อีสานแห้งแล้ง...กันดาร..จริงหรือ ตอนที่ 9 ยังไงก็มีผักกิน

เมื่อแล้งมากกิจกรรมที่สวนก็น้อยลง เหลือผักไม่กี่อย่างที่ต้องรดน้ำเพื่อจำกัดปริมาณน้ำจากสระเพื่อมารดผักให้น้อยลง ด้วยเหตุนี้ผมจึงเตรียมการไว้นานแล้วเพื่อความต่อเนื่องของผักที่จะมีบริโภคในครัวเรือนแบบไม่ขาด จึงทำการปลูกผักข้าง ๆ บ้านกับพื้นที่ไม่กี่ ตรม.ไว้นานแล้วเพื่อไม่ให้ ขาดผักไว้กินในหน้าแล้ง อิอิอิ

แปลงผัก 5 แปลงกับผักอย่างละนิดละหน่อยก็ช่วยให้ประหยัดเงินได้บ้าง สบายกระเป๋าแถมอิ่มท้อง อิอิอิ

แปลงผักคะน้า กระจ้อน กาดขาว คื่นช่าย หอม ผักชี ใบโหระพา กระเพรา ก็มีให้เก็บอย่างละนิดละหน่อย พอช่วยประหยัดได้บ้าง ที่นี้ใกล้เลยครับเปิดประตูครัวออกมาเจอแปลงผักเลย สดจริง ๆๆ ยิ่งกว่าซุปเปอร์มาเก็ตไหน ๆ

อย่างละเล็กละน้อย เวลาต้มยำทำแกงก็เด็ดกินง่าย ๆ แต่ข้อเสียปลูกที่บ้านกินกินมีมาก คนปลูกมีน้อยครับ ไม่เป็นไรเข้านโยบายเดิม แจก ๆๆๆ กล้าขอก็กล้าให้ อิอิ

 
ข้อเสียอีกอย่างเวลาปลูกที่บ้าน หมา ไก่ เยอะครับต้อมล้อมรั้ว ไม่เช่นนั้นผักเละ ไม่เหมือนปลูกที่สวนสบาย ๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องพื้นที่อะไรมากมาย ผมชอบที่กว้าง ๆ มากกว่า ทำแล้วไม่อึดอัด

                    แม้จะแล้งสักเพียงไหน ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อไป คนที่ชอบผัก ชอบปลูก อย่างผมก็ต้องสู้หาทางออกได้อยู่แล้ว ฮ่า ๆๆ การวางแผน การรู้จักช่วงเวลาว่าสิ่งไหนควรปลูกเวลาใด อย่างไหนปลูกยากก็เลิก อย่างไหนปลูกง่ายก็ปลูกไม่เห็นจะยุ่งยาก ชีวิตทำให้มันง่ายก็ง่าย ทำให้ยุ่งยากก็ยาก ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเรา ส่วนใครจะว่า จะด่า ช่างหัวมัน เอามันมาชั่งกิโล ยังสามารถตีออกมาเป็นเงินเป็นราคาได้มากว่า  ทำอย่างไร ดีอย่างไร คนก็ว่า ก็ไม่ถูกใจเช่นเคย (โดนประจำเพราะคิดไม่เหมือนชาวบ้านเขา ฮ่า ๆ)

                      แต่ให้เอาคำ ด่า คำติเตียน มาเป็นกระจกส่องมองดูตัวเองว่าเป็นแบบที่เขาว่าเราหรือไม่ ถ้าไม่ใช้ก็ถือซะว่า "อย่าไปถือคนบ้า...อย่าว่าคนเมา" เราคนดี ๆจะไปยุ่งเกียวทำไม  อิอิอิ  แนวทางแห่งความพอเพียงนั้นอีกยาวไกล การจะทำให้คนอื่นทำตาม คนอื่นเชื่ออย่างสนิทใจ ก็ต้องทำให้ตัวเองประสพผลสำเร็จเสียก่อน จากที่ทำหลาย ๆ อย่างในชุมชนทั้งเรื่อง การออมเงิน การทำกลุ่มออมทรัพย์ โดนด่า โดนสพประมาทมาก็เยอะ จากคำว่าเป็นไปไม่ได้ แล้วเวลาก็เป็นเครื่องพิสูทธิแล้วว่า สิ่งที่ผมคิดและเจตนาดีมันก็เป็นผลจริง ๆ อย่างที่คาดหวังไว้ ยังคงเหลือเรื่องความพอเพียงที่กำลังทำอยู่ในขณะนี้เท่านั้นที่ยังไม่เห็นผลที่ชัดเจน ยังไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่า เรารอดจริง ๆ ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูทธิว่า สิ่งที่ทำอยู่นี้มันเป้นทางรอดได้จริง ๆ กับชีวิตที่จะยึดถือแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงที่ผมจะเดินไปให้ถึง เหมือนคำแรก ๆ จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน

ปล.บล็อกนี้ขอยกความดีความชอบให้กับ ผบ.คนเก่งของผม ฮ่า ๆๆๆ ผมมีหน้าที่เพียงขุดแปลงผัก อิอิอิ..

                                            ..ทิดสิท...อุดร..