บันทึกการเดินทาง/เรื่องราวความทรงจำที่ดีๆๆที่ผ่านมาในชีวิต 5

หมวดหมู่ของบล็อก: 


แสงอรุ่ณ...อุ่นละไมในสายหมอก...     ไหวละลอกพริ้วน้ำฉ่ำชื่นใส


ระริน...หอมดอกไม้ป่าพาชื่นใจ... รับวันใหม่อีกคราน่ายินดี


ขอมวลมิตรชีวตินี้มีแต่ชื่น...     งานราบรื่นสมถวิล


อุปสวรรคสูญหาย...ร้ายไม่มีรื่นฤดี...มีแต่สุขทุกเวลา


หากพบพานปัญหา...อย่าหวั่นไหว...ค่อยแก้ไขใช้สติตรองเถอะน่า


สติมั่น...หมั่นคิดพิจารณา....ทุกปัญหามีทางแก้แค่รู้ทาง....


ท้องฟ้าเริ่มเปิด มองเห็นทะเลหมอกจากจุดกางเต้นท์ เราต้องเดินขึ้นเขาเพื่อขึ้นไปชมความสวยงามของยอดเขา
ที่อลังการด้วยเมฆหมอก



เช้านี้..พี่หยอยทำข้าวต้ม กับคั่วปลาหมึกแห้ง ให้กินคลายหนาวเพราะเมื่อคืนฝนตกทั้งคืน (เสียงพี่หยอยนอนครางด้วยความหนาว)


เดินขึ้นเขาอย่างกระปรี้กระเปร่าด้วยว่าพักผ่อนเต็มที่กับคืนที่ผ่านมาภาพที่เห็นเบื้องหน้า มีแต่ธารหมอกที่ปกคลุมยอดเขาอ้อยอิ่ง
ลมพัดแรง

เมฆหมอกก้อนใหญ่น้อยหมุนวนรอบตัวเราตลอดเวลา ความสวยงามและยิ่งใหญ่ของ
ยอดเขาใหญ่น้อยที่เรียงราย เห็นวิวไกลๆๆๆสูงๆๆ เห็นวิวทิวทัศน์ภูเขาของ 4 จังหวัด ( สตูล ตรัง พัทลุง สงขลา)
ความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าเบื้องล่าง รู้สึกมีความสุขจัง อยากใช้เวลาตรงนี้ให้นานๆๆๆ 

 สูดกลิ่นธรรมชาติที่บริสุทธิ์


บางทีความฝันของเราก็อยู่เพียงแค่เอื้อม...


แต่..ยังไขว่คว้ามาไม่ได้


แม้เมฆหมอกบดบังคงต้องรอให้


เมฆหมอกจางหาย


เราก็จะพบสิ่งที่เราต้องการ...



 บรรยกาศบนจุดสูงสุดบนเทือกเขาเจ็ดยอด" สุดยอดมากจริงๆๆๆ"ทำให้ลืมความเหนื่อยอ่อนของการเดินทางไปหมด


ด้วยแรงลมที่แรง อากาศหนาวเย็นด้วยแรงลม ตลอดเวลาพืชพรรณไม้ที่ขึ้นกลายเป็นไม้แคระ บอนไซกิ่งเหนียว
พุ่มสูงไม่เกินเอว

ต้นบัวแฉก หม้อข้าวหม้อแกงลิง โคลงเคลงขน ดอกไม้แปลกตา สลับกับทุ่งหญ้าที่เปิดโล่ง



เป็นครั้งแรกที่สามารถงัดกล้องขึ้นมาถ่ายรูปได้...แต่รูปภาพไม่สามารถบอกเล่าความรู้สึกจริงๆๆที่ได้สัมผัส เพราะมันวิเศษ และมีความสุขขนาดไหน 

เวลาที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายหมอกบนยอดเขาสูงและมีลมพัดแรงๆๆ
จนเหมือนเราจะปลิวไปตามลม   ทำให้นึกถึงเพลง " เที่ยวละไม" ของวงเฉลียง
ขึ้นมา


 ต้องเร่งลงจากเขา ฟ้าเริ่มปิดอีกแล้วฝนกำลังมา ถึงที่พักพอดี กับฝนตก ต้องรีบช่วยกันขุดดินกั้นน้ำเข้าดับโรงครัว
ก่อไฟทั้งฟืนที่เปียกกว่าจะติดเล่นเอาเสียน้ำตาเพราะควัน


เมนู แกงส้มปลากระป๋อง  น้ำพริกแมงดา คั่วไข่ครอบ  ช่างอร่อยเสียเหลือเกิน ( อยูบ้านไม่เคยกิน อยู่ในป่าอะไรก็อร่อยหมด )


อิ่มท้องแล้ว ได้มีเวลาคุยกันจริงๆๆจัง เสียที  ทั้งมีสาระไม่มีสาระ ตลกขบขัน เพราะอากาศเย็น
น้องจาชงชาฟักข้าวแจก ให้ชิมกัน คราวนี้ ขำกันป่าแทบแตก


ไม่ต้องถามนะว่าขำกันเรื่องอะไร ทุกคนที่ไปจะรู้ดี ว่าเป็นเรื่องอะไรบ้าง     
สามสาวมีข้าวเกรียบมาเสริฟ์ถึงที่ กว่าจะหลับได้เล่นเอาเหนื่อย


ดึกๆๆ มีคนไปหากบมาผัดเผ็ดกินกันอีก พร้อมถั่วเขียวต้มน้ำตาล  ไม่ได้ลุกไปกินด้วยหรอก เพราะกลัวฝน และหนาวด้วย


พรุ่งนี้ฝนจะตกไหมหนา ขอให้หยุดเถอะ


คอยติดตามต่อไปนะค่ะ 


 

ความเห็น

ยังกับเที่ยวเมืองในหมอกเลย  สวยงามมาก  ดอกไม้นานาพรรณสวยงามน่าชมไปหมด

รอมาตั้งแต่บ่ายแล้ว บล็อกนี้....ซึ้งมาก...ยืนบนภูสูงเสียดฟ้า ไอหมอกแผ่ว ๆ ที่สัมผัสกาย คงเหมือนได้ปลดปล่อยตัวเองจากพันธนาการบางอย่าง....ชีวิตเป็นของเรา จะอยู่หรือตาย...คงไม่เสียดายแล้วใช่มั๊ย....น้องดา...สู้...สู้...จ้า.... :love:

 

หลังเมฆหมอกผ่านไป....ชีวิตย่อมสดใสเสมอ....

วันนี้อุปสวรรคมาก ยังไม่ได้เขียนอะไรไปสะแล้ว:hate:


เขียนใหม่ลงรูปไม่ได้:hate:


เขียนอีกทีไฟดับ:hate:


อยากเอารูปลงให้ดูเยอะๆๆ  ก็ค้างสะเนี๊ยะ


ถอดใจไม่อยากเขียนแล้ว:hate:   วันนี้

:dong:ภาวนาอยู่ให้เขียนบล๊อกเสร็จ:cheer3:คุณป้าไปนั่งหอบอยู่ตรงไหนอะมองไม่เห็น..ออกำลังส่อง.ดอกไม้นี่เอง.มาให้กำลังใจค่ะ

นั่งแอบหน้าคอม โมโหตัวเอง เขียนเรื่องดีๆๆไว้เยอะ ส่งไม่ได้:uhuhuh:เลยเหลือนิดเดียว


ใส่รูปก็ไม่ได้เยอะ:uhuhuh:

ชมนกชมไม้ได้เก่งจริงน้องสาวเรา :uhuhuh:

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า