ทำรางน้ำ

           ทุกวันอ้ายเวทย์ มีงานโน่นนี่ในสวนให้ต้องทำทั้งวัน งานตัวเอง นายตัวเอง ทำมากได้มาก เหนื่อยก็พัก แดงชอบมองเวลาอ้ายเวทย์ทำงาน ดูมีความสุข ทำอะไรก็ดูง่ายไปหมด 

                       โรงอบยาง ไม่มีที่นั่ง

              วันนี้อ้ายเวทย์จะเอาไม้มาปู ทำแบบชั่วคราว

                              ทำแบบง่าย ๆ

             ปูไม้เสร็จ อ้ายเวทย์ทำรางน้ำต่อ ตอนแรกก็จะจ้างรถเร่ติดรางน้ำทำให้ แต่เมื่อทราบราคา รางน้ำความยาว 11 ม. ชนิดความหนาขนาดที่เราต้องการติด ช่างบอกค่าแรงรวมอุปกรณ์ 2,800 บาท อะไรจะแพงขนาดนั้น

             ตัดสินใจ เข้าไปซื้อในเมือง ถึงระยะทางจากสวนถึงตัวเมือง 115 กม. หักค่าน้ำมันแล้วก็คุ้ม รางน้ำขนาด 8 ฟุต อันละ 88 บาทแค่นั้นเอง อีกอย่างเราก็ไม่ได้ไปซื้อรางน้ำอย่างเดียว มีของในร้านของพ่อต้องซื้อมาขายอีกหลายอย่าง สรุปว่า ยังไงก็คุ้ม 

                          วัดแล้วยาวเกิน ก็ตัดออก

                                    หัวแร้ง

                               เผาไฟให้ร้อน

           รอให้หัวแร้งร้อน ดูอ้ายเวทย์ใจร้อนกว่าไฟอีก

      ใช้ขนไก่จุ่มน้ำกรด ทาตรงรอยต่อ น้ำกรดจะช่วยในการประสานและทำให้ตะกั่วไหลไปตามรอยประสาน

                   ใช้หัวแร้งที่ร้อนจัด ละลายตะกั่ว

  อาจจะไม่สวยงามเหมือนช่่างมืออาชีพ แต่ขอแค่ไม่รั่วก็พอแล้ว

                    ต่อไปก็ติดตะขอเกี่ยวรางน้ำ

             ตะปูเก่า ที่ช่างทำโรงอบยางถอนทิ้ง อ้ายเวทย์เก็บไว้ใช้ตอกโน่นนี่เสร็จมาหลายงานแล้ว

          ตอนอ้ายเวทย์เก็บตะปู ช่างบอกว่า ประหยัดนะ ขนาดตะปูเก่าก็ยังเก็บไปขาย อ้ายเวทย์ได้แต่ยิ้ม

          ถ้าช่างมาเห็นวันนี้ ว่าตะปูวันนั้นอ้ายเวทย์ไม่ได้เก็บไปชั่งกิโลขาย แต่เลือกเก็บมาใช้ใหม่

                               ตอกตะขอเกี่ยว

                คนทำก็ทำไป เมียกับหมาก็นั่งให้กำลังใจ

ไม่นาน รางน้ำขนาด 11 ม.ฝีมืออ้ายเวทย์ก็เสร็จ ใช้เงินไม่ถึง 800 บาท

        บ่าย ๆลูกนิกเสร็จงานในสวนยาง แวะมาหา ซื้อมีดกรีดยางกับหินลับมีดมาให้

   ซื้อขนมมาฝากป๋าเวทย์ แต่คนที่ได้กินกลับเป็นเบิ้มกับลูกหมี

       สวนนิกอยู่ห่างสวนแดงราว 10 กม. ไปมา หากันตลอด

                                            โปรดติดตามตอนต่อไป.........