขังนาน ซึ่งน่าจะเหมาะกว่า

ต้นกล้าเสาวรส,กะทกรก   เพาะต้นกล้าไว้แจกบรรดาลูกค้า หรือคนที่สนใจอยากได้ เพาะอะไรก็แจกหมดจนตัวเองหมดต้นกล้าไม่มีจะปลูก  แต่ยินดี ที่ได้ให้ ถึงคนไม่ได้ขอก็ถามให้ว่ารู้จักต้นกะทกรกไหม๊ เอาไหม๊ มีต้นกล้านะ ให้ฟรี ใครจะไม่เอาเนาะ ไล่แจกขนาดนั้น กะทกรกนี่คือความภาคภูมิใจตลอดระยะที่ปลูก 3 ปี ให้ลูกให้หลาน ให้คนมากมายได้ลิ้มรส และได้ต้นกล้าไปขยายพันธุ์ต่อๆ กันไปหลายสิบ ครัวเรือน เหตุผลที่ปลูกผักต่างๆ ก็มีเหตุผลสำคัญคือชอบกินผัก ชอบดูรายการ กิน อยู่ คือ ที่ได้พาไปรู้จักผักบางชนิดที่ไม่รู้ว่ากินได้ แล้วพอดีมีอยู่ที่บ้าน หรือกินผักอะไรแล้วได้ประโยชน์ต่อร่างกายอย่างไร