รวมมิตรบนถนนสายมิตรภาพ ตอนที่ 2

(ภาพจากกล้องโสทร)

กล่าวถึงท่านประธานแจ้ว และครอบครัว นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่อ๊อดได้มีโอกาสพบปะกับครอบครัวของพี่แจ้ว จริงๆแล้วอ๊อดตั้งใจจะไปเยี่ยมหาตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ด้วยวันเวลาไม่อำนวย เลยพลาดไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และครั้งนี้ได้โอกาสเหมาะ เมื่อพี่หยอยชวนไปเดินป่า อ๊อดก็รีบตอบตกลงทันทีโดยยอมเลื่อนนัดกับเพื่อนทางอเมริกาเพื่อไปพบเพื่อนทางเมืองไทย

ขอขอบคุณพี่แจ้วและพี่อู้ด ที่ทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านต้อนรับสมาชิกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกิน

ครั้งแรกที่อ๊อดลงจากรถเดินเข้าบ้านไป พอพี่แจ้วเห็นหน้าอ๊อดแค่นั้นแหล่ะ เราสองคนวิ่งกอดกันเหมือนกับว่ารู้จักกันมานาน ทั้งๆที่ปกติแล้ว อ๊อดกับพี่แจ้วไม่ค่อยได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ หนทางที่ว่าไกลหมื่นลี้ ก็อยู่ไกล้แค่ฟากถนนคำแรกที่หลุดออกมาจากปากพี่แจ้ว คือ "ยินดีต้อนรับเลยน้อง ดีใจที่ได้เจอกัน นึกว่าจะไม่ได้เจอกันซะแล้ว"

ในสายตาอ๊อดคิดว่าพี่แจ้วเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดี เป็นคนร่าเริง ปรับตัวเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไม่หยิ่งเหมือนที่คิด แล้วเราก็มายืนวัดความสูงกัน ว่าใครสูง ใครต่ำกว่า ตัวจริงพี่แจ้วตัวเล็กมากค่ะ เตี้ยกว่าอ๊อดมากเลยแต่อวบกว่า ส่วนเรื่องความสวยต้องไปถามพี่อู้ดว่าใครสวยกว่ากัน

(ภาพจากกล้องโสทร)

ส่วนพี่อู้ดนั้น ก็มัวแต่ต้อนรับหนุ่มๆ ทางสาวๆก็เป็นหน้าที่ของพี่แจ้ว

อ๊อดแทบจะไม่ได้คุยกับพี่อู้ดเลย ได้ร่วมวงสนทนากับพี่อู้ดแป๊บเดียวตอนลงจากเขา ตอนที่รอสมาชิกกลุ่มลุงพี ตอนนั้นอ๊อดหมดแรงแล้วค่ะ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ รู้สึกมึนหัวนิดหน่อยเพราะโดนฝนมาหลายวัน พี่อู้ดขอยาแก้ไข้จากแม่ค้ามาให้อ๊อด 2 เม็ด พอกินยาเข้าไป อ๊อดก็สลบไปเป็น ชม. สลบมันตรงโต๊ะที่หน้าร้านค้านั้นแหล่ะ โดยมีแม่ค้านั่งเป็นเพื่อน ขอขอบคุณค่ะพี่อู้ด ถึงแม้ว่าจะมีเวลาคุยกันน้อยมาก แต่ทุกอย่างที่พี่อู้ดแสดงออกมา ทั้งคำพูดและวาจานั้น ล้วนเป็นสิ่งที่มาจากใจทั้งสิ้น แสดงให้เห็นถึงความจริงใจต่อกัน ขอบคุณค่ะ

************

และต่อมา อ๊อดก็ได้โทรหาคุณเล็ก Lek Onshore ว่า วันอาทิตย์นี้เรานัดกินข้าวกันที่หาดใหญ่ได้ใหม ว่างหรือเปล่า คุณเล็กรีบตอบกลับมาทันทีทันใดเลยว่า "ได้ ได้ ได้ ไม่มีปัญหา" ชัวร์เลย

(ไม่มีภาพค่ะ ใครมีภาพ ขอด้วย)

วันนั้นเจอกันหลายคน คุณเล็ก พี่น้อย คนแต่แรก, พี่ติ๋ม มังคุดหวานลานสกา, และพี่ใจ เกิดกับหมอตำแย โดยมีพี่เก้ และพี่เสินขับรถพาไป

โดยรวมแล้ว

พี่น้อย,และคุณเล็ก : นั้นเราได้พบกันครั้งนึงแล้วเมื่อปีที่แล้วตอนทริปไปอุบลฯ อ๊อดชอบนิสัยของทั้งสองคนมาก เพราะเขาปรับตัวเข้าได้กับทุกคน เป็นคนง่ายๆ กินง่ายอยู่ง่าย การแต่งตัวก็ไม่เน้นหรูหราไม่เว่อ เป็นคนเฮฮา คนไม่ซีเรียสแต่แฝงไว้ด้วยความจริงใจ และเป็นคนลุยๆ

ส่วนพี่ติ๋ม : นั้น อ๊อดเพิ่งเจอเป็นครั้งแรก พี่แกเป็นคนคุยสนุก เสียงออกห้าวๆ แต่ดูจริงใจ แต่พี่ติ๋มจะไม่ค่อยทันมุกของเพื่อนๆ พูดแล้วต้องแปลทุกที

พี่ใจ เกิดกับหมอตำแย : นั้น เพิ่งเจอกันครั้งแรก พี่ใจจะเน้นเรื่องความสวยความงาม อะไรก็ชั่ง ขอสวยไว้ก่อน แต่ก็ยังเป็นคนรักสวยรักงามแบบพอเพียง ไม่เว่อ พี่ใจให้ตะกร้าจักสานมา 2 ใบ ยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะเอามาทำอะไรดี (กลัวมันเก่า)

 วันนั้นร้อนมากๆ อ๊อดเกือบเลือดกำเกาไหล ต้องเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำมาแปะจมูกสมาชิกจากสงขลาเป็นผู้จ่ายค่าอาหารเที่ยงมื้อนั้น ขอบคุณค่ะสำหรับมิตรภาพ

***********

(ภาพจากกล้องป้าแมว)

ได้มีโอกาสพบกับป้าแมวที่โคราชด้วยค่ะ แวะเอาหมวกถวายพระมาถวายพระที่แอลเอ พอเจอกันก็กรี้ดกร๊าดกันใหญ่ จนหมาบ้านข้างๆเห่าเลย ป้าแมวเป็นคนน่ารักนะค่ะ ตัวจริงออกคล้ำนิดๆ แต่ใจป้าแมวขาวสะอาดยิ่งกว่าสำลี ป้าแมวเป็นคนอารมณ์ดี คุยสนุก พอเจอกัน ก็คุยกันซะจนเพลิน จนมืดค่ำ หวังว่าโอกาสหน้าเราคงได้เจอกันอีกนะค่ะ

***************

และก่อนกลับในวันที่ 27 พี่พนิดาโทรหา บอกว่ามีคนอยากเจออ๊อด ขอเลี้ยงอาหารเที่ยงก่อนกลับได้ใหม บอกว่า แอบอ่านบล๊อกอ๊อดมานาน ติดตามอ่านทุกบล๊อก ตอนนั้นแอบดีใจว่าเอ๊ะใครกันนะ เป็นสามาชิกบ้านสวนหรือเปล่า พี่ดาบอกว่า "เขาก็เป็นสมาชิกบ้านสวนเหมือนกัน" แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาเม้นท์เท่าไหร่ ถนัดไปทางอ่านอย่างเดียว เขาฝากพี่ดามาถามว่า "อ๊อดเขาจะอยากเจอเราใหมน๊า" อ๊อดรีบตอบทันทีโดยไม่คิดเลยว่า "ถ้าใครอยากเจออ๊อดก็ไปเจอได้ทั้งนั้นแหล่ะ" ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร จะใช่สมช.หรือไม่ใช่ก็ไม่มีปัญหา บอกมาเลยว่าที่ใหน

เรานัดเจอกันที่เซ็นทรัลบางนาค่ะ ที่ร้านอาหาร บานาน่า ลีฟ พอเจอกันก็แนะนำตัว ชื่อ เสียง เรียงนามได้ความว่า พี่แกชื่อ "พี่ต้อย "ทำงานอยู่เซ็นทรัลบางนาค่ะ บอกว่า ติดตามอ่านบล๊อกต่างๆจากบ้านสวนทุกวัน แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาเม้นท์ เลยไม่ค่อยมีคนรู้จัก

คุยกันนานพอสมควรจนบ่ายสอง พอถึงเวลาเช็คบิล อ๊อดต้องการจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ แต่พี่ต้อยไม่ยอม บอกว่า ขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงเอง ไม่ว่าอ๊อดจะพูดยังไงให้แกใจอ่อน แกก็ไม่ยอม ค่าอาหารมื้อนั้นเป็นพันเลย พันกว่าบาทไม่รู้ว่าพวกเรากินไรกันนักหนา อาหารก็มีแค่นั้นเอง ขนาดอ๊อดบอกว่า ขอให้อ๊อดจ่ายเหอะพี่ พี่ต้อยมีลูกสาวยังต้องเลี้ยงดูกันไปอีกทั้งเดือน พี่ต้อยไม่มีคนเลี้ยงดู อยู่กันสองคนแม่ลูก เก็บไว้ให้ลูกเป็นค่าเรียนเถอะค่ะ ส่วนอ๊อดน่ะ ไม่มีภาระ มีคนเลี้ยงดู แต่พี่ต้อยไม่มีใครเลย แต่พี่ต้อยก็ไม่ยอมฟัง แย่งบิลไปจ่ายจนได้

ทำให้เห็นถึงความมีน้ำใจ และการไม่หวังคบคนเพื่อเอารัดเอาเปรียบใคร ไม่ได้หวังพบกับเราเพราะเห็นว่าเรามาจากต่างแดน เรียกว่าวัดใจกันเลย และพี่ต้อยก็แสดงให้เห็นว่า พี่แก "ใจเกินร้อย"

ฝากขอบคุณพี่ต้อยผ่านบล๊อกนี้นะค่ะ หากว่านั่งอ่านอยู่ แล้วว่างๆจะโทรหาค่ะ

***************

กล่าวถึงพี่ดา พนิดา อีกรอบนึง หลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จ แยกจากพี่ต้อย พี่ดาก็อาสาไปส่งที่สนามบินสุวรรณภูมิ อ๊อดบอกว่า อย่ไปเลย มันลำบาก หารถกลับยาก พี่ดาก็ไม่ฟัง ยืนยันจะไปให้ได้ เพิ่งมารู้ทีหลังว่าแกอยากไปเห็นสนามบินสุวรรณภูมิ อิอิ แล้วก็ไม่บอก....

พี่ดาเป็นคนมองโลกในแง่ดีค่ะ ขนาดโดนอ๊อดว่าแรงๆแกยังทำหูทวนลม ทำเป็นไม่ได้ยินเฉยเลย ฮ่าๆ หรือว่าแกจะไม่ได้ยินจริงๆ ตามไปได้ทุกที่ ยังมีการบอกว่าจะตามไปหาที่แอลเออีกนะ อ้าว..มา มา มา ตามมาเลย จะคอยต้อนรับ ฮื้อ...คนอะไร ตื้อ จริงๆ...

*********

ที่ผ่านมา หวังว่าบล๊อกนี้คงจะพอยืนยันได้แล้วนะค่ะว่า oddzy แห่งบ้านสวน มีตัวตนจริงๆ ใครอยากเจอ นัดมาเลย ยินดีไปพบ ทุกแห่งทั่วโลก ไม่ได้แอบอ้างหรือสร้างภาพ อ๊อดไปเจอได้ทุกที่ขอให้บอกมาเลย และไม่ได้แอบอ้างใคร รูปประจำตัวก็ตัวจริง ไม่ได้เอารูปใครมาแปะ แล้วขอบอกผ่านบล๊อกนี้ว่า อ๊อดไม่ชอบคนท้า "อย่าท้า" จริงไม่กลัว กลัวไม่จริง และไม่เคยกลัวตาย ถ้าใครข้องใจให้ โสทร เช็ค IP ของอ๊อดได้เลย ว่านั่งเล่นเน็ตที่ใหน ข้อมูลและภาพเหล่านี้ ถูกส่งออก และพิมพ์จากที่ใหน

********************

มีสมาชิกบ้านสวนคนนึงบอกว่า อยากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของอ๊อด อยากรู้ว่าอ๊อดเป็นคนอย่างไร เขาไม่เชื่อว่าอ๊อดอยู่แอลเอ อ๊อดส่งเมสเซสกลับไปว่า "อยากรู้ว่าเป็นคนอย่างไรก็นัดเจอกันซิ" นัดมาเลยที่ใหนก็ได้ จะนัดกันที่อเมริกาก็ได้ถ้าไม่เชื่อว่าอยู่แอลเอจริงๆ จะโผล่หน้าไปให้ดูจะได้รู้ว่า อยู่ใหนกันแน่ พออ๊อดนัดเข้าจริงๆ เขาบอกว่า "น่ากลัว" ถ้าเขาหมายถึง อ๊อดเป็นคนน่ากลัว ตัวเขาไม่น่ากลัวยิ่งกว่าอีกเหรอ!!!! ถ้าไม่แน่จริงอย่ามานัด 

ถ้าคุณอ่านบล๊อกนี้อยู่ อยากจะบอกว่า "อย่าทำตัวเป็นพวกโรคจิต" ถ้าคุณอยากรู้อะไรมากกว่านี้เกี่ยวกับตัวฉัน นัดมาเลย ไปได้ทุกที่เพราะอ๊อดไม่จำเป็นต้องขอวีซ่าด้วย จะขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้ก็นัดมาเลย

และนิสัยของอ๊อดคือ อ๊อดเป็นพวกโลโซ อันนี้ยอมรับค่ะว่าโลโซจริงๆ เพราะอ๊อดไม่ชอบแต่งตัว ไม่แต่งหน้าทาปากเขียนคิ้ว อ๊อดจะไปจะมาแบบง่ายๆ ใส่เสื้อผ้าปอนๆ ไม่หรูหราขอแค่เงินเต็มกระเป๋าพอ ใครจะคบก็คบ ใครไม่คบก็ตามใจ

####################