สืบเนื่องมาจาก"สัตว์ที่ไม่ได้เลี้ยงบ้านพี่แจ้ว"ของผู้ใหญ่โส

ชันโรงแบบตัวเล็ก

  ภาคกลางเรียกแมลงชนิดนี้ว่าชันโรง ทางใต้เรียกอุง ทางอีสานเรียกขี้สูด ทางเหนือเรียกขี้ตังนี หรือขี้ตึงแต่พบเหมือนกันที่คนทางเหนือเรียกขี้สูด ชันโรงรูปนี้เป็นชันโรงแบบตัวเล็ก แต่ทั้งตัวใหญ่และตัวเล็กล้วนมีน้ำผึ้งที่มีคุณภาพเหมือนหรือดีกว่าน้ำผึ้ง(มีงานวิจัยรับรอง) ชันโรงเป็นผึ้งชนิดที่ไม่มีเหล็กไน(stingless bee ต่อยหรือไชไม่ได้ นอกจากกัด) ผลพลอยได้อีกอย่างคือยางไม้ที่ชันโรงใช้ทำรังเซียนพระใช้อุดฐานพระเครื่องเช่นพระกริ่งและใช้อุดเบี้ยแก้เป็นของขลัง แล้วยังช่วยผสมเกษรให้ไม้ผลช่วยชาวสวนด้วย

(ก็ยังใช้งานไม่คล่องผิดๆถูกๆก็ขออภัยด้วย)

  ส่วนนี่เป็นชันโรงแบบตัวใหญ่

รูปนี้เป็นรังของชันโรงแสดงส่วนที่เก็บน้ำผึ้งและรังของตัวอ่อน สีน้ำตาลแก่เป็นถ้วยเก็บน้ำผึ้ง ส่วนที่สีออกเหลืองทางขวาบนเป็นรังตัวอ่อน ก็ต้องแค่นี้ก่อนเพราะมีข้อความบอกว่าเต็มเนื้อที่ใส่ภาพอีกไม่ได้ไว้ค่อยต่อ รูปแรกเห็นตัวชันโรงแบบตัวเล็ก เล็กไปหน่อยดูไม่ค่อยเห็น ส่วนความเป็นไปเป็นมาของผมและฯค่อยมาว่ากันครับ

นี่เป็นส่วนของรังเตรียบแยกน้ำผึ้งชันโรงออกจากส่วนที่เป็นรัง ที่เป็นสีส้มคือส่วนที่เป็นยางไม้เอาไปทำของขลัง  ต้องขอโทษเพื่อนๆสมาชิกบ้านพอเพียงด้วยความเป็นมือใหม่ของผมไปลบรูปออกจากเครื่องมือที่ใช้ด้วยความเข้าใจผิดว่าไม่มีผลกับรูปที่ส่งไปแล้ว/ขอโทษครับ