ไปปลูกมะพร้าวกัน!!!

ช่วงที่หายไปเกือบสองอาทิตย์...ผมมัวแต่ยุ่งกับการเป็นชาวนามือใหม่ ...เลยไม่ค่อยมีเวลามาเขียนบล็อกเท่าไร...ผลพวงจากการทำนาคือตั้งใจจะปลูกมะพร้าวน้ำหอมไว้ที่หัวคันนาใหญ่....สรุปว่าได้เรื่องครับ....มีเสียงนกเสียงกามากมาย...ร้องดังว่า"ไม่เห็นใครเค้าเคยทำแบบมึง?"(ขออภัยมันหยาบ)...เราก็ตอบแบบ"ไม่เห็นมีใครทำก็เลยลองทำดู"(ตอบแบบกวนเท้านิดๆ)....นกอีกตัวเดินผ่านมาถามว่า .."มันจะเป็น(โต)หรอ?"..เราตอบ"ไม่รู้..ไม่โตก็หามาปลูกใหม่"(เริ่มหงุดหงิดล่ะ..ร้อนด้วย)..นกมันคงเห็นผมรำคาญก็เลยหายหัวไป...ผมก็เลยไปตาผู้ช่วยมาขนมะพร้าวไปนา...

ใส่รถเข็นกว่าจะถึงนา..หยุดเก็บกันตั้งหลายครั้ง ...ก็ด้วยโง่นั่นเอง(มารู้วิธีแก้ไขก็เมื่อถึงนาแล้ว เฮ้อ!!)เนื่องจากวันมีภาระกิจอีกอย่างคือขนปุ๋ยใส่นา ...เลยต้องมาปลูกตอนเย็น....ไม่ได้กลัวร้อนนะครับ..แต่กลัวเป็นลมหมดสติกลางนาเนื่องจากร่างกายขาดน้ำ...ผู้ช่วยผมก็เลยชวนกลับกัน...ผมก็กะว่าจะขุดหลุมปลูกมะพร้าวต่อ..ปากผู้ช่วยผมมันก็ดี..บอกว่าขุดหลุมปลูกมะพร้าว...แล้วก็ขุดหลุมฝัง..แกต่อแล้วกัน...ร้อบอิบหายเลย 5555  ผมก็เลยกลับ 

นี่แหละผู้ช่วยผม.....กลัวดำคลุมทุกอย่าง

และแล้วก็ช่วงเย็น..แดดร่มลมตกก็แต่งตัวหล่อมาขุดดินปลูกมะพร้าว ...เหมาะสมมาก!...

วันนี้เราปลูกกัน 25 ต้นครับ ที่เหลือ5ต้นเราปลูกมุมรั้วที่บ้าน... วันนี้เรามาขนปุ๋ยใสนากันด้วยไว้พาไปดูบล็อกหน้านะครับ..มันมีอารมณ์วูบหนึ่ง ที่คิดว่าทำไมนาพ่อมันเยอะจัง..มันไกลจัง..ผมร้อน..ผมกลัวดำ..ผมกลัวหน้าเป็นฝ้า...กลัวเป็นลม..กลัวปวดหลังปวดตัว..ที่สำคัญกลัวลำบาก..แต่เมื่อผมนึกถึงเมื่อก่อนที่พ่อกะแม่ใช้ชีวิตชาวนาเพื่อพวกผม...เค้าก็เคยทำสิ่งที่ผมทำในวันนี้ นากว้างไกลเดินไปทำนาก็ต้องทน ..แดดร้อนก็ทน หิวน้ำก็ทน..กลัวไม่สวยก็ต้องทน..ถึงปวดหัวตัวหลังก็ต้องทน...แต่ที่ทนก็เพราะกลัวลูกไม่มีข้าวกิน...ผมนึกถึงสิ่งเหล่านี้ก็เลยโทรไปหาพ่อเล่าให้เค้าฟัง..เค้าก็บอกว่า"นี่แหละชาวนา..อาชีพที่คนดูถูกเพราะมันลำบาก...แต่คนที่ดูถูกพวกเค้าก็กินข้าวเหมือนกัน...แล้วแกก็อย่าลืมตัวเองอย่าดูถูกชาวนานะเพราะถ้าดูถูกก็เท่ากะดูถูกพ่อดูถูกบรรพบุรุษตัวเอง...ให้แกทนกับความรู้สึกของตัวเองไปสักพัก...ต่อไปแกก็จะชิน..จะทนได้แล้วก็จะไม่มีคำว่าทน...แต่จะมีคำว่าต้องทำเพราะมันเป็นอาชีพของเรา"...(ซึ้งเลยอะพ่อ!!นี่ขนาดลองทำดูนะเนี้ย...ถ้ามายึดอาชีพนี้จริงคงจะซึ้งน่าดู)...เพื่อพ่อกะแม่...นึกถึงได้อึดใจสู้.."แล้วทำไมกรูจะทนไม่ได้วะ" ..แบกปุ๋ยขี้วัว 50 กระสอบ เททั่วนาทั้ง15 ไร่ที่มี...ตกดึกมาเหมือนจะไข้ขึ้น..พอเช้าอาการก็ดีขึ้นแต่ความเมื่อยมันก็มี...เฮ้อ!!!! เราก็ทำได้ไม่เห็นมันจะตายเลยนี่หว่า....

บล็อกนี้จบแค่นี้ก่อน ....บล็อกหน้าจะพาไปขนขี้วัว...ใครจะไปเตรียมตัว..เลอะเทอะ 555+  ขอบคุณครับที่ติดตาม