เพราะคิดถึง...จึงมาหา...รุจน์ ขอนแก่น

ตั้งชื่อบล็อกนี้...พิมพ์แล้วก็ลบ...แล้วก็พิมพ์ใหม่ ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าน่าจะเรียกแขกได้ ก็เลยตกลงใจใช้ชื่อนี้ อิอิ  คิดถึงจริง ๆ แหละ มีคนบ่นหาเฒ่าแก่ใหญ่คนนี้เยอะ ธนนันท์ก็เลยแอบย่องเงียบไปเยี่ยมซะเลย มีเวลาไม่มาก เพราะทำธุระหลายที่ ไปถึงบ้านรุจน์ บ้านสวนกลางน้ำที่ใครต่อใครฝันถึง  โอ๊ย!...เป็นบ้านในฝันจริง ๆ 

นัดกันให้รุจน์รอรับ ขับรถตามกันไป เพราะให้ไปเองหลงแน่ ๆ เราก็ขึ้นชื่อในเรื่องหลงทาง ไม่มีใครไว้ใจให้นำทางด้วย...รุจน์พาขับไปเรื่อย ๆ ขนาดตามหลังยังหลงรถ ไปตามจิกรถคันหน้าที่อยู่ไกล ๆ ที่ไหนได้จอดอยู่ใกล้ ๆ กัน มัวเมาท์เพลิน เกือบหลงอีกล่ะ

คอมพ์อืดดดดดดดด.....มาก เดี๋ยวหาทางปลุกปล้ำก่อนค่ะ ส่งมาเรียกน้ำย่อยก่อน อิอิ

เจ้าโต๋ จะถ่ายรูปทีไรต้องจับไว้ ไม่เคยอยู่นิ่ง รุจน์พาชมรอบ ๆ บ้านก่อน ร่มรื่นเหมือนทุกบล็อกที่รุจน์ให้ดู ไม่ได้สร้างภาพเหมือนป้าแมวหรอก อิอิ กัดป้าแมวเล็ก ๆ 

ข่อยล่ะเซ็ง....รูปถ่ายข้างหน้า โหลดไม่ได้ ทีรูปโชว์บั้นเอว ก็โหลดติด ดูข้างหลังภาพไปก่อนเด้อพี่น้อง คอมพ์เน่าแล้วมั๊ง อยากได้เครื่องใหม่ ๆ ๆ ๆ  รุจน์พาเดินชมสวน ไม่ค่อยได้ฟังกันซักเท่าไหร่หรอก แย่งกันพูด ไม่รู้เก็บกดมาจากไหน อิอิ  น้องบอมลูกน้องรุจน์เป็นคนถ่ายให้ ได้ใจจริง ๆ ถ่ายข้างหลังสวยกว่าข้างหน้า....ตั้งใจถ่ายหรือเปล่าจ๊ะ....ถ่ายได้ทุกซ๊อต แต่โหลดไม่ได้

อันนี้แอบมีการสาธิตวิธีตอนไผ่ เป็นพันธุ์กิมซุ่ง  รุจน์บอกว่า

วิศิษฐ์แนะวิธีตอน พี่นันก็แนะวิธีของพี่นัน ซึ่งตรงกันข้ามกัน รุจน์วินตึ๊บ!..อิอิ  จะบอกให้...เชื่อไม่ได้ทั้ง 2 คน  5555555

ไม่รู้ว่าบอมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า...ถ่ายทีไรเห็นแต่...ข้างหลัง ข้างหน้าเค้าไม่สวย หรือไงจ๊ะ...บอม  กำลังดูห่าน...ทองคำ บ้านเราไม่มี มีแต่เป็ด  

ต้องบอกว่า ไปบ้านรุจน์วันนี้ รุจน์ไม่ทันตั้งตัว เพราะจะออกจากสารคาม ค่อยโทรหารุจน์  ทีแรกตั้งใจแค่จะไปทักทายในเมือง ที่รุจน์กำลังต่อเติมตึกที่เพิ่งซื้อใหม่  แต่รุจน์อยากให้ไปเที่ยวชมสวน เลยนัดกัน แต่ไม่ได้ลงเวลา เพราะธนนันท์ต้องไปโรงบาลก่อน  แล้วต่อด้วยไปช๊อปปิ้ง อิอิ  บ่าย 2 รุจน์โทรหา ค่อยได้ไปสวนกัน ข้าวก็กินจาก รพ. แล้ว วันหลังมีโอกาสค่อยไปกินปลาเผาเน๊อะ....คงมีโอกาสไปอีก

ดูอะไรไม่รู้...ถ่ายทีเผลอ

 ลืมถามกระสอบขี้วัวหรือเปล่า บ้านรุจน์มีคลองส่งน้ำอยู่หน้าบ้านเลย  น่าอิจฉาจริง ๆ บ้านธนนันท์ก็น้ำเยอะ แต่มามากก็ท่วม นี่น้ำใสไหลเย็นทั้งปี  กล้วยงามมาก

สารพัดพันธุ์กล้วย ทั้งของวิศิษฐ์ ของป้าเล็ก ของใครมั่ง หลายคน มัวแต่เมาท์ ไม่จำ อิอิ

บ้านในฝันของใครหลาย ๆ คน รวมทั้งธนนันท์ด้วย บ้านตัวเอง รกซะ...บ้านรุจน์สวยงาม ร่มรื่น เย็นสบาย...

ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน ว่ามาถึงบ้านสวนกลางน้ำแล้วนะ มีการลงชื่อเยี่ยมด้วยนะ แต่บล็อกนี้กั๊กไว้ก่อน เพราะมีตอนต่อ อิอิ

แก๊งค์อ้วน มาถึง นอนอย่างเดียว กินแล้วนอน เทวดาให้พร  ใต้บ่อน้ำนี้ใคร ๆ ก็รู้ อาหารมนุษย์แหวกว่ายใต้สายธาร...พุ่นแหล่ว 555555.....ใช้ศัพท์สูง.... 

ใต้น้ำก็อาหาร....บนต้นไม้ ก็...ซี๊ดดดดดดดดดด....เข็ดฟัน   ของกินทั้งนั้นบ้านนี้ ลงบล็อกต่อไปแล้วกัน เยอะจัด

ไม่มีอะไรให้บัง น้องพรไม่มา ขอชายผ้าสีดา บังแล้วกัน มิดปล่าวเนี่ย....อิอิ  น้องโต๋เป็นคนถ่าย แย่งกล้อง จะถ่ายเอง 

นี่รุจน์ให้ถ่ายกับมะม่วง มีลูกเดียว ห้อยโตงเตง  น้องโต๋เลยจัดให้

อ้าว...โต๋ถ่ายมั่ง ๆ  แม่เลยจัดให้ สนุกสนานเขาใหญ่ แม่กับลูก ดาราหน้ากล้อง อิอิ

โต๋ถ่ายเอง ๆ ก็ได้มาแบบนี้แหละ...พี่บอมถ่ายให้ก็ดีแล้ว...คนนั่งแหละ ลูกน้อง คู่ใจหรือเปล่า ไม่รู้ แต่ให้ถ่ายรูป ชอบถ่ายแต่...ข้างหลัง อิอิ

ไอ้เจ้าดาราหน้ากล้องก็แอ๊คซะ...ไวจริง ๆ  ใครถ่ายล่ะเนี่ย พี่เปรี้ยวมั๊ง...ไม่ค่อยได้ดูต้นไม้ต้นไร่เขาหรอก ดูมาเยอะแล้ว ทุกบล็อกที่รุจน์ลง จ้องตาแทบถลนมีแต่งาม ๆ ทั้งนั้น....สนุกสนานในการถ่ายรูปมากกว่า ยังต้องมีบล็อก 2 ต่อ 

น่าน...ตามรุจน์เข้าบ้าน นี่หลังบ้าน

น้ำหมักลูกยอ มังคุด กับวุ้นมังคุดเอาไปฝากรุจน์ด้วย ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน เจ้าแม่ไปทั้งที ขาดไม่ได้ อิอิ ว่าจะลงจากตำแหน่งแล้วกำลังหาทายาทอสูร....น้องมะนาว ด้องแด้ง พี่เหมียว ป้าแมวแดง ว่างาย...พร้อมจะสืบทอดตำแหน่งหรือยัง อ้อ!...ยังมีอีกเยอะ ต้องเขียนบล็อกชิงตำแหน่งทายาทต่างหาก ยืนอยู่นี่ก็หมักไว้เยอะเหมือนกัน  รุจน์บอกมาดามกำลัง..บ้าหมัก อิอิ ตอนนี้มีคนบ้า..หมัก หลายคน...มีเพื่อน...

บล็อกนี้จบไว้ก่อนค่ะ เลาะรั้ว...ขอบบ้าน...ต่อไปก็เข้าบ้านค่ะ มาดามกับคุณยายและลูกสาวลูกชายกลับมาจากทำธุระพอดี  ทีแรกก็เตรียมตัวจะกลับกันแล้ว พอมาดามกลับเข้ามาก็เลยต่อยาวค่ะ....น้องโต๋กับลูกชายรุจน์อายุเท่ากัน ตัวเท่ากัน เขามีการไล่ถ่ายรูป ขอสัมภาษณ์กันด้วย น้องโต๋ถ่ายเอง เดี๋ยวบล็อก 2 เอาให้ดูค่ะ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย จูนกันไวมาก เจอกันวิ่งไล่กันเลย...ประสาเด็ก...

ก็ผู้ใหญ่เห็นกันครั้งแรกก็สนิทกัน หยั่งกับรู้จักกันมานานแสนนาน  ซึ่งเป็นธรรมดาของลูกบ้านสวน มิตรภาพเกิดขึ้นได้ในโลกออนไลน์...โดยเฉพาะ...บ้านสวนพอเพียง...แห่งนี้ค่ะ 

โปรดติดตามตอนต่อไป...ง่วงแล้วขอนอนก่อนค่ะ...อิอิ