อีกมุมหนึ่งของชีวิตผม

หมวดหมู่ของบล็อก: 

   ช่วงนี้เป็นช่วงหยุดกรีดยางของชาวสวนยางหลายคนรวมทั้งผมด้วย แต่ก็ยังมีหลายคนที่ยางผลัดใบยังไม่หมดก็สามารถกรีดยางได้อยู่ ตอนแรกตั้งใจว่าหยุดกรีดยางแล้วจะเคลียร์งานในสวนหลายๆ อย่างที่ตั้งใจไว้ แต่แล้วก็ไม่เป็นไปอย่างตั้งใจอีกแล้ว เมื่อน้องๆ ผู้ดูแลระบบคอมพิวเตอร์ในโรงพยาบาลของ จ.ตรัง ขอให้ผมไปสอนลีนุกซ์ให้กับผู้ดูแลระบบของทุกโรงพยาบาลในจังหวัดตรัง ช่วงประมาณสัปดาห์ที่สามของเดือนมีนานี้ ผมเองห่างหายจากการสอนลีนุกซ์มาเป็นปีแล้วครับ ปัญหาคือต้องเตรียมเอกสารการสอนทั้งไฟล์คู่มือ ทั้งไฟล์นำเสนอใหม่เกือบทั้งหมดเนื่องจากเป็นลีนุกซ์เวอร์ชันใหม่ ที่สำคัญคือต้องซ้อมมือใหม่ด้วย

ไฟล์นำเสนอต้องทำใหม่

คู่มือก็ทำใหม่

   ถึงแม้ว่าต้องทำใหม่ไม่ทั้งหมด แต่ก็พอสมควรอยู่ จะเสร็จทันมั๊ยหนอ ชีวิตผมมีอีกด้านที่ยังไม่สามารถวางมือได้ และคิดว่าคงจะวางมือได้ลำบากเพราะชีวิตก็เดินเส้นทางนี้มาก่อน และยังคงต้องช่วยเหลือเพื่อนฝูงต่อไป เพราะฉะนั้นการทำสวนของผมมันก็ไม่ได้พัฒนาไปมากนัก จะด้วยสาเหตุอื่นๆ และสาเหตุนี้ แต่อย่างไรก็แล้วแต่ก็ไม่คิดหวนกลับเส้นทางเก่าแบบเต็มตัวอีกแล้วครับ แต่เส้นทางเก่ามันก็เป็นเส้นทางเดินที่ทำให้มีวันนี้ 

   การสอนครั้งนี้ไม่รับค่าวิทยากรครับ แต่ก็ตั้งใจสอนเต็มที่เหมือนที่เคยสอนแบบรับค่าวิทยากร

ความเห็น

ผมยังไม่ขนาดนั้นครับ ลุงพี :)

ผมแอบปลื้มกับน้องผู้ใหญ่ครับที่มีความรู้ความสามารถและยังถ่ายทอดให้ผู้อื่นได้รับความรู้ด้วย อันนี้เป็นบุญกุศลอันใหญ่หลวงสำหรับผู้รับเลยครับ

ขอบคุณครับพี่สุนิตย์

สู้ๆๆๆๆค่ะ เอาใจช่วยค่ะ

วันหนึ่งอยากจะเชิญมาทำประโยชน์แถวๆที่ทำงานบ้างค่ะ ทั้ง linux drupal ยังน่าสนใจมากๆ

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

ด้วยความยินดีครับ

:cute:  ขอคารวะค่ะ

ความสงบ เป็นความสุขอย่างยิ่ง

:cheer3: :cheer3: :cheer3: ผู้ใหญ่สู้ๆ...เมื่อทำแล้วมีความสุขนี้แหละคือกำไรชีวิตคะ

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

หน้า