แด่ พ.ต.สมชาย เวฬุวนารักษ์

หมวดหมู่ของบล็อก: 

         ถ้ายังพอจำได้ แดงเคยเขียนบล็อกเกี่ยวกับ พี่ชายคนนี้ พ.ต.สมชาย เวฬุวนารักษ์ พี่ชายที่แดงกับอ้ายเวทย์เคารพนับถือมาหลายสิบปี  พี่ชาย เป็นทหารทำงานโครงการตามพระราชดำริ หน่วยพัฒนาเพื่อความมั่นคงเฉพาะพื้นที่ ป่าดงนาทาม  วันที่ 2 กรกฎาคม 2554 พี่ชายแวะมาหาแดงกับอ้ายเวทย์ในสวน ก่อนมาแดงบอกให้พี่ชายนำต้นไม้มาปลูก 1 ต้น

        การพบกันครั้งนี้ ทำให้แดงทราบว่า พี่ชายกำลังต่อสู้กับโรคมะเร็งระยะสุดท้าย เป็นเวลาร่วมสองปีแล้ว  ตอนนั้นดูจากสภาพร่างกายแล้วรู้ว่าพี่อาการหนักแล้ว ยังเหลือแต่ใจเท่านั้นที่ยังสู้ 

           พี่สมชายเลือกที่จะนำต้นสักทองมาปลูก บอกว่า แม่ทัพนายพลชอบปลูกต้นสักทอง เพราะชื่อเป็นศิริมงคล ต้นสักหลักใหญ่ เป็นใหญ่เป็นโต บอกให้แดงดูแลต้นไม้ให้ดี พี่จะตายก็ช่างมัน ต้นไม้ต้องอยู่

          ก่อนกลับพาพี่ชายเดินชมสวนผสม พี่ชายชอบสวนป่าข้างหลังมาก บอกต่อไปแดงกับอ้ายเวทย์ไม่ต้องทำอะไร ปล่อย ๆไว้อย่างนี้แหละต้นอะไรขึ้นในสวนก็ปล่อยไป ให้โตเองตามธรรมชาติ ให้ต้นไม้ดูแลกันเอง ไม่ต้องกลัวความแห้งแล้ง ต้องสร้างป่าขึ้นมาก่อน แล้วความชุ่มชื้นจะตามมาเอง

                        สวนป่า ณ วันนี้ 


                 อยู่ด้านหลังสวนผสม เนื้อที่ประมาณ 5 ไร่

                   ปล่อยให้ธรรมชาติดูแลกันเอง

                        ต้นไม้อะไรขึ้นก็ปล่อย ๆไป


         ถ้าแดงจำไม่ผิด หมู่บ้านที่ พี่วิกับป้าเล็ก ย่าวรรณ ลุงโรส ยายสาย นายปืน ไปชม มาเมื่อวันก่อน เป็นหมู่บ้านของ พ.ต.สมชาย เวฬุวนารักษ์  หมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวพระราชดำริ บ้านคำขวาง อำเภอวารินชำราบ

            พี่ชาย จากไปอย่างสงบ เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2555 แต่ทุกครั้งที่แดงรดน้ำต้นสักต้นนี้ แดงก็อดคิดถึงคนปลูกไม่ได้ วันนี้ ไม่ว่าพี่จะอยู่ที่ไหน ถ้าพี่รับรู้ได้ แดงอยากบอกพี่ว่า ต้นไม้ของพี่ยังอยู่ แดงกับอ้ายเวทย์จะดูแลอย่างดี

          

                                               โปรดติดตามตอนต่อไป..........

ความเห็น

ขอแสดงความเสียใจกับพี่สมชายด้วยนะครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่ได้มีโอกาสได้รู้จักกับพี่สมชาย ในการมาศึกษาดูงานที่ทำงานของพี่สมชาย เป็นการได้พบกันครั้งแรกและไม่คิดว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้พี่เขายังแข็งแรงสมบูรณ์ ขอให้พี่ไปสู่สุคตินะครับ ผมจะเป็นคนสานต่อโครงการที่พี่รัก ต่อไปนะครับ  พ.ต.ครรชิต เวฬุวนารักษ์ 

หน้า